İntikamın Fısıltısı

~Bazı Yaralar Hiç İyileşmez~

A-Bu kızın kalbi çok güzeldi. İçi her ne kadar yıkık dökük olsa da kalbi paramparça olsa da çok güzeldi. Kalbinde yaşadığı duygular onu güzel kılıyordu.

Gizem kalbini tuttu yüzünü bir hüzün kapladı. Gözleri kızardı hem sinirli hem hüzünlüydü.

"Masum çocuklar için..."

A-Elini tutmalımıydım? İyi hisseder miydi? Rahatsız olurmuydu? Kendine gel Asil. Neden bunları düşünüyorsun ki? Saçmalamayı ve saçma düşünceleri kes!

Asil:"Bi anın mı var?"

"Ha? Anlamadım?"

Asil:"Çocukları ve masum insanları koruma isteğin neden Gizem?"

"Kim olsa ister."

Asil:"Seninki çok daha başka. Geçmişinle mi alakalı?"

Asil'e baktım. O kadar derin bakıyordu ki içimi görecek diye ödüm kopuyordu. Beni anlayacak, beni tanıyacak, geçmişimi öğrenecek diye...

"Boşver."

Asil:"Anlatmak ister misin?"

Asil'e cevap vermedim, veremedim. Unutmak istiyordum. Her şey geçsin istiyordum. Ama geçmiyordu. Her yara bir gün iyileşir derler ancak benim yaram o kadar derindi ki hiç durmayacak gibi kanıyordu. Elimi kalbimin üstüne koydum. Gözlerimi kapattım ve geçmişime doğru kısa bir yolculuğa çıktım.

18 yıl önce

"Baba bilerek yapmadım!"

Babam beni dinlemedi. Kolumdan tutarak beni hırpalıyordu.

Babam:"Her yeri pislettin kendin gibi!"

"Özür dilerim temizlicem gerçekten bidaha olmayacak!"

Küçük, cılız bedenimle göz yaşlarına boğulmuştum. Karşı gelemiyordum. Babam ise hala beni hırpalayarak yüzüme bağırıyordu. Çok korkuyordum.

Babam:"Seni işe yaramaz velet!"

Babamın bana attığı sert tokatla camların üstüne düştüm. Kıyafetlerim inceydi, ayağım da çorap yoktu. Cam parçaları ellerime, dizlerime, kollarıma ve ayaklarıma battı. Kanıyordu.

Babam:"Burayı temizleyeceksin ellerinle."

"Baba kanıyor."

Babam:"Küçücük şey zırlama hemen."

Onun küçücük dediği cam kırıkları her yerime batmıştı. Çok canımı yakıyordu.

"P-peki."

Çıplak ellerimle yerdeki cam kırıklarını topluyordum. Cam kırıkları elimi daha da çok kesiyordu, daha da çok yakıyordu canımı. Her şeye rağmen tek tek topladım cam kırıklarını.

"Temizledim baba."

Babam etrafta gözünü gezdirdi. Sehpanın altına eğildi ve bir cam kırığı buldu.

Babam:"Bu ne!?"

"Ö-özür dilerim."

Babam yanıma geldi ve bana vurmaya başladı. Yanaklarımdan bastırarak ağzımı açmamı istedi. Zorla ağzımı açtı ve cam kırığını ağzıma attı...

Babam:"Yut!"

Daha çok ağlamaya başladım. Yutmak istemiyordum. Canımı daha çok acıtacaktı. Babama yalvarır gözlerle baktım.

Babam:"Yut dedim sana! Yoksa seni de anneni de öldürürüm!"

Başka çarem yoktu. Dediğini yaptım cam kırığını yuttum. Dilimi kesmişti cam parçası.