9 yıl önce - o herşeyin başladığı gün -
"bir küçücük aslancık varmış kırlarda k koşar oynarmış "salıncağımda sallanıyordum abimi son gördüğüm gün deniz kenarı onu öldürdüğüm gün
"böcüşüm "
"abi "
diye bağırıp boynuna atlıyorum kahfe kokusunu içime çekiyorum "bana bugün ne aldın peki abi " diye heyecanla soruyorum abim gülüyor
"çikolata aldım böcüşüm "
dediğinde gülüyorum "a ama ben şimdi arkadaşlarımla voleybol oynayacağım gitmezsin sen değil mi abi " diye sordum ve gözlerimi kırpıştırdım saçlarımdan öptü
"ben asla senden gitmem abiciğim "
sonra koşarak uzaklaşıyorum iki tane adam geliyor bizimle oynuyor sonra yanımdaki melis diye biri "gelsene " diyor gidiyorum ona
"sana sır vereyim mi " diyor başımı sallıyorum cebinden silahı çıkartıyor korkuyorum "içi boş zaten bugün bir nisan ya abine şaka yapsana " diyor kanıyorum sonra abimi denizin kenarına çağırıyorum
ona silah doğrultuyorum aşırı korkuyor "böcüşüm , güzelim abiciğim indir o silahı hadi güzel yavrum " diyor gülümsüyorum "1 nisaan " diye bağırıp silahı ona çeviriyorum tam kalbinden vuruyorum yanına gidiyorum hala gülüyorum
"abi ya kandırmasana 1 nisan dedim ya şaka bitti hadi kalk çok eğlendim zaten " diyorum sonra o adamlardan biri geliyor "lan , lan aras gelsene katliam yapmış biri " diyor kaşlarımı çatıyorum silahı başucuna koyuyorum ve oradan uzaklaşıyorum
günümüz
korkarak uyandım aynı rüyayı gördüm yine nefes almaya çalıştım ama ağlamaya başladım baş ucumda oturmuş bir aras görmeyi beklemiyordum beni gözlerini ayırmadan izliyordu
"yine mi abin " dediğinde başımı salladım o ise göz devirdi ve odadan çıktı abimle ne derdi vardı ki bunun yataktan çıktım ve buranın benim odam olmadığını gördüm kaşlarımı çattım odadan çıktığımda aynı evde olmadığımızı gördüm
"ev değişmiş " diye mırıldandım merdivenden inerken tahta tavan odundan yapılmış merdivenler burası dağ evi gibiydi salonda playstation oynayan oğuz ve aliyi gördüm saçma sapan şarkı mırıldanarak yemek yapan aslan ve telefonu inceleyen arası gördüm
etrafıma baktığımda iki koltuk büyük televizyon şömine vardı ve 6 kişilik yemek masası vardı onların yanına değilde masaya oturdum "ev neden değişti " diye sordum aras ise " yerimizi bulmak üzereydiler " diye cevapladı sakince
başımı salladım sonra ise yutkunmamı sağlayan o cümleyi kurdu "evin yakınlarında bir telefon bulundu telefonun ana ekranındı senin ve sanırım abinin fotoğrafı var "
dediğinde gözlerim yanmaya sulanmaya başladı gözlerimden bir damla yaş düştü sonrasında gözüm karardı ve sert bir şekilde başım masaya düştü
...
gözlerimi araladığımda aynı odada olduğumu gördüm bir serum bağlıydı eğer abim ölmemişse ya hayattaysa , ya hiç katil olmadıysam arasın kuzenini öldürmesdiysem düşünmeden edemiyordum bu düşünceleri kendimi kandırmak istemiyordum
o öldü onu sen öldürdün diyordu bir tarafım diğer tarafım ise belki de biri ambulansı aramıştır diye düşünüyordum ama çok karışıktı herşey
ben abimi öldürmüştüm arasın kuzenini bile hatırlamıyordum onu da mı öldürmüştüm ne olmuştu tam olarak hatırlamıyorum ama abimin ölü halini zihnimden atamıyordum sonrası kabusum gibiydi zaten annemin beni akıl hastanesine yatırması piskoloğumun zoruyla 3 yıl bir depo da zorla tutulmam sonra hiç bir şey olmamış gibi etrafta gezmem
