Geçmiş,gelecek ve şimdiki yaşadığımız zaman.Hiç birini yaşanmaması için kolundan tutup durduramazsınız.
Geçmiş bir lekedir.
Bir izdir,bir gölgedir,peşinizi bırakmaz.
O hep oradadır,sizinle bir ömür boyu yaşar.
Ben Eflin Akgün.
Hayır sil baştan Eflin.
Hiç kimsenin bilmemesi gereken bir şey oldu.
Ben bir kriz geçirdim.
Benim içimi ürperten onun bakışlarıydı.
Savaş...
Adı gibi baktığı her yeri savaş alanına çeviriyordu.
Onun bakışlarından korktum.Ben yıllar sonra ilk defa bir şeyden bu kadar korktum.
Biri kardeşimin cansız bedeni diğeri ise onun bakışları.
O işte...Savaş...
Neden bu kadar korkmuştum?
Gözlerimi açtığımda evdeydim.
En son kriz geçirmiştim okulda.
Yavaş-yavaş göz kapaklarımı araladığımda gözlerime dolan ışık ile gözlerimi yeniden kapatmış,rahatsız bir ifade ile yüzümü buruşturmuştum.
Başımda Ömer,Gökay ve Hatice teyze vardı.
Kendime geldiğim gibi,"Su" diyebilmiştim sadece.
Ve Hatice teyze yanı başımda duran komidinin üzerindeki bardağa su doldurup bana uzatmıştı.
Gökay yavaşça beni doğrultup su içmeme yardım etmişti.
Su içtikten sonra biraz vakit geçmiş,ben kendime gelmiştim ve yatakta doğrulmuştum.
"Şimdi daha iyi misin güzelim?" dedi Gökay
"Hm hm,iyiyim,sizde zahmet etmişsiniz,niye geldiniz buraya kadar?"
"Saçmalama kızım,olur mu öyle şey.Diğerleri de gelicektiler ama okuldan izin vermediler.Biz geldik sadece.Seni o durumda barıkamazdık"
"Ben..teşekkür ederim" diyerek başımı aşağıya eğmiştim yavaşça.
Aradan 1 dakika bile geçmeden,Gökayın telefonu çalmıştı.
"Geliyorum hemen"diyerek odadan dışarı çıkmıştı.Ne konuştuğu çok belli olmuyordu ama,tahminime göre okuldakiler arıyordu.
"İyi şu an,gelicem ben de birazdan"dediğini duymuştum kapının ardından.
Telefonu kapatıp yeniden odaya girmişti.
"E gidelim okula,ben iyiyim zaten,siz gidin gelirim bende hazırlanıp"
"Hazırlan o zaman birlikte gidelim,ısrar ediyorsun ama,bence dinlen bu gün"demişti Ömer
"Hayır ya,geride kalmak istemiyorum derslerden,hele ki o cadı fizikçi Aydanın dersinde.Sınavda nerden en zor soru var,buluyo koyuyo önümüze".
"Tamam o zaman,nasıl istiyorsan".
Hemen hazırlanıp çıkmıştık evden.
Yaklaşık 10-15 dakika olmuştu varalı,Beril hala "Sen iyi değilsin valla kuşum,gel gidelim seni eve götürelim" diyip başımın etini yiyordu ne kadar iyiyim desemde.
YOU ARE READING
İHANET SERİSİ :MASKELER
AdventureEflin Akgün. On sekiz yaşında olan bir lise öğrencisi.Hayatın zorlukları onun boğazını şimdiden sıkmaya başlamıştı.Her kesin gerçek yüzünü gördüğünde ayakta kala bilecek mi? "Yapmaz dediklerinden korkacaksın bu hayatta". "Neden?" "Çünkü en çok onlar...
