Ünlü bir model olan Amara Akkaya prensibi gereği çalıştığı kişilere numarasını vermez, numarası sadece asistanın da vardır.
Bir gün can sıkıntısından numara sallar ve yazmaya başlar....
Önüme gelen gelinlik modellerine bakarak aralarından iki tanesini seçmem gerekiyordu. Biri kapak resmi için diğeri de derginin kendi içinde bulunması içindi.
Özellikle kapak için kabarık gelinlik seçmemi istedikleri için gözüme hoş gözüken birini seçtim.
Sonrasında Bahar'a dönüp "Sen nasıl bunu kabul ettin ya" diyerek ona hayıflandığımda bana gülüp göz kırptı ve "İkinizi düşündüğüm için" dediğinde göz devirdim. Ne alakaydı yani.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Seçtiği gelinlikler)
İlk önce kapak resmi çekileceği için kabarık gelinliği giydim. Maalesef ki öküz kadar ağır bir gelinlik içinde kendimi bulmak garip hissettirdi.
Ateş beni gördüğü an sanki rüyadan uynamak istermiş gibi hareketler yapmaya başladı. Sonra yanıma gelip kulağıma doğru "Çok iyi oyuncuyumdur" diyip göz kırptı ve çekim alanına geçti. Bense sadece dediğini anlamdırmaya çalıştım.
(Efsun'dan)
Savaş'ın anne ve babası şu anda tam olarak kapının önünde duruyorlardı ve savaşın üzerinde hiçbir şey yok benim biraz saçlarım dağılmış bir haldeyken.
Sanırım kaynanama ve kayınbabama rezil olmuştum. Mükemmel.
Savaş'ın annesi yani Sabrina hanım biraz bozuk türkçesiyle "Oğlum sana ne oldu" diyip hemen Savaşın yarasının üzerine elini koydu.
O sırada hep beraber içeri geçmiştik bile. Savaş annesine birşey olmadığını anlatmaya çalışırken bir yandan da arada beni konturol ediyordu.
Sabrina hanım hala konuşurken Savaşın babası "Oğlum senin niye üstün giyinik değil" diye sorgularcasına bakınca Savaş ensesini kaşıdı ve sonrasında "Baba üstüme içecek döküldü de o yüzden" diyerek bir yalan uydurdu.
Sonunda sanırım Sabrina hanım Savaş'ın iyi olduğu kanatine vardı ve bana dönüp "Merhaba sen kimsin?" Diye bana sordu. İşte bu sorunun cevabını bende bilmiyorum.
Ne diyicem der gibisinden Savaş'a bakarken Savaş "Anneciğim sevdiğim kadın Efsun" diyerek beni tanıttı.
Tam olarak o anda benim için zaman durdu. Arkadaşım, kız arkadaşım veya farklı bir şekilde değil sevdiğim kadın olarak tanıtması beni ne yalan söyleyeyim hoşuma gitti, hemde çoook...
Sonrasında annesi beni bir alıcı gözüyle baktı ve gülerek "Manken misin?" diye sordu. Açıkçası gururum okşanmadı desem yalan olurdu.
Gülümseyerek "Yok efendim savcıyım ben" dediğimde gülümsemesi daha çok büyüyerek bana "Genç yaşında böyle bir görevde olman çok güzel" dedi ve babası lafa atladı "Çok memnun olduk kızım" dedi.
Sanırım beni sevdiler. Bunu nerden çıkarttın diye sormayın bende bilmiyorum.
(Amara'dan)
Kapak Çekim için son kareyi alıcakken Efe (Işıkların ayarlanması da görevli) ışığı düzenlerken arka planı yırtmıştı.
Ege'ye dönüp "Ya sen şaka mı yapıyorsun bilerek mi oldu bu" diye çıkışmıştım. Aslında bunu sormam mantıksızdı bilerek yapsa da niye bilerek yaptım desin ki?
Ateş hemen yanıma gelip "Sakin ol bitti sayılır zaten çekim" diyerek beni biraz da olsa yatıltırmıştı.
Normla şartlarda bu tarz olaylarda bu kadar çıkışmazdım ama bu çekim aşırı yormuştu beni çünkü gelinlik zaten yüz kilo bir de onunla sürekli ayakda durup poz ver. Bir de etek kısmın beğenmezlerse tekrar çek derken canım çıkmıştı.
Anlık sinirlerimi yatıştırıp "Özür dilerim Efe. Anlık olarak çıkıştım" dediğim zaman önemli değil diyerek geçiştirdi beni ama ben kendimi yine de kötü hissetmiştim.
Ateş yanıma gelip kulağıma "Acaba içeriden bilgi sızdıran kişi o mu? Baksana sabotaj etmeye çalıştı" dediğinde bir yandan mantıklı gelmişti ama kesin hükümlü olmak da istemiyordum.
"Dikkat edelim şimdilik hemen kesin hükümlü olmayalım" dediğimde başını salladı.
Çekimler bir saatin sonunda çok şükür ki bitmişti. Derin bir nefes alıp üstümü değiştirdim ve Ateşle beraber arabasına bindik.
"İstersen bize gel beraber yemek yeriz. Zaten beni eve bırakıcaksın" dediğimde gözlerime baktı ve sonra "Olur" dedi.
Biz iki zeki insan evde bizi bekliyen annemlerden habersiz eve doğru yola çıktık.
