ლინა იმ დღეს მარტო გავიდა გარეთ .იმის იმედით რომ მესიჯს მიღებდა რომელის შინაარსიც ვიღაცასთან გარეთ ყოფნა იქნებოდა, მაგრამ დღემ ისე ჩაიარა არავის მიუწერია მისთვის, თვითონ კი ეშინოდა მიწერის და შეწუხების .ამიტომაც ელოდებოდა ესე მოუთმენლათ ვინმეს მესიჯს .ნებისმიერი ადამიანის...
როდესაც მზე დაიმალა და ყველაფერი ისევ სიბნელემ ჩაიხუტა, მხოლოდ ერთადერთი რაც ლინას ახარებდა ეს სიბნელეში მოკაშკაშე თანამგზავრი იყო .
-რა ლამაზია .შემილძლია ამის ყურებას მთელი ღამე შევალიო ,მაგრამ ბოდიში მნათობო სიბნელე არ მიყვარს შენ კი საკმაოდ აჯრაგ არ ანათებ,ახლა კი ყველაფერი ისეთი ,ჩაშავებული ვერაფერი დამენხოს ,საშიშია როცა არ იცი და ვერ ხვდები რა არის შენს გარშემო ,
ლინა ადგა და მისი მზერა სიბნელეში მხოლოდ პატარა ციცინათელები მოჩანდნენ
-ოცნებებს გავნან ,თითქოს სიბნელეში მათი ნათება ყველაზე ლამაზი და შესამჩნევი იყოს,მაგრამ როცა ისინი სინათლეში გავიდოდნენ მათი სილამაზე სრულიად ქრებოდა და უბრალოდ ვერც კი ამჩნევდნენ სწრაფად ივიწყებდნენ , კარგი კარგი დროა სახლში წავიდე დედა ალბათ რამე საჭმელს გამიკეთებდა,
ლინა უეცრად დასევდიანდა
-როდესაც ჩემ ყველაზე თბილი პიროვნება წავიდა მის მერე სახლში ყველას სახე წაშლილია ,დასევდიანებული ,
მომაკვდავი,
მაგრამ ეს არავინ უნდა ენახა , რადგან სისუსტეა შენი უარყოფითი ემოციების გამოხატვა საზოგადოებაში, ხოლო თუ სუსტად ჩაგთვლიან,და იყო სუსტი ამ რიალობაში ნიშნავს,არაფერს წარმოადგენდე საზოგადოებისთვის ისინი დაცინვას და დაჩაგვრას დაიწყებენ და შენგან არაფერი დარჩება ...არ შეიძლება იყო სუსტი? კიდევ ერთი რამ რაზეც ღირს დაფიქრება,მაგრამ ახლა არა ლინა დედა უნდა ნახო,შენი ჩამოღვენთილი სახის დანახვაზე ისევ ინერვიულებს,არ შეილძლება ვინმე რო ვანერვიულო
ლინამ სახლში წასვლამდე გადახედა ადგილს სადაც იჯდა რამე ხო არ დარჩენოდა , ხოლო შემდეგ დამშვიდებული წავიდა სახლში ,რომელსაც ერთ დროს იგი სითბოსთან აკავშირებდა
