Ο Υπέροχος Κύριος Γκάτσμπυ

Δεν παίζεσαι

Λοιπόν κορίτσια, χθες ανέβασα δυο κεφ, διαβαστε τα και μετά αυτο, μην μπερδευτείτε. Επίσης το αγαπώ αυτο το κεφ πολύ!!!

Καλημέρα!

......................................

Οι επόμενες μέρες στο γραφείο θα μας έβρισκαν ακριβώς όπως μας άφησαν

"ΠΟΙΟΣ ΣΟΥ ΕΙΠΕ ΝΑ ΠΡΟΩΘΗΣΕΙΣ ΤΟ ΕΜΑΙΛ? ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙΣ ? ΤΙ ΕΧΕΙΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΌ ΣΟΥ ! ΓΙΑ ΌΝΟΜΑ!! ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΖΗΤΗΣΑ! ΟΛΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΩ ΜΟΝΟΣ?"

"Σ-συγνώμη αλλά-"

"Τι να κάνω την συγνώμη σου? Ανάθεμα Νταιηζι!" εκτοξεύει όλα τα χαρτιά πάνω απο το γραφείο του στο πάτωμα και έρχεται προς το μέρος μου για περισσότερο καυγά.

"Δεν σε φοβάμαι ξέρεις !"σηκώνομαι πάνω και σηκώνω και τα μανίκια μου

"Ποιος σου ειπε οτι θελω να με φοβάσαι? γιατι το λες αυτό? τι σου ειπα και το λες αυτό γαμωτο?"

Ναι. Υπάρχουν σίγουρα αυτές οι στιγμές.

Αλλά υπάρχει και κατι άλλο. 

Κάτι έχει αλλάξει.

Τον κοιτάω να έρχεται το πρωι και να μου αφήνει στο γραφείο μου τρια ντόνατ

"Σου τα χάρισαν? "κοιτάω με απορία το φαγητό καθώς μου κάνει νόημα να μην μιλάω. Συγχρόνως είναι στο τηλέφωνο και καυγαδίζει με τον υπεύθυνο λογιστικού τμήματος

"Δεν έχω όρεξη για αστεία" μου γρυλίζει και μου αφήνει και έναν καφέ.

Σίγουρα κάτι άλλαξε. 

Είναι που αποκαλύψαμε ο ενας στον άλλον κάτι απο την προσωπική μας ζωή? Εγώ σίγουρα τον νιώθω διαφορετικό, λιγάκι οτι ήρθαμε πιο κοντά

Τον παρατηρώ να κάθεται στο γραφείο του και να βρίζει τον υπεύθυνο . Μου φαίνεται πιο γλυκός και πιο καλός απο την στιγμή που έμαθα πόσο πληγώθηκε απο τον θάνατο του πατέρα του, πόσο πάλεψε με τους δαιμονες του και ποσο προσπαθεια έκανε για να μην ξανα πιεί. Κοιτάω τα μαλλιά του τα αχτένιστα , τα γεμάτα χείλη του καθώς σχηματίζει βρισιές , το στρώσιμο των ρούχων του πάνω στο μυώδες σώμα του , ο τρόπος που με κοιτά απο το γραφείο του καθώς-

"ΕΣΥ ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΚΟΙΤΑΣ ΕΤΣΙ ΜΟΥΛΩΧΤΑ? ΑΝ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΗΣΊΑ ΚΑΙ ΕΣΎ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ ΜΗΝ ΤΗΝ ΠΕΙΣ! ΜΑ ΤΩ ΘΕΩ ΘΑ ΣΑΣ ΑΠΟΛΥΣΩ ΟΛΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ!"

"Ναι κύριε Γκάτσμπυ!" χαμογελάω χαρούμενα και εκτοξευει προς εμένα ένα ντοσιέ με χαρτιά.