takıntılı mafya

gerçekler

NEFESTEN DEVAM

Babam duştan çıkmıştı . yattıkları odanın ve çalışma odasının balkonu aynı olduğu için balkona çıkmış konuşuyordu ve burdan rahatlıkla duyuluyordu

Hemen elimde belgelerle onu dinlemeye başladım olan biten her şeyi anlattı Onlara Alex'in adamlarına resmen beni zorla veriyordu

-"peki efendim "dedi ve kapattı

O belge ve bu konuşmalardan sonra doğruyu yanlışı karıştırmaya başladım

Babam değişmemişti sadece para için köpeklik yapıyormuş

Beni para karşılığında Alex e vermişti

Ben bu kadar değersiz miydim ? Şu yaşıma kadar tramvalarımın baş karakteri beni hiç sevmeyen benden nefret eden adam . Sırf kız doğdum ve kapanmak istemediğim için yıllarca psikolojik tedavi alacak kadar kötü tramvalar yaratan adamın düzelmesini beklemiştim. Ama boşuna

Göz yaşlarım durmuyordu

Buraya gelmeleri 1 saati bile almazdı

Zamanım azdı

Ne yapmalıyım bilmiyordum

Bari beni hiç sevmemiş annemle araları bozulmasın . Annemin tek mutluluk kaynağı bu pis adamdı
Annemi hayatta tutan tek şey buydu ve anneme haksızlık yapmak istemediğim için sessizce ayrılacaktım evden

Annemin yanına gittim ve sıkı sıkı sarıldım

Bu bir Sonmuşçasına sarıldım ....

Sonra da ona bişey demeden odasından çıktım ona tekrar geleceğimi babama haber vermemesi gerektiğini onla zaten vedalaştığımı söyledim 

Üzerimi değiştirmemiştim saçımı topladım şapkayı çekip direkt dışarı çıktım

O balkonda olduğu için görünmeden arka bahçeden çıktım zaten siyah giydiğim için o kadar belli etmiyordu

Arabaya yaklaştım ve hemen içeri girdim

Kadın araba da uyumuştu

Melek gibi uyuyordu

Ama şu an kaçmamız lazımdı seslendim ama kalkmadı bende elini tuttum ve bir iki kez salladım aniden kalktı ve korku ile bana bakıp

-"bişey mi oldu nefes "dedi ona bakıp ağlayarak anlattım beni sakinleştirmek için bana

Herşey geçecek falan dedi bir yandan da arabayı sürmeye başladı

O kadar çaresizlik içindeydim ki göz yaşlarım durmuyordu

Hemen hava alanına geldik ve uçağa bindik

Kadın da üzülüyordu ve belli etmemeye çalışıyordu

Uçağa bindik ve yolculuk başladı

Kadın bir an olsun beni yanlız bırakmadı

Koltuğa oturduğumda yanıma oturdu
Cidden kadına karşı   duygu beslemiştim bir abla duygusu bir arkadaş duygusu güven duygusu  ve eğer Alex onu tutarsa ölümden beter ederdi bunu biliyordum kendim için değil onun için çok üzülüyordum . Benim yüzümden başı yanmıştı ve hayatını mahvetmiştim

Kendime tekrar tekrar lanet ettim kadın bana yaklaştı

ve elinde iki üç çikolatayı  bana uzattı

-"sakinleş bebeğim geçecek sakin ol "dedi şefkatle ona bakıp ciddi ciddi ağlamaya başladım ona

-" benim yüzümden başın yandı hayatını mahvettim özür dilerim " gibi şeyler söyledim