Sessizliğin Sesi (SEZON FİNALİ)

5.Bölüm:Başlangıç

   Bir an için ne yapacağımızı bilemedim.Dean'e "Peki şimdi ne yapacağız?"diye sordum.Duyan kişi her kimse diğerlerine söylerse olay çıkabilirdi.

    Dean düşünceli bir biçimde "İlk önce duyan kişiyi bulmalıyız.Bir kız da olabilir erkekte.Bu yüzden sen kızları bende erkekleri gözlemleyeceğim.Şuan için kafamda bir plan yapmalıyım.Yarın yine aynı yerde buluşuruz."dedi.

   Benim aklıma henüz hiçbirşey gelmediği için onun dediklerini onayladım ve istemsizce güldüm.Kaşları hafifçe havalandı."Komik birşey mi oldu?"dedi.

   "Hiç sadece yıllar sonra düşman krallığın prensiyle iş birliği yapmam gerekiyor.Bu sence de komik değil mi?"dedim,sinirden gülüyordum.Daha geleli birkaç gün olmuştu ve başıma gelmeyen kalmamıştı.

   Duraksadı ve "Benden nefret mi ediyorsun?"dedi.Bu sorusu benim de duraksamama neden oldu.Aslında bunu daha önce hiç düşünmemiştim.Bu yaşıma kadar annem,babam ve krallıktaki herkesin anlattığı kadar biliyordum onları.

   "Hayır,daha seni tanımıyorum ama seninle böyle bir durumda olmak aileme ihanet ediyor gibi hissetmeme neden oluyor."dedim dürüstçe.Dikkatle yüzümü inceledi.Sessizliği bozmak için "Sen benden nefret ediyor musun?"diye sordum.

   O hiç duraksamadan "Senden asla nefret etmem."dedi.Bu cevabı beklemediğim için şaşırdım.Neden böyle davranmaya devam ediyordu."Yapma artık şunu."dedim.Anlam vermeye çalışıyormuş gibi "Neyi?"dedi.

   "Dean bana bu kadar iyi davranman çok saçma değil mi sence de?"dedim dayanamayıp.Dean gözlerini gözlerime dikti."Bak Diana senden nefret etmiyorum.Ailelerimizin arasındaki düşmanlık yüzünden birbirimizden nefret etmek veya kaçmak zorunda değiliz."dedi.

   Sözleri anlamlı olsa da "Madem öyle neden ilk gün bana laf sokmaya çalıştın?"dedim."Beni tanımadığın için biraz kızmıştım.Sonuçta bir mazimiz var orkide."dedi.Bu sefer benim kaşlarım havalandı."Maziden kastın ne tam olarak.Biz seninle hiç tanışmadık ki.Ayrıca neden bana orkide diyip duruyorsun?"dedim.

   Gülümsedi."Hepsini hatırlayacaksın sadece zaman lazım.O anı bekliyor olacağım.Hem o zamana kadar tanışmış oluruz."dedi.Bu asla beklemediğim bir teklifti.Onun bana sinirli olmasını bekliyordum ama aksine bana gülümseyerek resmen arkadaş olmayı teklif ediyordu.

   Bunun oyun olma ihtimali vardı.Bu ihtimali göz ardı ederek kabul etmeye karar verdim.Mesafeyi koruduğum sürece birşey yapamazdı.Tüm bunların yanında az da olsa söylediklerinin samimi olma ihtimali vardı.

   "Tamam.Yarın görüşürüz."dedim ve hemen odaya döndüm.Olanları düşünmem ve benim de bir plan bulmam gerekiyordu.Hava daha kararmadığı için kızları bulmaya çıktım.

   Onların içinden biri olduğunu düşünmek istemesem de böyle bir olasılık vardı.En sonunda onları bahçede otururken buldum.

   Hep beraber sohbet ediyorlardı.Bende yanlarına gittiğimde Emmy'nin kucağında yatan bir kedi farkettim.O sırada Amber da bir köşede uyuyordu.Emmy kedinin tüylerini okşayarak "Diana gelmişsin"dedi.Gülümseyerek "Ne yapıyorsunuz?"diye sordum.

   Serena "Şimdiden kişisel hayvanımı ne kadar özlediğimden bahsediyordum."dedi.Ona onu anladığımı belli eder birşekilde kafa salladım."Bende,keşke sürekli yanımızda olsalar."dedim.

   O sırada birşey oldu.Emmy'nin olduğu yerden bir ışık hüzmesi yayıldı.Işık o kadar kuvvetliydi ki gözlerimi kısmak zorunda kaldım.Sonunda ışık kaybolduğunda gördüğüm şey karşısında olduğum yerde kala kaldım.

   Emmy çığlık atıp ayağa kalkarken Amber sesle birlikte uyandı.Evet gördüğüm şey az önce kedinin olduğu yerde Richar'dın olmasıydı hem de Emmy'nin kucağında.

   Richard ukala bir şekilde gülümserken
Emmy "Sen ne yaptığını zannediyorsun?!"diye bağırarak onu ittirdi.Ardındansa ayağa kalkarak ondan uzaklaştı.Daha olayın şokunu atlatamamışken Emmy'i ilk defa bu kadar sinirli görüyordum.

   Richard "Sakin ol,sadece bir şakaydı."dedi.Emmy'nin çığlığını duyan diğer erkekler de buraya gelirken Dean'le bir kere daha karşılaşmış oldum.Hector "Ne oluyor burada çok ses çıkarıyorsunuz?"derken sinirle"Sizin yüzünüzden arkadaşınıza sahip çıkın.Bir sapık gibi arkadaşıma yanaşmasın"dedim.

   Hector bana imalı gözlerle bakarak "Bunu söyleyen sen misin?Sen de çok masum sayılmazsın"dedi.Neyi ima ettiğini anladığımda sinirle gözlerimi yumdum.Gözlerimi açtığımda Dean'le göz göze geldim,yargılayıcı gözleriyle bana bakıyordu.
  
   Emmy sinirli gözleriyle hala Richard'a bakarken Serena "Gerçekten bu taciz sayılır.Hiçbirşey Richard'ın izinsiz birşekilde ona yanaştığı gerçeğini değiştirmez."dedi.Dean öne çıkarak "Tam olarak ne olduğunu anlatabilir misiniz artık?"dedi.

   Ona dönerek "Richard kılık değiştirerek kedi formunda Emmy'e yaklaştı."dedim.Richard kaşlarını çatarak "Ne abarttınız ama sadece şaka yaptım."dedi."Senin bu utanmazlığın nereden geliyor.Özür dilemen gerekirken bir de üste çıkıyorsun"dedi Emmy.

   Richard oflarken Dean "Richard uzatma da özür dile bitsin bu mesele."dedi.Nedense gözleri hala benim üzerimdeydi.Richard en sonunda pes ederek "Özür dilerim Emmy."dedi.Emmy hala kızgın gözlerle ona bakarken "Bir daha olursa affetmem."dedi.

   Richard gülerek "Ne yapabilirsin ki gerçekten?"dedi.Emmy derin nefes aldı"Beni küçümsemeni tavsiye etmem."Richard "Yoksa minik hayvan dostlarını mı çağırırsın aman ne korktum"dedi.Richard açık açık kaşınıyordu.

   Emmy birden hızlıca gelerek Richard'ın bel altına tekme attı.Ardındansa "Ne yaparsan yap dostlarıma laf atmak gibi bir hata yapma"dedi.Richard acıyla inlerken ben istemsizce kıkırdadım.Sanırım dersini almıştı.

   Erkekler bana bakarken "Kusura bakmayın ama haketti"dedim.Serena da gülerek "Richard iyi misin(!)"dedi.O sırada Ewan da "Kanka kusura bakma ama Emmy attı gol oldu."dedi.

   Richard sinirle koşarak gittiğinde diğer erkekler de ona bakmak için gittiler.Bir kişi hariç;Dean.Emmy ve kızlar da odaya çıkarken Dean gözleriyle ormanı işaret etti.Anlaşılan benimle konuşmak istiyordu.

   Dean o tarafa doğru yürürken ben de dikkat çekmemek için "Kızlar ben birazdan geleceğim Ms.Sam'e birşey danışacağım."dedim ve onların gittiğinden emin olduktan sonra ormana gittim.

   Biraz ilerlediğimde yine aynı yerde beni beklediğini gördüm.Sağa sola yürüyordu.Benim geldiğimi farkettiğinde"Dean ne oldu,neden çağırdın buraya yarın buluşacaktık?"dediğimde gözlerini gözlerime kenetledi.

   "Hector neyi ima etti?"dedi.Sanki kendini sakinleştirmeye çalışıyordu."Bu seni ilgilendirmez"dedim.Dean'in gözleri koyulaşırken "Eğer işbirliği yapacaksak söylemelisin.Belki de Hector'dur bizi duyan,bir ipucu yakalayabiliriz."dedi.

   "Önemsiz birşey"dedim."Sen söyle önemli olup olmadığına ben karar verebilirim"dedi.Agresifliğine anlam veremeyerek olanları olduğu gibi anlattım.Bu olanlarla hiç bir alakası olmadığını anlamıştır artık diye geçirdim içimden.Bunu ona anlatmak çok utanç vericiydi.

   Onun da beni yanlış anlamaması için "Sadece oradan geçiyordum ama insan egoist olunca herşeyi kendiyle ilgili sanıyor."dedim.Dean bir anda gülmeye başladı.Kaşlarımı çatarak "Komik mi?"dedim.Hiç istifini bozmadan "Evet baya komik."diyerek gülmeye devam etti.

   Sonunda gülmeyi kestiğinde kollarımı bağlayarak "Anlatmadan önce niye bu kadar sinirlenmiştin?"diye sordum.Durdu ve "Ortağımın bir sapık olmasından korktum."dedi.Hala benimle dalga geçiyordu."Gerçekten neden bu kadar kızdın?"

   Dean tam cevap verecekken bir çıtırtı sesi duyuldu.Bizi duyan kimse şuanda da bizi dinliyordu.Dean sesin geldiği tarafa doğru ilerlerken okuldan çok yüksek bir çığlık sesinin yükselmesi bir oldu.

   Her ne oluyorsa hiç de iyiye alamet değildi...