GÜÇ & AŞK

KÖMÜRLÜK

Hatırlıyordu.
Herşeyi, ona yapılan tüm haksızlıkları hatırlıyordu.
Hele ki o günü,o kara geceyi!
.
.
.
A.ŞERİFE
_Gel bakalım buraya.

Önder üvey annesinin onu sakin ince ses ile çağırmasına alışık değildi.Hoşuna gitmiş,mutlulukla koşmuştu üvey annesinin yanına.

ÖNDER
_Geldim anne. Dedi neşeyle.

A.ŞERİFE
_Al kardeşini de bahçede oynat.

Önder çok mutlu olmuştu.Annesi ilk kez kardeşini kendisine emanet ediyor, oynamalarına izin veriyordu.

ÖNDER
_Tamam anne.

A.ŞERİFE
_Ama dikkat et kardeşine.Düşürme sakın.

ÖNDER
_Olur anneciğim.
_Gel kardeşim.

Önder kardeşinin elinden tutarak bahçeye doğru yürümeye başlamıştı.
Önder ile kardeşinin arasında 4 yaş vardı.Kardeşleri ile iyi anlaşıyordu.Ama üvey annesi çok bir araya gelmelerine izin vermiyordu.
Bir müddet bahçede çamur ile oynadılar.Sonra top oynamak istedi kardeşi.
Önder top almak için içeriye girmişti.Onun topu yoktu.Top almak için kardeşlerinin odasına girecekti.anne babasının odasının önünden geçerken bir ses duymuştu.Biraz bekledi kapının önünde.Sonra merak ederek kapının kulbunu tuttu ve usulca araladı kapıyı.
O boncuk gözleri kocaman kocaman açılmıştı.Öylece olduğu yerde donakaldı.Önderi gören üvey anne,önce şaşkınlıkla ne yapacağını bilememiş,kendine gelince avazının çıktığı kadar bağırmaya başlamıştı.

A.ŞERİFE
_Çık dışarı piç kurusu!Lanet pislik defol burdan!Çık hemen çık!

Serifenin bağırması Önderi oldukça korkutmuştu.Hemen kapıyı gerisin geri kapatmış, koşarak bahçeye kardeşinin yanına gitmişti.Fakat gittiğinde kardeşinin alnı kanıyordu. Kardeşi bağıra bağıra ağlıyor,önder ise annesinin duymasından oldukça korkuyordu.

ÖNDER
_Sus kardeşim sus ağlama.Annem kızcak simdi ağlama.diyerek kardeşini susturmaya çalışıyordu.

Üvey annede gelmişti yanlarına.Oğlunu yüzü kanlar içinde görünce gözü dönmüştü.Bağırarak;

A.ŞERİFE
_Ne yaptın oğluma sen he ne yaptın?

ÖNDER
_Anne ben birşey yapmadım.

Önder de daha 9 yaşında küçücük bir çocuktu.Korkuyordu.Korkudan ağlamaya başlamıştı.

A.ŞERİFE
_Sus birde yalan söylüyor!Senin yanındaydı,sen yapmadıysan kim yapcak başka!Pis!kurtulamıyorum ki senden!

Önder başını eğmiş,susmaktan başka çaresinin olmadığını bilerek sadece ağlıyordu.Kardeşi de ağlıyordu.Acısına aldırış etmeden annesinin önüne geçerek abisini korumak istemişti.

YAĞIZ
_anne abim yapmadı.Ben düştüm.

A.ŞERİFE
_Kafan patlamış hâlâ abini korumanın derdindesin.Sus bakiyim sen!Seni yanlız birakmasaydı hicbirsey olmazdı.

Öndere dönerek;
_Seninle hesabım başka.Sen kardeşini bırakıp beni gözetliyon öyle mi?Ben sorcam sana sen bekle.

Yağızı eve koyarak tekrar önderin yanına gelmişti.Kulağından tutarak;

A.ŞERİFE
_Gel bakalım sen!

Önderin canı acıyordu ama korkusundan hiç sesi çıkmıyordu.
Kömürlüğe girmişlerdi.Önder anlamıştı annesinin onu kömürlüğe kilitleyeceğini.Daha önce de kitlemişti defalarca.Korkuyla yalvardı annesine.

ÖNDER
_Anne beni burada bırakma nolur.Ben çok korkuyorum burada.

A.ŞERİFE
_Sus!sen yaptığın hatanın bedelini ödemek zorundasın!

Zinciri aldı ve önderin bacağından bağladı.Sonra yüzüne baktı.Aklına gelmişti.Sordu.

A.ŞERİFE
_Sen bugün ne gördün de bakayım?

ÖNDER
_Seni gördüm anne.Bir adam vardı yanında.
Boynu bükük,sesi titreyerek konuşuyordu o küçük çocuk.

Şerife önderin söylediklerine çok öfkelenmişti.Suratına tokat attı.Bir tane daha attı.Ardından bir tane daha.Hızını alamamış kollarına bacaklarına da vurmaya başlamıştı ayağındaki terlikle.

A.ŞERİFE
_Aç ellerini!

Dudağı kanamış,yanakları yediği tokatlardan kıpkırmızı olmuş,gözleri ağlamaktan kan çanağına dönmüş,ama hâlâ sesi çıkmadan üvey annesinin isteğini yerine getirmek için o minik ellerini açmıştı önder.

Anne Şerife eline aldığı bir odun ile önderin eline sertçe vurmuştu.O minik ellerindeki o cılız parmakları acıyla sızladı,Uyuştu.

A.ŞERİFE
_O gördüğün şeyi babana söylersen seni buradan hiç çıkarmam!Anladın mı beni.Hep burada kalırsın!
_Tamam mı!
_Tamam mı dedim sana!

Hicbirsey yapamıyordu.İçinden ağlıyordu.Konuşsa bağırarak ağlayacaktı.Annesi bunada çok kızıp döverdi belki..
Sadece başını salladı.
.
.
.
O gece babası gelmemişti onu almaya.Ayaklarında zincir,o küçücük yüreğinde kocaman hançer vardı o gece.
Düşündü,çok düşündü.Büyüdüğün de herkesten bunların hesabını soracaktı.
Yaşadıklarının bedelini herkese ödetecekti.
O GECE BÜYÜMÜŞTÜ ÖNDER.!
9YAŞINDA KOCAMAN BİR ADAM OLMUŞTU O GECE!
.
.
.
Düşüncelerinden Melis'in sesiyle sıyrıldı.Mutfak masasından kalktı.Elindeki kağıdı çöpe atarak Üst kata Melis'in yanına çıktı...