Chapter 14: Homecoming

9 0 0
                                    


ETHAN KNIGHT

THE sky looks fine. The could are so white. Everything is in normal. This kind of view, can be seen on everyday's life of an airline pilot—like me.

"Grabe...easter sunday na easter sunday, nabigyan pa tayo flight." Malalim na buntong hininga ni Nathan. He's my pilot partner for today's flight. At matagal na rin kaming mag kaibigan.

He's on the right side, while I was on the left side and operating the aircraft.

"Well, it's our job." I said, I look into his face and I was trying not laugh while he gets upset.

"Yeah dude, I know. It's our duty to operate and control aircraft. Dalhin ang mga dayuhan na ligtas sa kanilang destinasyong bansa. At i-uwi ang mga kababayan sa mahal nating bansang Filipinas."

Napakamot-ulo siya. "But dude, can't you get the point? It's easter sunday. Dapat ngayon nasa beach tayo at nagpapaka-relax." Hindi pa rin siya maka move on at panay reklamo pa rin. "I never though na tatanggapin mo ang flight na 'to. Nadamay pa tuloy ako." Dagdag niya.


"Bakit naman hindi? Last flight na rin naman natin 'to, then we can have our vacation." I said at napatango-tango naman siya. "Sa bagay." Saad niya.

"At ayaw mo no'n, pabalik ng Filipinas naman itong byahe natin. Tamang-tama lang sa bakasyon natin." Tugon ko at nagsalubong naman ang mga kilay niya. "Dude, ikaw lang may gustong umuwi...gusto ko pa mag stay sa California, and fuck some booty ass girls..." tumirik ang mga mata niya at umungol ng mahina.

"Ewan ko sa 'yo, dude." Napa-iling nalang ako dahil naging horny na naman siya.

Natigil kami nang makita ang liwanag ng araw na dahan-dahan nagpapakita sa himpapawid. "God, I love this view." We both said habang may ngiti sa labi namin.

Later on, Nathan began to give the passengers an announcement. "Ladies and gentlemen, this is your captain speaking. We have just started our descent and we expect to land at the Laguindingan Airport in about twenty minutes. In preparation for landing in Laguindingan Airport, be certain your seat back is straight up and your seat belt is fastened. We thank you for flying with us today and we hope you have enjoyed your flight. We look forward to seeing you again soon."


After few minutes, I safely landed the airline sa malawak na runway ground ng Laguindingan Airport. Kaya ako na ngayon ang nag bigay ng announcement.

"Ladies and gentlemen, we have safely landed at our destination. Please ensure that your seatbelts are fastened until the "Fasten Seatbelts" sign is turned off. Our ground crew is preparing the aircraft for departure, and we anticipate that boarding will begin shortly. Thank you for choosing Philippine Airlines for your travel needs, and we hope you have a safe and pleasant journey home."

After I give the announcement ay nakipag shake hands sa akin si Nathan. "Welcome home, dude." He said. "Dude, ba-byahe pa tayo papuntang Cagayan de Oro..." tugon ko at natawa nalang siya.


After makababa lahat ng passengers ay bumaba na rin ang mga cabin crew at sumunod kami ni Nathan. While walking on the ground, I got my necklace on my pocket. This necklace is a shape of heart.

I slowly open the shape of heart at nakapaloob dito ang picture ni Lena, my fiancé. "I'm coming home, Love." I said habang naka ngiti at pinagmamasdan ang magandang mukha niya sa larawan.

"Talagang napaka loyal mo kay Lena 'no..." Nathan said. "Hindi kasi ako katulad mo. Dude, kailan ka kaya magbabago?" Pabirong sabi ko. "Kapag nagkatotoo ang mga zombies." Sabay tawa niya. "Naku, malabo 'yon..." sumabay nalang din ako sa tawa niya.

UNDERWATER | They, are sick to humanity.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu