The Queen's Revival And Tribulations

Chapter 16

"a-anong nagawa ko kasalanan, your majesty?" kinakabahan na tanong ko pero nanatiling nakatitig siya sa akin.

"L-luna...I-I am still your owner. You should follow me and do something!" I said desperately.

Naalala ko nga pala ang aking Seraphic Bow. Pero hindi ko ito hawak at mukhang nabitawan ko kanina. I closed my eyes and use my energy to call it since we have already got connected and it follow my every command.

Pero nung pagmulat ko ay saktong pagpop-out nang aking seraphic bow sa aking kamay. Kaso huli na ang lahat nang tinulak ako ng Hari dito sa bangin.

I survived every dead end of my life. But can I survived this too? It is impossible. The King already got hold of my life, if he wants me dead, then there is no one can prevent it even Lucius. Being with the side of the King can save me from danger, but it can be the one to push me to death. At least, I still didn't realize my feelings for him. This way, I won't feel too much hurt.

I closed my eyes. Pero mukhang walang hangganan ang bangin. Halos hindi ko na rin makita ang liwanag sa taas. The air is too dense. Ang tagal at hindi ko parin maramdaman ang aking pagbagsak. Looks like I am already waiting for my death.

Nagmulat ako ulit.

Ngunit pagmulat ko ay ang papalapit sa akin na Hari ang bumungad sa akin. He's still far, but I know it's him.

His presence illuminated the darkness, and his black and shiny red cloak glimmered, casting a vibrant light that cut through the void.

Sinundan niya ako? for what?

Nakaramdam ako ulit ng pag-asa.

I watched in awe as he swiftly closed the distance between us, his movements gracefully yet filled with confident. His gazed met mine with fierce, and a sense of reassurance washed over me. As he closed the gap between us, his hand reached out finding its place securely around my waist.

Wala na akong ibang reaction pa kundi tulalang tinitigan ang seryosong ekspresyon ng Hari habang pababa kami. Hindi ko na pinansin ang buong paligid dahil nasa malapit na mukha ng Hari ako nakatitig. This is the first we got too close like this. Our body pressed each other while he's holding me around my waist. Our face is too close that I can even count his eyelashes. Hindi siya nakatingin sa akin at diretso lang ang tingin niya kaya malaya ko siyang matitigan ng ganitong kalapit.

As we landed in the ground, buti nga meron palang hangganan eh, he's still holding my waist kaya hindi pa rin ako lumalayo.

Napatingin siya sa akin. Nanlaki ang mata ko dahil hindi ko iyon inaasahan kaya halos magdikit na ang mga labi namin. One inch na lang ang layo. Naestatwa ako sa ganong posisyon. Pero bakit hindi pa siya lumayo?

Pinasadahan pa niya ang buong mukha ko hanggang sa bumaba sa labi ko ang mga tingin niya. naramdaman ko kung paano humigpit ang hawak niya sa bewang ko. I saw his intense gazed. Napalunok ako at sinara ang medyo nakaawang kong bibig.

Pumikit siya ng mariin. Huminga siya ng malalim at saka niya ako basta na lang binitawan kaya nagulat ako dun. Sakto namang paglanded ni fox Luna na sumunod din pala sa amin kaya saktong napasandal ako sa malambot at mabalahibo niyang katawan. She's still in a fox form. Hindi ko nga alam kung kailan siya mag t-turn into human form.

"my lady!" she said.

Nagtataka siyang tumingin sa akin at sa Hari na mukhang natatae. Hindi maintindihan ang ekspresyon niya eh.

Tumingin sa akin si Luna.

"what did you do?" nagtataka at walang ka alam alam na tanong niya.

Ngumiti lang ako sa tanong niya at muling nilingon ang Hari. Nakatingin siya sa amin.