MY COOL CRUSH STOLE MY HEART

CHAPTER 47; Let's end this!

—KERA POV—

★ ★ ★

“Dito na lang ako, salamat sa paghatid!” pasalamat ko kay David nang huminto na ang sasakyan sa labas ng Subdivision.

“How's you're feeling are Ok?” tanong nito at bakas  sa mukha nito ang pag-alala.

‘Alam kong hindi bilang isang kaibigan ang ginagawa mo ngayon, bat sa akin ka pa nagkagusto alam mo naman na diko ma suklian yang pagmamahal mo.’ mga salitang pumasok sa isip ko.

“M-medyo...I think he he doesn't to see me anymore.” sagot ko dito habang nakatingin sa harap. Nanatili mona ako ngayon dito sa loob ng kotse.

Ramdam ko ngayon na parang maluluha ako ulit nang pumasok sa isip ko ang mga nakita ko kanina sa labas ng restroom.

“Hey, it's not like that, you just have to give him some times.” Turan nito. Agad naman ako napatingin sa sinabi nito maybe he's right.“Trust me.” dugtong nito bago kinuha ang isa kong kamay.

“We've got your back.”

Bigla na lang bumagsak ang mga luha ko habang naka tingin sa labas. Subrang pagod na ako sa kakaiyak pero 'yong mata ko parang hindi na papagod.

“Hey! Stop crying I know that  all of this is to be fine so don't give up pagsubok lang ito kung sino ang mas matatag sa inyo!” ani niya sabay yakap nito sakin ng mahigpit. Sa mga bisig ko na nito binuhos ko ang lahat ng luha ko.

So ibig sabihin ako lang ang mas matatag samin, kala ko ba walang bibitaw? Sa inaakto niya ngayon parang pinapamukha niya na mas pinaniwalaan pa niya yung picture na yon.

“Shhh! Wag kana umiyak pumangit ka tuloy!” patawang sabi ni David. Agad naman akong kumawala mula sa pagkayakap nito bago tinitingnan ito ng masama.

Mas lalo lang ako na napanguso dahil tinawanan lang ako nito.

“You know what mas gusto ko yang mukha mo na nakabusangot kisa umiiyak.” bawi pa nito habang may ngiti pa rin sa mga labi.

Curious naman ako kaya tumingin ako sa mirror ng sasakyan nito.

'Takte parang nahiya ako sa mukha ko ngayon dahil sa nakita ko.Gulo gulo ang buhok tas namamaga pa ang mata idagdag mo pa ang pamumula nang ilong. Parang gusto ko na lang magpakain sa lupa sa subrang hiya.

Tumingin naman ako dito ng seryoso agad naman ito ngayon bumalik sa pagiging seryuso ang mukha.

Pero sa tutuo lang nagustohan ko ang tawa nito. Mas dumagdag kasi ang pagiging gwapo nito paglumabas ang mapuputi at pantay nitong ngipin idagdag mo pa ang dalawang dimples nito sa magkabilang pisngi maihalintulad ko ito sa mga Korean actors na pinapanuod ko.

“Look, I'm sorry kung napagtawan kita hindi ko lang talaga mapigilan.”

‘Kahit ata si Sabrina or Tanya pagtawanan ako sa mukha ko ngayon. Parang isang baliw ako sa looks ko nato na pa laboy laboy sa daan.’

“O-ok lang!” tipid kong sagot dito bago inayos ang sariling buhok.

“So what's your plan? Kaylan mo siya kausapin?” seryuso nitong tanong habang nakatingin sa akin.

Agad naman akong umiwas dito diko kaya ang klase ng pagtitig nito sakin.

“M-mamayang gabi. Mag papaliwanag ako sa kaniya...sasabihin ko sa kaniya ang tutuong nangyari!” sagot ko naman .“Ipamukha ko sa kaniya na mali ang mga inisip niya about sa picture na yon.” dugtong ko dito.

Dinig ko naman ang pagbuntong hininga nito.“Don't worry tutulongan kita, mag sabi ka lang if you need my help.” ani niya.“I know na pakinggan ka niya, alam ko kung gano ka mahal non!” dugtong nito.