SON YOL MAHALLESİ

20. Bölüm

♬ Bölüm Şarkıları ♬

Anıl Berke - Zor (Enstrumantal)

Koray Avcı - Hoşgeldin

***

Derin bir nefes alıp durdurduğum adımları harekete geçirdim ve mahalleye doğru yürümeye devam ettim.

Bu mahalleden gittiğim o günün üstünden tam olarak 5 ay geçmişti.

Bugün, takvimler Ekim ayının 14'ünü gösteriyordu. Akşam saatlerindeydik.

Evime dönüyordum. Sonunda dönmek için cesaretimi toplayabilmiştim. Bu cesaretin mimarı teyzemdi.

Valizimi çekerek mahalleye girdiğimde etrafta gezindi gözlerim. Çok özlemiştim. Her bir köşesini, her bir detayını çok özlemiştim.

Evime doğru yönlenirken karşı evdeki hareketlilik çekti dikkatimi.

"Savaş'ın evi mi burası?" diyen teyzeme bakmadan başımı salladım.

Bahçelerinde bir masa kuruluydu. Masanın ortasında da güzel bir pasta vardı. Bugün Savaş'ın doğum günüydü. Yüksek ihtimal onun içindi bu hazırlıklar.

Büyükçe yutkunup oradan başımı çevirdim. Evime yönelip adımlamaya başladım.

Bahçeyi geçip kapıya geldiğimde gülümsemeye çalıştım. Zile uzanıp küçük butona bastığımda kısa bir süre içinde kapı açıldı ve karşımda abimi buldum.

"Oha bücür?!" dediğinde güldüm. Hızlıca bana adımlayıp beni kollarının arasına aldığında başımın üstüne bir öpücük bıraktı. Ben de kollarımı ona sardığımda salondan annem ve babam çıktı.

"Ay Akasya?!" dedi annem şaşkınlıkla. "Kızım!"

"Bizim kız gelmiş!" dedi babam büyükçe gülümserken.

Abimden ayrılıp önce anneme sonra babama sarıldım sıkı sıkı. Onları çok özlemiştim.

"E biz de o kadar geldik," dedi teyzem sahte bir sitemle. "Bize sarılmak yok mu ya?"

Babama sarılmayı bırakıp teyzeme döndüm. "Çok kıskanç bir kadınsın." dedim.

"Biliyorum." dedi övünerek.

"Kızım hiç haber vermedin?" dedi annem. "Biz de o kadar saattir arıyoruz arıyoruz niye açmıyor diyoruz. Meğer bize geliyormuş."

Gülümsedim bu sözlere. "Sürpriz yapayım dedim işte." dediğimde annem toparlandı.

"Ay," dedi. "Kapıda kaldık geçin hadi içeri."

"Ben valizleri odaya çıkarıp geliyorum." dedim onlar içeriye geçerken. Annem bana başını salladığında valizleri alıp odama çıktım.

Kapıyı açıp içeriye girdiğimde valizleri kenara bıraktım. Balkonuma ilerleyip çıktığımda esen rüzgar saçlarımı uçuruyordu hafif hafif. Ellerimi balkonun mermerine yasladım. Bakışlarım karşı evin her zaman baktığım o balkonuna çevrildi. Boştu.

Oysa ben balkona çıktığımda sanki hissediyormuş gibi her daim orada olurdu.

Derin bir nefes bırakırken içeriye girdim. Aşağıya indiğimde herkesi ayakta buldum.

"Neden oturmadınız?" dediğimde annem başını bana çevirdi.

"Savaş'ın doğum günü ya bugün," dedi. "Benan bizi de davet etmişti. Hazırlanmıştık abini bekliyorduk siz geldiniz."