xXx
Bisikletiyle bakkala doğru giderken içini garip bir huzur kapladı. Yengesiyle konuştuğu gecenin ardından önemli kararlar almıştı. Çabalayacaktı. Sevmeyi de sevilmeyi de hak edene kadar vaz geçmeyecekti. Adeta yeni bir hayata başlamış gibiydi. Etrafı hep bu kadar canlı mıydı?
Yüzündeki kocaman gülümsemesiyle pedalları daha hızlı çevirdi. Bakkala ulaştığında bisikletini duvara yaslayıp indi. Sabahın köründe buraya gelmesinin tek bir sebebi vardı. Birkaç günlük araştırmasına göre Atalay her gün tam bu saatte burada oluyordu. Kolundaki saatten zamanı kontrol edip bakkala girdi.
Dolaptan çıkardığı limonlu sodayla ağır çekimde kapıya doğru ilerledi.
"Nico, oğlum iyi misin?"
"İyiyim Gürkan abi." derken hala kapı girişinde sağa sola bakıp Atalay'ı arıyordu. Nihayet genç adamın bu tarafa geldiğini fark ettiğinde biraz geri çekilip sanki dükkandan yeni çıkıyormuş gibi tekrar kapıya geldi.
Çıkar çıkmaz çarptığı vücutla başardığını düşünüyordu ki hesaba katmadığı limonlu sodası çarpmanın etkisiyle elinde titreyerek Atalay'ın üstüne döküldü.
"B-ben özür dilerim." dedi ağzını tutarak. Gömleği sırılsıklam olmuştu. Atalay neye uğradığını şaşırmıştı. Kollarını iki yana açıp üzerinden damlayan tatlı suyu izledi. Nico hemen tezgahta bulunan ıslak mendillerden birini çıkarıp gömleğine sürmeye çalışıyordu. Atalay ani bir hareketiyle Nico'nun bileğinden tutup durdurdu.
Bunca şeye rağmen hala kendi yüzüne bakmamakta inat ediyordu. Bakkala girmeden tekrar dışarı çıkan adamın peşinden koştu. "Gömlegini degistirmen icin evine gidip yenisini getirebilirim. Hem üzerindekini de temizletirim sen işteyken."
"Gerek yok." dedi Atalay ona bir kez bile dönmeden arabasına gidip arka koltukta bıraktığı çantadan yeni bir gömlek çıkarmıştı. Nico ise anlamsız bir şekilde yerinden kıpırdamıyordu.
Atalay'ın gömleğinin düğmelerini yavaşça açmaya başladığını görünce gözleri irice açıldı.
"Napiyorsun? Sokak ortasinda mi degistireceksin üstünü?"
"Nerede değiştireyim?"
"Arabanin icinde mesela?"
"Sığmıyorum." Nico aldığı cevapla rahatsızca etrafına baktı. Kendini tutamayarak üzerindeki ceketi iki yanına açıp Atalay'ı bir perde gibi kapattı.
Karşısındaki adamın ona sorgulayan bakışlarını diktiğini fark etmişti.
"Rahat rahat giyin diye yaptim."
"Rahatım ben zaten."
"Ben degilim." Atalay gözlerini yumup sabır dilenerek ıslak gömleğini tamamen çıkardı. Nico önündeki görüntüye bakmamak için büyük bir çaba gösterdi fakat ne kadar zorlasa da kendine engel olamıyordu. Yanağının içini ısırırken aklına gelenlere rağmen sakin kalmaya çalıştı. Neyse ki Atalay diğer gömleği hızla giymişti de bu işkenceye daha fazla katlanmasına gerek kalmamıştı. Kirli gömleğini arabaya attığında ilerlemeye başladı.
"Nereye gidiyorsun?" diye sordu Nico refleksle.
"Başıma başka bir olay daha getirmeyi düşünmüyorsan işe gideceğim."
Tek bir kelime dahi etmeden giden adamı izledi. Kolay olmasını beklememişti zaten.
***
Annesine zorla yaptırdığı tatlıyı kutunun içine koyarken onu yanaklarından sıkıca öpmeyi ihmal etmedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yürekten Çağırma Beni B×B
Romance1974 Türkiye'sinde Yunan bir aile olarak yaşamak çok zordu. Özellikle, kendilerinden nefret eden komşuları ve fanatik abisi arasında kalan Nico için hayat en zor seviyeye ulaşmıştı. Bunca nefretin içinde, naif bir duygu olan aşk hayat bulabilir miyd...
