I Will Be Your Last Regret / Hyunlix

12.🕊

"Hmm evet kaçtın. Bunun bir bedeli olmalı değil mi?"

Dedi ve bana yaklaşmaya başladı

_____________

O yaklaşırken ben geri gitmek istiyordum ama beni yakalaması 1 saniye bile sürmedi. Eğilerek beni dizlerimin üstünde oturduğum yerden kaldırarak duvara yapıştırdı ve elimi acıtmayacak şekilde tutarak kaldırdı ve konuştu.

"Bunu bahane ederek hastaneye gidip, oradan kaçmıştın, değil mi."

"Hyunjin... Ö-özür dilerim."

Dedim gözlerim yeniden dolarken. Onun, elimi sıkması ile hafif çığlık atmıştım. Ağzımdan çıkan çığlık ile daha da sert sıkıyordu.

"Ahh! Hyun b-bırak lütfe- AHH-"

Çığlığımı bitirmeden ağzımı kapatmıştı. Ben konuşurken sıkması yetmiyormuş burkmuştu.

"Sesin çıkarsa kırarım elini"

Bu mümkün değildi. O kadar acıyordu ki, kemiğimin çıktığına emindim.

Elimi bıraktığında elimi tutarak yere eğilmiştim. O da bir kahkaha atarak konuşmaya başladı.

"Bu sana az gibi geldi ha ne dersin?"

"Hayır hayır, Hyun özür dilerim"

"Aaish, hep özür diliyorsun ama Lix"

Bunu derken bir yandan kemerini çıkarıyordu. Ne dersemde durmayacaktı bu yüzden susmayı seçtim.

Arkamın yarısına ve kolumun tamamına yediğim kemer ile çığlık atmıştım. Yine bir kez synı yere geçirmiş o lanet kemeri. Sonra farklı yerlere vurmaya başlamıştı. Bir kez daha, bir kez daha, ve yine bir kez daha... yediğim 10. kemerden sonra saymayı bırakmıştım.

O vururken, işe yaramaycağını bilsemde yalvarıyordum.

"H-hyun dur artık dur l-lütfen!"

"Yine, kaçacak, mısın, ha?!?"

Her kelimesinde daha da sert vuruyordu. Ben ise sadece tavada diri diri pişilen balık gibi çırpınıyordum

"Kaçmayacağım, gerçekten kaçmayacağım!"

Sonunda durmuştu. Bana eğilip saçlarımdan tutarak kafamı kaldırmıştı.

"Emin misin?"

Konuşacak halim kalmamıştı. Bu yüzden sadece kafamı sallayarak yetinmiştim.

"Duyamadım?"

Derin nefen alarak konuştum.

"E-evet"

Diyebilmiştim zar zor. Dudağıma eğildi ve 1 saniyelik ölücük konudurup geri çekildi. Odadan tam çıkarken konuşmuştum.

"Senden nefret ediyorum"

Arkasını döndu ve sinir edici bir şekilde gülerek konuştu.

"Bende seni çok seviyorum sevgilim."

Diyerek çıktı. Hem acıdan gem sinirden hıçkırarak ağlamaya başlamıştım. Arada çığlıkta atıyordum. Ben bunları hakedecek ne yapmıştım? Her yerim kanlar içinde yatıyordum. Gözlerim yavaş yavaş kapanırken, uyku bedenimi kaplamaya başlamıştı, ağladığım için uyumam da uzun sürmemişti

_____________

Aç karınla uyanmıştım. Yerimden kalkamıyordum. Her yerim acıyordu. Kıyafetlerim hep kan içindeydi. Elimden bahsetmiyorum bile. Zonkluyordu.