Skllav I Skllaves

Pjesa 68

Ata thjesht i tunden koken njeri -tjetrit. Njeri hapi deren e saj dhe e terhoqi me force jashte. Tjetri shkoi dhe nxorri valixhen e saj nga bagazhi.

Pastaj u futen te dy ne makine dhe u larguan duke e lene ate te vetme aty.

-Hej, kthehuni. Ku kujtoni se po shkoni? Nuk mund te me lini ketu.

Filloi te bertiste por serish u injorua.

Shfryu perseri dhe u kthye nga valixhja e saj. Por sapo u kthye u perplas me dike. Brofi ne vend nga trembja e madhe.
Ai thjesht po e shikonte me shikimin e tij te zakonshem.

Syte e saj te kalter e te kthjellet si dita u ndeshen me syte e tij te zinj e te erret si nata.
Kishte mbetur pa fjale.

Grabitqari i madh e i rrezikshem dhe preja e vogel dhe e brishte u takuan serish. Ama , ndoshta, gjerat do te ishin ndryshe kete here.
Edhe njehere tjeter, erresira qe perfaqesonte njeri u vu perballe drites qe perfaqesonte tjetri.

Perputhja midis ketyre njerezve aq te kundert nuk ishte fort e drejte. Por as e gabuar nuk ishte.
Pas kaq muajsh, ai ishte kthyer ne jeten e saj. Ai e mbajti premtimin e tij.

Feliksi u kthye per skllaven e tij te vogel.
U kthye si skllav i dashurise per skllaven e tij.

***

Ajo kishte shtangur ne vend. Nuk dinte cfare te bente. Do te vraponte por e dinte se ishte e kote. Nga ai nuk kishte shpetim. Ai do e kapte gjithmone.

Nga ana tjeter, atij i kishin munguar shume syte e saj te medhenj qe i conin ndermend oqeanin e pafund. Ajo ishte edhe me e bukur nga sa e mbante mend. Fytyra e saj sikur kishte rifituar ngjyren keto muaj. Ndonese mund te betohej se ngjyra i iku plotesisht kur pa ate.
Floket e saj te arte ishin zgjatur pak por serish kishin ate shkelqimin e dikurshem.

-Fe... Fel... Feliks...

Belbezoi pasi zeri po i dridhej.

- Po Katrina. Une jam. U ktheva ashtu sic te thashe.

Nuk duhej te kishte dyshuar asnje sekonde qe ai do ta mbante premtimin. Ja ku ishte, me ate bukurine e tij te erret, me ate zerin e tij rrenqethes.

Por perse kishte ardhur?

Mos valle donte ta mbante serish si skllaven e tij?

Ta trajtonte perseri si dikur?

Ti rrembente serish shkelqimin e syve dhe shpresen e jetes?

Jo, jo!! Ajo nuk mund te kthehej serish ne ato dite. Ajo nuk mund te zhytej perseri ne ate det mundimesh. Ajo nuk mund te behej perseri skllavja e tij.

Por, po sikur te kishte ardhur per ndonje motiv tjeter?

Po sikur ta kishte marre malli sadopak per te?

Po sikur te ishte penduar per veprimet e tij dhe nuk do ta trajtonte me njesoj?

A kishte mundesi valle qe ajo ti kishte hyre sadopak ne zemer atij?

Jo, jo!! Ai nuk donte njeri.

Pse duhet te donte ate?

-Eja te futemi brenda Katrina.

Dhe e kapi per krahu por jo ne menyre te eger si dikur. E kapi butesisht dhe e drejtoi brenda.
Ne dhomen e ndenjes nuk kishte asnjeri. Ishin vetem ata te dy.

Po tani?

Cfare te thoshte?

Ndihej aq konfuze.

- Pse me more ketu Feliks? Cfare qellimi ke? Dije se babai im nuk do ta lere me kaq. Do e kete marre vesh qe nuk jam nisur dhe do te kete filluar kerkimet.

-Ahahaha. Nuk duhet te me nenvleresosh Kat. Babai yt kujton se je rruges per ne Zyrih dhe do te marre cdo dite informata nga truprojat e tu ne lidhje me ty.

Ai i kishte planifikuar te gjitha. Kishte ngecur ketu per te pakten nje muaj.

-Degjova per dasmen. Urimet e mia te perzemerta.

Nuk e linte dot pa e thene punen e dasmes.
Vetem kur pa shprehjen e tij ironike e kuptoi. Kishte qene ai pas cdo gjeje. Ai kishte shkaktuar ate skandal ne dasmen e saj. Ai kishte sjelle policine aty.

-Ishe ti. Duhej ta kisha ditur.