İntihar Hattı adıyla bilinen çete, insanları intihara sürükleyerek öldürmesi ve dolandırmasıyla bilinir. Herkes onlardan kaçmaya çalışırken, genç kız nereden geldiğini bilmediği bir cesaretle çete liderine yazmaya başlar.
Akşin; Ölmek istiyorum ama...
Ben geldimmm, süreç uzadıkça uzuyor ve bu beni çok üzüyor. Manifestleyelim hızlıca açılması için. 💘
Gözlerinize sağlık şimdiden. Bölümleri buradan devam edeceğim demiştim ancak bu bölümü attıktan sonra uygulamadan atmaya başladı. Bu yüzden üzülerek ara verdiğimizi belirtmek istiyorum. Bu süreçte arka plandan yazmaya devam edeceğim, sorun teşkil etmeyeceğinden emin olduğumda toplu şekilde yayınlanacağım.
Beni Instagram'dan takip edin, bu süre zarfında orada kesitler paylaşacağım.
İg → Pantiselchavo
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Acımasızlığın, korkusuzluğun ve caniliğin vücut bulmuş haliydi Asil Yamaç Kozcuoğlu. İnsanlar onun bir canavar olduğunu düşünür, yüzünü görmekten bile çekinirdi. Ne hoş, o da kendini bir canavar olarak gördüğünden bu düşünceler yalnızca hoşuna gidiyordu. Şimdi bile.
"Sina," dedi yüzüne sıçrayan kanları bir an bile umursamadan. Kanlar akan hançeri sapladığı boğazdan çekip titreyen bedeni yere itti. "En iyi bildiğin şeyi, temizliğini yap ve bunu ortadan kaybedip eve dön."
Sina hala şok içindeydi. "Neler olduğunu anlamıyorum," dedi kanı donmuş bir şekilde. "Onu öldürdün ve ben sana engel bile olmadım çünkü bir sebebin olduğunu biliyorum. Ama ne, onu öldürecek kadar ne oldu?"
Yamaç, avucunda sıktığı kanlı hançere kendi kanının da karıştığını hissetmiyordu. Öyle sıkıyordu ki hançeri, öfkesini söndürmenin yolu yoktu sanki. "Bilmiyorum," dedi içinden geleni dile getirerek. "Bana onu öldürecek kadar ne olduğunu inan bilmiyorum, Sina."
Sina yutkundu, Yamaç donuk bakışlarıyla motoruna atlayıp gaza bastığında geride bıraktığı cesedin umurunda bile olmaması gerekirdi, bu onun öldürdüğü ilk insan değildi ancak bu onun bir başkası için öldürdüğü ilk insandı. O kadar garip hissediyordu ki kendini, delirecek gibiydi. Hatta parçalara ayrılmaya başlamıştı zihni, nasıl bu kadar gözünün döndüğünü, nasıl bir an bile düşünmeden onun nefesini kestiğini bilmiyordu. Tek bildiği şey zerre pişmanlık duymadığıydı...
Eve ulaştığında hızla motordan indi. Kanlı hançeri saklayarak eve girdi. Motorunun gaz kolunda bıraktığı kanı umursamadı. Sonra temizlerdi, Matmazel bu saatlerde küçük pastanesinde çalışıyor olduğundan rahattı. Kapıdan girdiğinde hançeri masaya bıraktı, kanlı eldivenleri ellerinden söküp çöpe attı. Kutay arkasından "Neler oluyor," diye seslense de cevapsız bırakıp büyük adımlarla ilerleyerek odasına girdi. Garip hissediyordu.
"Yamaç," Kutay kapıyı açıp odaya girdi. "Bunu nasıl yaparsın? Öldürecek kadar ne oldu!"
"Sonra," dedi tek nefeste, üzerindeki ceketi hızla çıkarıp attı ardından nefes almak adına tişörtten de kurtuldu.
"Ne demek sonra, anlat şunu kafayı yiyeceğim!" Kutay ise onun boş vermişliğinin aksine şaşkınlığını yansıtmaktan geri duramıyordu. "Aranızda ne geçti? Sen Ecem Bozok denen kadınla görüşmeye gitmemiş miydin, neler oluyor!"
"Beni zorlama, kendimi sik gibi hissediyorum, biraz olsun yalnız bırak."
"Nedenini söylersen eğer bunu yapabilirim!"
Sakin kalmaya çalıştı Yamaç, ne söylerse söylesin Kutay'ı kolay kolay başından atamayacağını anlamıştı. "Kadınla görüştüm," dedi üstüne basa basa, sinirli sesine engel olamadan. "Benmişim gibi mesajlar atan kişiyi gösterdi bana. Peki ya o kimdi dersin?" Kutay cevabını aldığında dehşetle açtı gözlerini. "Bir an bile düşünmeden boğazına sapladım hançeri," diye devam etti sessizliğinden faydalanarak. "Öylesine içime doldu ki kan kokusu, tatmadan kendime hakim olamayacaktım. İlk kez bu kadar kontrol dışına çıktığımı hissediyorum, çok garip."
Yamaç, ilerleyip yatağa oturduğunda dalgın bakışlarla zemini incelemeye koyuldu. Kutay ise olayın şokunu üzerinden silkeleyip yanına ilerledi. "Akşin'i öldürmeye çalışan kişi de Akif miydi yani?"
"Bilmiyorum ama aptal da değilim. Onun önüme yem olarak atıldığının farkındayım. Görev ayağı bahaneydi, asıl mesele Ecem denen o kadın." Kaşlarını çattı, Kutay'a döndüğünde "O kadında bir şeyler var," dedi dişlerini sıkarak. "Hakkımızda bu kadar şey bilmesine rağmen neden susuyor? Neden bizimle iş yapmak istiyor? Akşin'in Akif tarafından işletildiğini nereden biliyor? Sikeyim, beynimi kemirip duruyorum günlerdir!"
Kutay, ensesini sıvazlayarak Yamaç'ın yanına oturduğunda "Garip," dedi dalgın sesiyle. "Kadının adına kredi kartı bile açılmamış, sicili tertemiz, üzerine kayıtlı hiçbir mülk yok, ailesi hakkında hiçbir bilgi yok, Bozok soyadında olan kişilerle de bağlantısı yok. Kadın ruh gibi."
"Bu garipten de öte," diyerek destek verdi Yamaç. "Araştırmaya devam et. Kadınla bir görüşme daha ayarlamaya çalış. Bu kez elimden kurtulamayacak. Sorularıma cevap alana dek nefesini keseceğim onun!"
Kutay, başıyla onayladığında yatağın üzerine bırakılan telefon titredi. Yamaç'ın telefonuydu, ekranına bulaşan kan kurumaya yüz tutmuş, kanın kapattığı ekranın hemen altında kül kedisinden bir adet mesaj görünüyordu. Yamaç telefonu aldığında Kutay oturduğu yerden kalktı. "Araştırmaya gideceğim ama ondan önce otoparkın kamera kayıtlarını temizlemem gerekiyor."
"Tamam," dedi Yamaç, kısa cevabı alan Kutay odadan çıktığında telefonun ekranını çıkardığı tişörte sildi. Kan, ekrandan biraz olsun arındığında mesaja tıkladı.
Kül Kedisi; hazırım ben.
Siktir. Bunu tamamen unutmuştu. Bu gece onunla gitmesi gereken bir davet vardı ancak üstü başı kan içindeydi. Bu kanı ona bulaştıramazdı.
Siz; anlayamadım kül kedisi?
Kül Kedisi; dalga mı geçiyorsun? Fidan Hocaya birlikte geleceğimizi söyledik ya. Seni bekliyorum.
Yamaç, sertçe yutkunduğunda ekrandaki kan kalıntıları düşünceleriyle alay ediyordu.
Siz; ben gelemeyeceğim.
Siz; sen bir şeyler uydur.
Kül Kedisi; sen ciddi misin?
Kül Kedisi; madem gelmeye niyetin yoktu o halde ne diye kabul ettin lanet olası!?
Siz; atılan sendin.
Siz; gelmeyeceğim dedim, uzatma.
Kül Kedisi; cehenneme kadar yolun var katil herif!
Yamaç telefonu kapatırken bakışları tam karşısında duran aynaya kaydı. O zaten cehennemin en dibindeydi ve her gün biraz daha yanıyordu. Bundan memnun olmadığını söyleyemezdi, en azından bir süre önceye kadar...
Hayatı bir anda ellerinden kaymıştı sanki. Sanki prangalar şimdi onun ruhundaydı. Zihnini, hislerini ve öfkesini kontrol edemiyordu. Hışımla oturduğu yataktan kalktığında yüzüne daha fazla bakamadan aynaya yumruğunu sertçe geçirdi. Bu o değildi. O bu kadar zayıf düşemezdi.
🖤
Sizce Yamaç kontrolü yeniden ellerine alabilecek mi?
Yıldıza basmayı unutmayın, sizi tüm kalbimle seviyorum ve özlüyorum. 💘
