Hastanede Çisil'in elini tutmuş onunla beraber uyuyan Ata'ya baktım.
Gerçekten onu çok güzel seviyordu.Hiçbir zaman onu yalnız bırakmadı.
Çisil yavaş yavaş gözlerini açtığında Ata'yı ona öyle şeyler söylemesine rağmen onu bırakmadığını görünce ağlamaya başladı.
Yanına gittim "Ağlama Çisil.İsteyerek yaptığın bir şey değildi."
Ata'ya herşeyi anlatmıştı.
"Biliyorum.Biliyorum ama yine de onu böyle görünce" ağlamaktan inip çıkan göğsü Ata'yı uyandırmıştı.Benim gibi Çisil'de kardeşini kaybetmişti fakat bana bunu daha önce anlatmamıştı.
Ata onun ağladığını görünce göz yaşlarından öptü "ağlama, sen ağlayınca herkesten intikam almak istiyorum" o sırada içeri Aden girdi.Merakla ona döndüm. "Gece seninle biraz konuşabilir miyiz?" Olur anlamında kafa salladım.
Dışarı çıktığımızda Aden nasıl söyleyeceğini bilemiyor gibiydi fakat birşey söyleyecekti. "Aden birşey mi oldu?" Artık hayatım durgunlaşsın.Bu kadar şey yeter.
"Babam.." kaşlarım çatıldı "baban?"
"Babamı ben öldürmemiştim" ne olduğunu anlayamadığım için Aden'in yüzüne boş boş baktım.
"Nasıl yani?"
"Evet, ben öldürdüm sanıyordum.Çünkü öyle yapmıştım fakat ben oradan gidince ölmemiş onu başka biri öldürmüş olmalı.Bu yüzden erken çıktım.Cinayetten değilde adam yaralamadan yargılandım."Duyduğum şeyler çok şaşırmamı sağlamıştı.
"Onu sen öldürmediysen.. kim öldürdü?" Birbirimize attığımız bakislar şüphe içeriyordu.Onu kim öldürmüş olabilirdi?
Kapıdan Tolga'nın geldiğini görünce bunları düşünmeye biraz ara vermeye karar verdim.
Tolga'yı çok özlemiştim.Bir süredir onunla doğru düzgün görüşemiyorduk.
Birbirimize sarıldığımızda Tolga'nın konumu içine çektiğini farkettim "Gece.."diyerek sustu "Hımm?"dedim sessizce.
Hastanenin ortasında birbirimize öylece sarılıyorduk çünkü ben artık düzgün bir hayatım olsun istiyordum.
"Seni o kadar çok seviyorum ki..kokunu, saçlarını, gözlerini, ellerini, sana sarılmayı çok özledim"
Gülümsedim "seni çok seviyorum"
Tolga benden ayrılarak beni incelemeye başladı "iyisin değil mi?" Bir yerine birşey olmadı değil mi?
Tebessüm ederek hayır anlamında başımı salladığımda derin bir nefes verdi.Rahatlamışa benziyordu.
"Yine kime ne oldu? Birinin bıçaklandığını biliyorum ama kim bilmiyorum"
Hepimiz buna o kadar alışmıştık ki.. sürekli ölüm döşeğine gelmekten sıkılmıştık.
"Çisil"dediğimde ne kadar üzgün olduğumu görebiliyordu.Saçlarımı okşadı.Şuan da ona çok ihtiyacım vardı ve o çok doğru bir zamanda gelmişti...
Yandaki oturma yerlerine oturduğumuzda Tolga'nın omzuna yattım.
"Bana şarkı söyler misin?"
"Sesim kötü, buna katlanabilecek misin?"
"Şuan sesini dinlemeye o kadar ihtiyacım var ki emin ol kötü olsa bile bana çok güzel gelecek"
"Ne sen baktın..
Ardına ne ben..
Hep ayrı yollarda yürüdük..
Sustu bu gece..
Karardı yine ay..
Kaldı geriye cevapsız sorular..
Uyandığında onu ilk kim görecek?
Bıraktığın düşü kim büyütecek.."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İŞLER TERSİNE DÖNDÜ(TAMAMLANDI)
Teen FictionHer bakış yeni bir başlangıç her söz Yeni bir veda yaratır Liseye yeni başlayan Gece okulun yaptığı sınıflar arası bir piknikte platonik olacağını düşündüğü bir çocuk görür fakat işler hiç de tahmin ettiği gibi gitmez çocuğun hesabını bir şekilde bu...
