Yürek Sancısı

5

"Ferit."

Diye seslendiğinde kapıdan çıkmadan durup arkasını döndü Ferit. Ona yaklaşan karısına baktı. Tam önünde durdu Feritin. Kimseye laf verme gibi bir niyeti yoktu, zira akbabalar sabah köründe laf almak için gelmişlerdi. Kocasının önünde durdu yakasını düzeltir gibi yaptı ona gülümseyerek konuştu.

"Sen beni rüyanda bile göremezsin, odayı ısıtmayı bırak. Tamam mı kocam, hadi

şimdi işine yallah akşam da geç gelme kimsenin kocası ilk günden geç gelmiş lafını çekemem."

Gülümsedi Ferit, Seyranı belinden çekip alnına bir öpücük kondurdu.

"Noluyor be?"

Deyip çıkmak istedi Feritin sınırlarından ancak daha sıkı tuttu Ferit.

"Ee madem sen millet için gelip beni uğurluyorsun bende karşılık veriyorum işte. Oyunu kurallarına göre oynuyorum gibi düşün."

Göz kırpıp kollarını gevşetti. Beklemeden çıktı Seyran. Arkası konağa dönüktü alnını sildi.

"Salak şey."

***

Yorgunlukla divana bıraktı kendini Seyran. Bugün onu görmek için birçok kişi gelmişti. Gelin olduğu için hizmet etmek zorundaydı. Kayınvalidesi odaya girdiğinde oturuşunu düzeltti.

"Otur yavrum, yoruldun zaten. Annenim ben senin. Benim yanımda kendini düzeltmek zorunda değilsin."

Minnetle baktı Seyran. En büyük şansı bu kadındı. Şuanlık.

"Berivan hanım."

Dediğinde sözünü kesti Berivan hanım.

"Biliyorum zor, biliyorum benim kızım yüzünden bu yükü omuzlarına aldın. Ama bana anne dersen çok mutlu olurum."

Seyran oturduğu tekli koltuktan kalktı. Kayınvalidesinin yanına oturdu.

Ellerini avuçlarının içine aldı.

"Ne yaşadınız da bu toprakların içinde, böylesine sağ duyulu oldunuz?"

Gözlerinin içine baktı.

"Kendine severek gelin alanlar bile kayınvalidelik yaparken siz nasıl böyle doğurmuş gibi beni sahipleniyorsunuz?"

Berivan hanım Seyranın avuçlarınınki bit elini kurtarıp onun elinin üzerine koydu.

"Bu eve gelin geldiğimde 16 yaşındaydım ben. Ailelerimiz düşmandı. Gönül bu abim kaptırmış gönlünü Ayşe'ye. Biliyordu vermezlerdi kaçırmış.."

Derin bir nefes verdi. Tüm hayatının acısı dudaklarındaki nefesle çıktı içinden sanki. Bu nefes seyranın ciğerini yaktı.

"Allah biliyor babamın evinde de el bebek gül bebek değildim ben. Ama kimse bir fiske vurmazdı bana. Buraya geldim. Ayşe'de bizim eve gelin gitti. Annem ona hep iyi davrandı duyardım. Kısa sürede de hamile kaldı. Ama ben, kalamadım."

Gözleri doldu.

"2 sene, çok eziyet ettiler bana. Hem kocam, hem kaynanam, hem görümcem. Nefes alsam onların ciğerine battı sanki. Hizmetçi gibiydim. Öğlen onların hizmetindeydim akşam kocamın yatağındaydım. O zamanlar söz verdim kendime bir gün evladım olursa kimsenin kaderine böyle etki etmesin diye çok güzel yetişeyeceğim, ben onlar gibi olmayacağım."

Cümlesi bittiğinde bir hışımla Happa hanım içeri girdi.

"Sen, sen bizi elalemin kızına nasıl kötülersin? Nasıl he?"