The Girl Who Dared to Dream (The Girl Series 1)

Chapter 18

(Chapter 18)

I quietly walked into the kitchen, maingat na hindi gumawa ng tunog dahil natutulog pa silang lahat. Ako lang ata ang early birds dito.

Napatingin ako kay Primo habang natutulog ito sa sofa. Kawawa, ngayon ko pa nakita si Primo na nagkasakit. Naisipan ko na lang na what if magtimpla ako ng gatas para mamaya?

I reached for a clean glass and filled it with milk, and I also grabbed the round biscuits. As I gently set the glass and biscuits on a tray, I took a deep breath, bago nagsimulang naglakad pabalik sa sofa ni Primo.

Dahan-dahan kong inilagay sa mesa katabi kay Primo, ngunit napatigil ako nang may nakita akong kamay na may hawak na orange juice na inilagay din doon sa mesa.

Pagtingin ko, si Freyana ang nakita ko. My eyes went round nang magkasabay kami ni Freyana na may inilagay sa mesa katabi kay Primo.

"F-Freyana? / Ate?" sabay naming sabi. Napatingin si Freyana sa tray na inilagay ko sa mesa sa tabi ni Primo.

"What's the meaning of this?" tanong niya na ikinagulat ko.

"Milk and biscuits for Primo?" May halong inis ang kaniyang boses ngayon.

I nodded slightly. "You also prepared an orange juice for him." Ang akala ko pa naman ako lang ang early birds dito. Gising na pala si Freyana, pero bakit parang bigla akong nakaramdam ng tension ngayon? Ang mga titig ni Freyana sa'kin, ay para bang hindi niya inaasahan ang aking ginawa ngayon.

Habang nasa kalagitnaan kami ni Freyana, bigla na lang bumangon si Primo habang nakatitig sa aming inihanda para sa kaniya na nasa mesa.

"Maayos na ba ang iyong pakiramdam?" tanong ko, pero nagtanong din si Freyana. "Okay ka na ba Primo?"

Napatitig muli ako kay Freyana at ganun din siya.  Naguguluhan ako. Bakit binigyan niya ako ng I-don't-want-to-lose look? Parang nakikipag kompetensya si Freyana sa 'kin ngayon.

"A-Anong ginagawa ninyo?" bulong ni Primo. His face is more brighter compared last night. Napangiti ako dahil parang okay na ang kaniyang pakiramdam.

"Orange juice para sa iyo, Primo." Kinuha at binigay kaagad ni Freyana ang orange juice kay Primo. Naiwan naman akong nakatitig lang sa kanila.

"Maraming salamat, Freyana." Hindi na nagdadalawang isip na uminom si Primo sa binigay ni Freyana sa kaniya. I don't know, but I just smiled na sobrang fake habang nakatingin kay Primo.

Napatigil ako nang lumingon si Primo sa 'kin. I tried to looked away but I can't. Parang nahuli ako sa kaniyang mga mata lang.

"At ano naman ang iyong gustong sabihin, Señorita?"

Dugdugdugdug

Bakit ba ang hilig niyang tawagin akong Señorita? Tsaka kay Freyana, he used her name naman ah! Pero bakit sa 'kin Señorita talaga? Parang aatakihin kasi ako sa puso kapag tinutuloy pa niyang itawag iyon sa 'kin eh!

"W-wala." Inayos ko na lang iyong tray na inilagay ko sa kaniyang mesa, at napansin naman ni Primo iyong inihanda ko. Iniwan ko sila ni Freyana at agad na naglakad palayo sa kanila. Ay caramba! Hindi naman sa concern ako, but feel ko kasi kailangan niya iyon. Kailangan niyang magpagaling kasi, iyon lang naman!

Napansin kong gising na pala si Adela habang nakatitig sa'kin. Pumunta na lang ako sa kaniya para mawala ang awkwardness kanina. Nandito siya sa kusina habang nakaupo, umupo na lang din ako sa tabi niya.

"Good morning, Miss Katarina." She greeted. Binigyan niya pa ako ng coffee. Ngumiti muna ako sa kaniya bago napansin kong nakatitig si Adela sa'kin na may pagtataka ang itsura.