Amnesia

Κεφάλαιο 52

Η μέρα της συναυλίας είχε επιτελους φτάσει. Τα τρεια κοριτσια ήταν πολύ ενθουσιασμένα και ιδικά η Γιώτα, η οποία επιτέλους θα έβλεπε το αγορι που της είχε αλλάξει την ζωή, μετά από αρκετό καιρό. Το εισητήριο που της είχε υποσχεθεί ο Ζαυν για τα παρασκήνια, είχε σταλεί από τον ίδιο στο σπιτι της, έτσι η ίδια το μόνο που είχε να κάνει ήταν να μετρά αντίστροφα τις ώρες που ειχαν απομείνει μέχρι την συναυλία.

Η μέρα εκείνη, είχε περάσει σχετικά γρήγορα για την Γιώτα, αφου σχεδόν ολόκληρο το πρωι βοηθούσε την αδελφή και την κολλητή της να φτιάξουν πανό για την συναυλία. Αργότερα, έφαγαν μεσημεριανό όλες μαζί στο σπίτι της Σαββίνας, μέχρι που τα δύο κορίτσια έπρεπε να πάνε στο σπίτι τους για να ετοιμαστούν. Θα πήγαιναν στη συναυλία σχεδόν 2 ώρες πιο νωρίς, για να καταφέρουν να σταθούν αρκετά κοντά στη σκηνή, έτσι όσο πιο γρήγορα ετοιμάζονταν, τόσο το γρηγορότερο θα έφταναν εκεί.

•••

Η ώρα ήταν 5:30 το απόγευμα. Σε δυόμιση ώρες η συναυλία θα άρχιζε. Η Σαββίνα είχε είδη πάει στο σπίτι της Γιώτας και της Μαρίας για να πάνε όλες μαζι. Ήταν όλες έτοιμες. Είχαν τα πανό, φορούσαν όλες φανέλες των αγοριών και πάνω τους είχαν όλες ζωγραφισμένο από κάτι. Είχαν όλες τα εισητήριά τους. Η Γιώτα δεν τους είχε πει ακόμη για το έξτρα εισητήριο που της είχε στήλει ο Ζαυν, αλλά σκόπευε να τους το πει εκεί. Η ώρα είχε πάει πλέον 6:00 και τα κορίτσια ήταν έτοιμα να φύγουν.

" Εμμ, δεν μπορούμε να φύγουμε. ", είπε η Μαρία.

" Μα τι λες, το αυτοκινητο είναι έξω και μας περημένει. Ελάτε πάμε. ", είπε η Γιωτα και προχώρησε προς την εξώπορτα.

" Ναι, μόνο που δεν θα πάμε με το δικό μας αυτοκίνητο. "

" Και με ποίου το αυτοκίνητο θα πάμε ρε Μαρία; Μας δουλεύεις τώρα; ", είπε η Σαββινα. Όταν το είπε αυτό μια κόρνα ακούστηκε από έξω.

" Με αυτό! ", απάντησε χαμογελαστά η Μαρία και ετρεξε στο αυτοκίνητο που τις περήμενε από έξω.

Η Γιώτα και η Σαββίνα κοιτάχτηκαν με ένα βλέμμα απορίας, αφού καμοία δεν ήξερε τι ακριβώς γινόταν. Βγηκάν εξω και με το που είδαν ποιος θα τις πήγαινε γούρλωσαν τα μάτια τους. Ο Μπα καθόταν στη θέση του οδηγού, χαμογελαστός και με το μαλλί του φτιαγμένο όπως πάντα. Τα κοριτσια χωρίς επιλογή, μπηκαν στο αυτοκινητο και έτσι ξεκίνησαν για την συναυλία.

Παρόλο που είχαν φτάσει δύο ώρες πριν, υπήρχαν παντού κορίτσια και αγόρια που περίμεναν να δουν το αγαπημένο τους συγκρότημα στη σκηνή. Για καλή τους τύχη όμως στην ουρά δεν ήταν πολύ πίσω και όταν μπήκαν στο στάδιο στάθηκαν σε καλή θέση, στα δεξία του μακρύ διαδρόμου που έχει η σκηνή, δεν κατάφεραν να σταθούν ακριβως στην άκρη αλλα και απο εκεί που ήταν, όλα ήταν μια χαρά. Το στάδιο άρχισε σιγα σιγα να γεμίζει με κόσμο. Από μικρά παιδιά μέχρι και γονείς. Κάποιοι που είχαν ταξιδέψει από άλλη χώρα για να τους δουν κρατούσαν την σημαία της χώρας τους, κάποιοι φορούσαν μπλουζάκια, άλλοι είχαν πανό και σχέδια πάνω στο σώμα τους, ενώ οι περισσότεροι κρατούσαν κατι για την αδυναμία τους και ένα φωσφόρο φωτάκι.