Dünyadan Uzak 🪐

5.Bölüm

🪐İyi okumalar.🪐

🪐🪐🪐

Sabah uyandığımda mumlar söndürülmüştü. Bunları kim yakıp söndürüyordu bilmiyorum ama herhalde bir görevlisi falan vardır diye düşünmüştüm.

Banyo yapmalıydım ama başka kıyafet yoktu. Gerçi dizilerde hep aynı kıyafetleri uzun süre giyiyorlardı alışmam gerekebilirdi. Neyse, ayrıca suyu da ısıtmak gerekebilirdi.

Suya baktığımda soğuk olduğunu görünce dışarıdaki alplere söylemiştim. Onlar da bana büyük bir kovayla sıcak su getirmişti. Ilık bir duş alıp hızlıca kurulanmış ve giyindikten sonra saçlarım ıslak olsa da biraz havluyla kurutup örmüş ve tamamen giyinmiştim.

Bu defa o ağır kafama takılan şeyi takmıştım. Saçlarımı örtmüştü ve ıslak saçlarım için en iyisi de buydu sanırım.

Dışarıya çıkıp yiyecek bir şeyler aramaya koyuldum. Kadınlar yemek yapıyorlardı yine. Yanlarına gittiğimde bir kadın geldi ve bana süt verdi. Beni çocuk mu sanmıştı acaba?

"İç kızım, güçlendirir." Dediğinde biraz garip kokan sütü kadını üzmemek için içtim. İyi birine benziyordu. Sonra bana yiyecek bir şeyler vermişlerdi. Yedikten sonra teşekkür etmiş, bulaşıklarımı gidip kendim yıkamış ve diğer malzemelerin yanına koymuştum.

Buradaki herkes çok samimi davranıyordu, yani kadınlar. Şu alp ve obanın beyi biraz kabaydı. Beni düşman zannettikleri için öyleydiler belki de.

"Ne yaparsın sen burada?! Her yerde seni aradım, alplere görünmeden nasıl çıktın?" Beni azarlayan kişiyi sesinden tanıdığım an ona dönmüştüm. O alpti, dedikleriyle tamamen alakasızca ismini sordum. Çok merak etmiştim.

"Bir şey diyeceğim ya, senin adın ne?" Dediğimde kaşları daha da çatılmış sonrasında zorlamadan söylemişti.

"Bora derler bana. Sahi, senin ismin nedir?" Dediğinde gülümseyerek ismimi söylemiştim. "Laçin." Demiştim gülerek. Ama onun gülmediğini görünce ciddileşmiştim tekrar. Evet evet, gülmeyi bilmiyordu muhtemelen.

"Ha şey, ben normal kapıdan çıktım geldim. Ben çıkarken alpler yoktu, ne bileyim? Bir de şeyi merak ettim, ben gece mumları yakmamıştım ama kendileri yanıktı, sabah da sönmüştü." Dediğimde gözlerimin içine bakmıştı boş bir ifadeyle.

"Ben yaktım ve ben söndürdüm. Alplerin yanına gideceğiz, yürü." Diyerek yine önden önden gitmeye başladığında hızına yetişmek için resmen koşuyordum.

Birden durunca ben duramamıştım ve bana döndüğü için göğsüne çarpıp yere düşecekken hemen beni kolumdan tutup düşmemi engellemişti.

Kollarına tutunmuştum korkuyla. Pozisyonumuzu fark eder etmez hemen ayrılmıştı benden. Kızgın görünüyordu, yüzü sinirden kızarmıştı resmen. Korkarak bakışlarımı kaçırdım.

"Şu düşme huyundan vazgeç!" Diyerek bu defa yavaş gitmeye başlamıştı. Bu defa hızıma ayak uydurmaya çalışır gibiydi. Ona bakıp gülümsedim, yakışıklıydı. Çadırımın önüne gelince fazla dolaşmamamı söyleyip alplerle birazcık uzaklaşmıştı. Arkasından kısa süre bakıp içeri girmiştim.

Buradan nasıl gidecektim bilmiyorum ama bir yolunu bulsam iyi olurdu. Hatta şu an boş oturmaktansa geldiğim yere gitmeliydim belki de.

Çadırdan çıktığımda Bora alp diğer iki alple konuşuyordu hala. Hızlıca eşyalarımı çantama tıkıştırıp çantayı da sırtıma taktım. Çadırdan gizlice çıkıp hemen arkayı dolandım. Beni görmemleri için çadırların arkasından arkasından gidiyordum.

Kapıya yaklaşınca hiç kapıya yönelmeden yan taraflardan kaçmayı denemeyi düşünüyordum ama oralar gayet korunaklıydı. Kaçabileceğim hiçbir yer yoktu gerçekten.

Kapıya doğru koşarsam belki kaçabilirdim ama birden arkamdan birinin elini ağzıma kapatmasıyla kurtulmaya çalıştım ama çok fazla güçlüydü. Yine de mücadeleden vazgeçmeden kurtulmak için çırpındım ama beni götürüyordu.

En sonunda elini çekip beni kendine döndürdüğünde bunu yapanın Bora olması beni rahatlatmıştı. Ödüm kopmuştu ama ondan başkası, yani obanın dışından biri olsaydı belki de şimdi ölürdüm.

"Sen akıllanmayacak mısın? İlla da öleyim mi istersin? Obadan neden kaçmaya çalıştın, tam da sana inanacaktım! Şimdi kim olduğunu söyleyene dek ve hainliğin ortaya çıkana dek kapından ayrılmayacağım." Demişti beni çadırıma zorla götürürken. Yanlış anlamıştı işte hain falan değildim ki ben.

🪐🪐🪐

🪐Yorumlarınızı bekliyorum.🪐