Dünyadan Uzak 🪐

15.Bölüm

🪐İyi okumalar.🪐

🪐🪐🪐

"Destur var mıdır Laçin hatun?" Bora alpin seslenmesi üzerine kapı tıklanınca hemen gözlerimi silmeye çalıştım. Sesim titreyerek "Bir dakika!" dedim ve gözlerimi iyice silip kendime yelpaze yaptım ellerimle.

"Gel." Dedim ağlamamış gibi çıkarmaya çalıştığım sesimle. Ama o içeri girer girmez çatık kaşlarıyla yanıma gelmişti. Yüzüme eğilip anlamaya çalışır gibi baktı.

"Ağladın mı sen? Sesinden anlamıştım. Neden ağlarsın?" Dediğinde ağlama nedenim aklıma gelince gözlerim tekrar dolmuştu. Bu da Bora alpi daha da şaşırtmış, endişeyle bakmıştı suratıma.

"Neden ağlarsın derim." Demişti yumuşak bir sesle. Ona şu an sarılmayı çok isterdim ama uygun değildi. Evlenmediğim birine öyle sıkıca sarılamazdım. Onun daha önceki sarılmaları beni sakinleştirmek içindi ama şimdi korkmuş falan değildim. Burada yanlış görülüyordu böyle şeyler.

"B-babamı ve annemi çok özledim." Dedim tekrar ağlamaya başlarken. Yüzüne bakmıyordum, bakamıyordum yani ağlıyordum sonuçta. Eli görüş açımdayken biraz yukarı kalkmış, sonra geri indirmişti. Sonrasında da omzuma koymuştu ellerini fazla beklemeden.

"Bak hele bana." Demiş ve tek eliyle çenemden tutarak yüzümü kaldırmıştı. Yüzünde şefkat ifadesi vardı sanki. Eliyle gözyaşlarımı sildi sakince. Çok sevimli bir şekilde tebessümle bakıyordu bana.

"Ağlama, sen ağladığın vakit ben de ağlamak isterim." Dediğinde gözlerine bakmıştım. Gözleri pasparlaktı. O gerçekten çok yakışıklı biriydi. Ağlamam bir süre sonra dinmişti.

"Bora alp, ben senin bugün uyurken bana dediğin şeyi duydum. Uyumuyordum yani." Dediğimde hiçbir tepki vermemişti. Birden neden söylemiştim ki, ah aptal kafam!

"Bilirim." Dediğinde gözlerim kocaman açıldı. Bilirim derken? Uyumadığımı biliyor muydu yani? Şu an çok utanmıştım, bir cesaretle söylediğim şeyden sonra da ne dediğimi fark etmiştim.

"Endişelenmeyesin, senin gönlün yoksa ben sesimi çıkarmam. Demedim sayarız olur biter. Sıkma canını, seni incitecek bir şey yapmam." Dediğinde bir şey diyememiştim.

Ona aşık mıydım bilmiyordum ama hoşlandığıma emindim. Hep yanımda olsun istiyordum, ona bir şey olma ihtimali bile gözlerimin dolmasına sebep oluyor, kalbim sıkışıyordu.

"Ama dedin." Dediğimde gözlerini kırpıştırmıştı. "B-ben sana aşık mıyım bilmiyorum ama bir şeyler var içimde. Yani bilmiyorum ama hoşlanıyorum senden sanırım." Dediğimde titrek bir nefes almış ama geri vermemişti. Nefesini tutuyordu sanki.

"Sen ne dersin, farkında mısın?" Dediğinde bakışlarını kaçırmıştı. "Lütfen üstüme gelme, ben emin değilim. Ben hoşlanıyorum ama seninki gibi mi bilmiyorum. Özür dilerim." Dediğimde daha da yakınıma girmişti.

"Yok yok, dileme. Sen beni imdi çok mutlu ettin. Ben seni sonsuza dek beklerim." Demişti arada duraksaya duraksaya. Bakışlarımı kaçırdım aniden. Çok çabuk aşık olduğunu düşünüyordum ki, burada üç aydır yaşadığım gelmişti aklıma.

"Seni daha da utandırmadan gideyim ben, sen de işine bak." Demiş ve gülümseyerek baktıktan sonra hızla çıkmıştı. Kalbim çok hızlı atıyordu.

Bu aşk itirafı hayatımda aldığım en güzel ve masum aşk itirafıydı. Görünüşü yakışıklı ve kaba olsa da kalbi çok şirindi bence.

Yemeğin altını kapatıp biraz yedim ve ortalığı toparlayıp biraz dışarıya çıktım. Obada öylesine dolaşıyor, konuştuklarımızı ve onun bana ilk itiraf ettiği anı düşünüyordum.

Arada gülümsüyor, belli etmemek için hemen suratımı toparlıyordum. Biri beni bu halde görse deli falan zannederdi herhalde.

Yürürken obadan çıktığımı fark etmemiştim, yani şimdi fark ediyordum. Kalbim korkuyla atmaya başlarken elimi kılıcıma götürdüm ama, hay aksi! Yürüyüşe çıktığım için hançerimi de kılıcımı da hatta ok ve yayımı da çadırımda bırakmıştım.

Tam hızla arkamı dönüp obaya geri girecekken önümde beliren kişi ve etrafımı saran askerlerle bittiğimi anlamıştım. Bu defa ölecektim, ölmeyeceksem bile obaya döndüğümde yine Bora'dan bol bol azar yiyecektim.

Şu an bunların eline düşmektense ölmeyi, ölmektense azar yemeyi yeğlerdim. Allah'ım lütfen yardım et.

🪐🪐🪐

🪐Yorumlarınızı bekliyorum.🪐