Kıvırcık | Gerçek Ailem

24. Bölüm: Abi Sıcaklığı

Arkadaşlaarr bu sefer bekletmedim bunun şerefine azıcık daha fazla yorum yapsanız olur muu?

Her zaman hevesle yazıyorum emin olun ama bazen hayatımın kötü bir dönemi oluyor ve o zamanlarda beni gülümseten çoğu şeyden biri değil de tek şey bu kitap ve sizlersiniz. Yorumlarınızı eksik etmeyin ki benim yüzümdeki gülümseme de eksik olmasın.

Hepinizi seviyorum bu detayı unutmadan başlayın bölüme iyi okumalarr ♡♡

Oğuzhan Koç - Aşk Beni Yendi

Murat Başaran - Nankör

Antimatter - Conspire

•••

"Irmak dursana be kızım! Anne, katliam yapılıyor şu an ve sen izliyorsun! Ben de mi acaba başka ailenin çocuğuyum?"

Ben Ayberk'in yüzüne yastığı daha da bastırırken sesi giderek boğuklaştı. Tam yanımızdaki koltukta Kanal 7 dizisini heyecanla izleyen Sema Teyze Ayberk'e dönmeden cevap verdi.

"Yok sen başkasının çocuğu olamazsın. Aynı halan gibisin bir kere."

Sema Teyze'ye gülerken Ayberk en sonunda kendini kurtarıp gözüne gelen saçlarını nefes nefese bir şekilde düzeltti. Bir bana bir annesine kötü kötü bakmaya başladı.

"Halama benziyorum diye mi sadece? Sana falan benzemiyor muyum?"

Sema Teyze en sonunda başını zar zor dizisinden çevirdi. "Halanın muşmula suratına mı benziyorsun dedim? Maşallah şu boya posa bak, aynı ben. Sen sadece huyunu ondan almışsın. Adı batasıca."

Boy pos dediği yerde Ayberk'le aynı anda annesine baktık. Boyu biraz yere yakın olsa da kesinlikle(!) Ayberk'in uzun boy geni ondan gelmişti. Aksi iddia edilemezdi.

"Kızım abinler gelince beraber yiyelim yemeği bari, baksana geç oldu."

Duvardaki saat akşam 18.30'u gösteriyordu. Kış olduğu için hava kararalı yarım saati geçmişti bile. Melih abimin gelmesi gerekiyordu.

Yine de illa ki birinin geleceğini biliyordum. Bu yüzden rahat rahat saçlarını düzelten Ayberk'in yanına oturdum ve omzumu omzuna vurdum.

"Sizin iş ne oldu?"

Anında boğazını temizleyip gözlerini kaçırınca gözlerim büyüdü. Yan dönüp omzunu dürttüm. "Sakın bana yine öpüştük deme!"

Az önce kaçırdığı gözlerini bu kez hızla bana çevirdi. Göz ucuyla annesine bakıp ters ters bana baktı. "Sessiz olsana kızım! Ayrıca saçmalama, olmadı öyle bir şey."

Kollarımı göğsümde bağlayıp başımı koltuğa yasladım. "Ee ne oldu o zaman?"

Omzunu silkti. "Hiçbir şey."

"Ayberk!" diye sinirle seslenince yüzünü buruşturup yana kaydı.

"Sese bak."

"Kurban ol sesime." dedikten sonra, "Anlatmayacak mısın yani?" diye sordum.

Tekrar omzunu silkti. "Anlatacak bir şey yok."

Kendi aralarında özel bir şey olduğu için daha fazla üstelemedim. Bu zamana kadar çoğu kızı bana anlatırdı ama detay vermezdi zaten. Bu sefer de aralarındaki özel bir konu olduğu için üstelemedim. Anlatmak istediği bir şey olursa gecenin bir yarısı bile olsa anlatacağını biliyordum çünkü.

"Giray biraz sinirlenmiş gibiydi." diye mırıldandı. Bu dediğiyle unutmak istediğim ama aklımdan çıkmayan yüz ifadesi gözümün önüne geldi tekrardan. Güvenini kırmamış olmayı diliyordum. Ama kız kardeşinin ne kadar inatçı olduğunu biliyor olmalıydı. Yarın okul vardı ama Giray'ın konuşmamak için başını test kitaplarına gömeceğini çok iyi biliyordum.