My life ft. 5sos

Scarlett & Luke

Ik barst in huilen uit. Luke trekt mij tegen zich aan. Ik begraaf mijn gezicht in zijn armen. Ik hoor de jongens op staan en de deur dicht doen. Luke en ik zijn nu helemaal alleen. Ik voel mijn telefoon een aantel keer trillen. Na een paar minuten door ik mijn tranen en haal mijn mobiel uit mijn broekzak. Het zijn de foto's van de brief van mijn moeder. Ik open de eerste foto en begin te lezen.

Lieve Scarlett,                                                                                                                                                                                     Je broer heeft vast niet kunnen wachten om het nieuws te vertellen. Het spijt me enorm dat je het via de telefoon hebt moeten horen, maar ik wil dat je één ding goed in je oren knoopt: kom niet naar huis! Je zal vast heel veel vragen hebben, maar ik wil dat je wet dat het geen zelfmoord was. Ik weet dat je 3 weken bent weggeweest en dat je ons niks verteld hebt omdat het waarschijnlijk te pijnlijk is geweest. Ik wil dat je weet dat ik van je hou. Er zullen nog veel tegenslagen komen. Je moet er op voorbereid wezen. Maak nergens foto's van met je telefoon! Ze zullen je in gevaar brengen net als bij mij. Vertel hierover niks tegen je vader, voor mij? Ik wil dat je me beloofd dat je niet naar huis komt, pas als de tour af is, is het weer veilig thuis. Je zal niet snappen waarom, maar alles komt goed, dat beloof ik je. Ik wil dat je weet dat ik heel erg trots op je ben. Ik ben er trots op dat jij mijn dochter bent en dat je dit jaar zult slagen! Je gaat nog een geweldige tijd tegemoet en ik hoop dat je die samen met Luke beleefd. Hij is erg goed voor je en maakt je gelukkig, net als die andere jongens. Zij zullen ook voor jou zorgen, maar jij ook voor hen. Ik hou van je! Zorg goed voor je broer en voor je vader. Ik hou van je

Liefs Mama

Ik slaak een diepe zucht. Dit meen je niet! Luke heeft alles mee zitten lezen. 'Moeten we het er hier me met de jongens over hebben'? 'Ja, vertel jij het ze maar. Ik ga naar bed, dit alles trekt alle energie uit me'. Ik geef Luke een kus eb geef hem mijn telefoon. Ik open de deur en klim het bed in. Binnen 10 seconden val ik in slaap.

P.O.V. Luke

Ik ga met de telefoon van Scarlett naar de jongens doe. 'Gaat alles wel goed'? vraagt Ashton. Ik schud mijn hoofd. 'Vertel' zegt Calum. 'Scarlett haar moeder wist wat er met haar ging gebeuren en het was geen zelfmoord. Ze had een brief voor Scarlett geschreven en ze wilde dat jullie ook op de hoogte waren van alles'. Ik lees de brief voor. 'Dus, iemand wil Scarlett er in luizen, net zoals ze bij mij hebben geprobeerd vandaag'? vraagt Michael. 'Ik denk het, maar ik weet het niet zeker' zeg ik. 'Het zal wel lastig worden voor Scarlett. Ze mag van haar eigen niet eens naar haar begrafenis' zegt Ashton. Ik knik. 'Mama, nee! Verlaat me niet! Ik wil niet dat je gaat'! roept Scarlett. Even is het stil. Vragend kijk ik naar de jongens, maar die halen hun schouders op. 'Mama! Neeeeee'! schreeuwt Scarlett. Ik wil naar haar toe, maar Ash houd mij tegen. 'Laat haar maar even' zegt hij. Ik knik. Hij weet precies wat goed is. 'Hoe lang moeten we nog rijden'? vraagt Michael aan de buschauffeur'? 'Vanavond zijn we er' zegt hij. Michael knikt en ploft weer neer op de bank. 'Dus wat gaan we doen'? vraagt Calum. 'Zorgen dat Scarlett hier blijft en haar beschermen tegen wie en wat dan ook' zeg ik. 'Doen we' zegt Ashton.