CHAPTER 32 - Award Winning Illusionist

455K 12.6K 950
                                    

CHAPTER 32 - Award Winning Illusionist

"I FAKED my death." Vixon said and Vixor snorted.

"No shock, Sherlock." Puno ng sarkasmo ang boses ni Vixor habang nakataas ang isang kilay sa kakambal niya. "Alam kong pineke mo ang pagkamatay mo, kaya nga nasa harapan kita ngayon. Ang gusto kong malaman ay kung bakit mo ginawa 'yon."

Vixon sighed and sat on the floor. "I got fed up of it all. The killing, our fucked up parents, the force marriage to Virgo, stalking Virgo even when i want to stalk someone else. I was sick of it all. Hindi ko nga alam kung bakit gustong-gusto nila makuha si Virgo—oh, yeah, i do know. Anyway, i was sick of pretending to be someone else just to please our parents. And i want out. Ayoko na. At alam kong hindi magiging madali ang binabalak kong pag-alis sa poder ng mga magulang natin. That night, when i kill Virgo's parents, i was pissed. Something happened that night. Something personal, na kahit sayo hindi ko sasabihin. That's for me to keep. Galit ako ng gabing 'yon at kilala mo ako kapag galit, walang sinasanto. I followed Virgo, dadalhin ko na sana siya sa bahay dahil iyon ang napagkasunduan, but shit happens. The parents pissed me off, nadagdagan ang galit na nararamdaman ko and viola, i killed two humans. That night, i become an animal. An animal that cannot be tamed.

"And then Lucien came, acting like a hero, saving the damsel in distress. When i saw Lucien, i saw my way out from this fucking life." Mahina itong tumawa. "Illusion. Best power i have."

Vixor gaped. May kapangyarihan itong ganoon? Hell! Ngayon lang niya nalaman. "Illusion? Lahat yon ay ilusyon lang? Ang pagkamatay mo? Lahat-lahat?"

Tumango ito. "Lucien wounded, bite me and nearly ripped out my throat, that's all. The rest was an illusion." He chuckled. "Best illusion ever. I deserve an Oscar award for that one."

Vixor laughed sardonically. "Well played, brother. Well played." He dramatically clapped his hands. "So, saan ka nagpunta habang nagluluksa kami sa pagkamatay mo?"

Vixor smirked. "Oh, here and there."

Bigla siyang kinabahan sa sagot nito. His stomach dropped at the thought in his mind. "Huwag mong sabihin sakin na ikaw ang pinuno ng mga Rogue na pumapasok sa bahay at pinapatay lahat ng nakatira?"

Itinirik ni Vixon ang mga mata. "I admit i killed humans these past few years. Pero katulad mo, ayokong masira ang treaty natin sa mga tao. Hell, i wanna roam around free."

"Whatever." Huminga siya ng malalim. "It was all a lie then." Nagtagis ang bagang niya. "Not nice."

"Vixor, sa ating dalawa, ikaw ang Mr. Nice Vampire." Tumayo ito saka naglakad palapit sa kanya. "Can i stay here?"

Nagkibit-balikat siya. "Sure. Pero kapag may pinatay ka ni isa sa mga tauhan o kakilala ko, i swear, Vixon, papatayin kita. I won't hesitate to decapitate you. And I'll assure you, there will be no illusion involved."

Tumango si Vixon. "Okay. Got it."

His face darkened and he left Vixon to fend for himself. Wala siya sa mood makipag-plastikan sa kakambal niyang inakala niyang patay na. And it turns out, buhay naman pala ang hinayupak at niloko lang sila.

He can still remember the tears on Vixen's face. The impassive look of GK and his parents sorrow. Tapos lahat pala nang iyon ay isang malaking kasinungalingan. Mapakla siyang natawa.

"Why is my family so fucked up?" Tanong niya sa hangin bago tinawagan si Virgo para ipaalam dito ang tungkol kay Vixon.

Virgo deserves to know everything.

HUMINGA ng malalim si Virgo habang kausap si Vixor sa telepono. He told him everything there is to know about Vixon and why is he alive.

Her anger rose up again. I'm going to kill him! Hindi pa rin niya nakakalimutan ang ginawa nito sa mga magulang niya.

Favorite Obsession Onde histórias criam vida. Descubra agora