Science for Cupid || Larry Stylinson (Dutch)

Experiment 17

-Louis- @_Meteora_

Zo komt het dus dat Harry en ik een paar minuten later zwijgend richting het geluid van het kabbelende water lopen.
Wat ben ik toch een idioot. Ik heb er serieus mee ingestemd te gaan zwemmen. Met Harry Styles. Ik ga zwemmen met Harry Styles Het Supermodel.
Ik weet het zeker: ik heb mijn verstand verloren.

Ik word weer in de werkelijkheid getrokken als ik Harry's hand lichtjes langs die van mij voel strelen. Het laat een brandend, verlangend gevoel achter en weer word ik aan mijn reddingsboei-theorie herinnerd. Harry is mijn reddingsboei en ik wil hem vastpakken voordat ik verdrink, maar ik weet niet hoe. En wat ironisch dat we juist nu gaan zwemmen.

'Prachtige dag, nietwaar?', probeert Harry de gespannen sfeer tussen ons te verlichten. Ik knijp mijn lippen op elkaar en kijk om me heen.

'Ja.' Ik hoor Harry zachtjes zuchten. Word hij gek van me? Heeft hij eindelijk door dat het geen zin heeft om aardig tegen mij te doen?

Harry verdient mij niet. Al vanaf het eerste moment dat ik hem zag had ik vooroordelen en ik had het recht niet. Harry is geen arrogant model, hij is de liefste jongen die ik ken. Hij is een prachtige kristallen vaas, ik ben een aan elkaar gelijmd, gehavend kopje. Zijn vooroordelen over mij waren wel terecht: ik ben vreselijk, ik ben arrogant. Ik ben lelijk, ik ben dik , ik ben kortaf en ik snap dat hij me niet mag.

'De foto's zijn mooi geworden.', fluistert Harry als het geluid van de beek sterker wordt. Ik knik. Dat zijn ze zeker. Dat komt omdat er een prachtig persoon op staat. Ik zeg dit tegen Harry en kijk toe hoe hij diep bloost.

'Nee, dat komt omdat jij zo'n getalenteerde fotograaf bent.', grinnikt hij met rode wangen. Ik rol met mij ogen en geef hem een speels duwtje tegen zijn schouder, waardoor hij een paar stappen de andere kant op wankelt. Hij kijkt me speels aan, grijnst breed en geeft me een hardere duw terug, waardoor ik mijn evenwicht verlies. Ik slaak een klein kreetje en val bijna op de grond, maar dan pakt Harry vlug mijn arm vast en helpt me mijn evenwicht te hervinden, terwijl hij me met grote, geschrokken ogen aankijkt.

'Shit.', ademt hij. 'Sorry, ik had niet goed ingeschat hoe hard ik duwde, ik dacht dat ik gewoon een klein duwtje gaf.' Ik wuif het weg en wrijf over mijn arm, die hij een beetje hard had vastgepakt.

'Geeft niets, ik heb gewoon geen gevoel voor evenwicht.', bloos ik.
Harry doet zijn mond weer open en ik zíé aan zijn gezicht dat hij zich nogmaals wil verontschuldigen, maar ik besluit er een stokje voor te steken.

'Hoor je dat?', vraag ik plotseling. Harry staat stil en kijkt me vreemd aan terwijl hij zijn hoofd scheef houdt om beter te kunnen luisteren.

'Het... water?', vraagt hij. Ik knik en begin dan te rennen.

'Wie het eerst bij de beek is!', roep ik over mijn schouder. Ik versnel mijn tempo. Al snel schiet ik voor Harry uit. Het gras kietelt onder mijn voeten en ik adem de geur van de buitenlucht in. Al veel te snel kom ik bij de beek. Ik ren de steiger op en probeer vlug vaart te verminderen. Nét aan het uiteinde van de steiger kom ik tot stilstand. Mijn tenen krullen om het uiteinden van de houden steiger terwijl ik mijn gejaagde ademhaling onder controle probeer de krijgen.

'Fuck, jij bent snel!', roept Harry plotseling van achter me. Ik draai me met een lach om, maar die lach wordt ruw van mijn gezicht geveegd als ik Harry met een noodvaart op me af zie komen rennen. In tegenstelling tot wat ik net deed, maakt hij geen aanstalten om af te remmen op de steiger. Hij rent in één keer door, recht op me af. Ik frons mijn wenkbrauwen.

'Harry! Wat ben je aan het- aaah!' Onder het rennen door slaat Harry zijn armen om me heen, draait ons rond en trekt me dan zo met hem mee het water in. Ik slaak een, ik moet toegeven, niet heel erg mannelijke gil als ik het water raak en onder water terecht kom.

Hoestend en proestend kom ik boven, waar Harry naast me in het water staat. Ik probeer net als hij de staan, maar ik voel geen vaste grond onder mijn voeten, waardoor ik nog een keer kopje onder ga. Met een geïrriteerde, wanhopige uitdrukking probeer ik genoeg energie te vinden om eerst te hoesten, dan mijn haar uit mijn ogen te vegen en vervolgens mijn shirt, dat door het water omhoog kruipt, op zijn plaats te houden.

'Waar was dat goed voor?!', roep ik naar Harry. Ik doe mijn best om boos te kijken, maar kan de glimlach die zich om mijn mond vormt niet verbergen. Harry grijnst breed en zwemt naar me toe. Ik sla mijn armen om mezelf heen om het shirt op zijn plek te houden en kan het niet laten om eventjes aan mijn vetrollen te voelen.
Gadver.
Dan pas bekijk ik Harry goed, en wat ik zie beneemt me de adem. Harry is shirtless en hij ziet er prachtig uit. Geen vetrollen, zoals ik, maar mooi slank en gespierd. Daarnet had ik het al door de lens van mijn camera gezien, maar nu hij zo dichtbij stond in het water was het nog... échter. Ik zwem naar Harry toe en probeer nogmaals te staan, maar dit keer raakt mijn voet zijn been. Blote huid. Ik trek mijn wenkbrauwen op.

'Waar is je broek?' Harry wordt langzaam rood.

'Die heb ik uitgedaan toen jij voor me uitrende! Wat kijk je nou- oh. Kijk niet zo! Ik heb een onderbroek aan!', lacht hij. Ik trek mijn wenkbrauwen op naar Harry en kijk hem net zo lang aan tot we allebei in lachen uitbarsten. Daardoor vergeet ik even te watertrappelen en ga weer kopje onder. Vlug pakt Harry mijn bovenarmen vast en trekt me weer boven. Geduldig wacht hij tot ik uitgehoest ben.

'Kun je hier niet staan?', vraagt hij dan lacherig. Ik kijk hem quasiboos aan.

'Ja, lach maar, Styles! Niet iedereen heeft zo'n modellenlengte als jij!' Harry kijkt me breed glimlachend aan.

'Kom hier.', mompelt hij dan. Hij trekt me aan mijn armen naar zich toe, na een korte aarzeling helemaal tegen zijn borst aan. Verbaasd kijk ik naar hem op. Harry ziet me kijken en verduidelijkt:

'Sla je benen om die van mij, dan zink je niet elke keer.' Na een korte aarzeling doe ik wat hij zegt, en tot mijn verbazing voelt het... vertrouwd. Harry ziet mijn tevreden glimlach en grinnikt zachtjes.

'Little monkey.', lacht hij zachtjes. Ik rol met mijn ogen en sla mijn armen om zijn nek, een gebaar waardoor Harry eventjes van zijn stuk wordt gebracht.

'Louis, wat doe je?'

En eigenlijk weet ik niet wat ik doe. Misschien is het de relaxte sfeer tussen ons, misschien is het de prachtige plek waar we ons bevinden, maar hoe dan ook; opeens stik ik van mijn zelfvertrouwen. Voor het eerst in mijn leven voel ik me zelfverzekerd. Voor het eerst in mijn leven voel ik dat wat ik doe niet uitmaakt, omdat ik mezelf ben.

In een opwelling trek ik mezelf op zodat ik op gelijke hoogte met Harry ben. Harry kijkt me met open mond aan, verbaasd door mijn plotselinge handelingen.

'Louis? Wat doe je-'

En dan kap ik Harry af door mijn lippen stevig op die van hem te drukken, Harry compleet verbazend.