Amy's Second Chance | ch

Seventh Letter

Bana bu defteri vermekle bir hata yaptığını söylemek istiyorum. İçindeki sözlerin hiçbir anlamı olmadığını, bunları boş bir kafayla beni ayartmak için yazdığını düşünebilmek istiyorum. Seni kızdırmak istiyorum, Calum. Öyle bir kızdırmak istiyorum ki, telefonuma sesli mesaj göndermene sebep verecek kadar kötü laflar saymak ve canını yakmak istiyorum. 

Benden nefret etmeni istiyorum. Birkaç gün öncesine kadar, beni sevmediğine ve benden vazgeçtiğine inanabilirken, artık daha fazla ağlamak istemiyorum. Canımın acımaması için bana kızmanı ve senden büyük bir hırsla nefret etmemi sağlamanı istiyorum. 

Bütün bir iki yıl boyunca, bu defteri doldurduğun gerçeğiyle yüzleşmek istemiyorum, Calum. Sayfaların bitişinin tam senin ortadan kaybolduğun güne denk gelmesini kabullenemiyorum. Son güne kadar içinde biriken tüm o duyguları bir şarkıya dönüştürmeni geceleri ağlayarak atlatmak istemiyorum. Sana kızgınken ve ihanetin konusunda böbürlenirken, aslında her şeyin daha kolay olduğunu asıl şimdi anlıyorum.

Ve, artık anladıklarımı unutabilmekten başka bir halt için de dua etmiyorum. 

Çünkü, seni seviyorum. Her ne kadar senden nefret etmek için çabalasam da, aynı yere yeniden düşüyor ve ilerlemek için tek bir kulaç hareketine bile ulaşamıyorum. Senin sevgini bir denizle bağdaştırmak aptallık olurdu, ama bu doğru Calum. Ben o denizin içinde boğuluyorum ve artık nereye gitmek istediğimi bildiğimi de sanmıyorum.

Her çırpınış yolumun sana açılması bir çeşit aptallık olmalıydı. Ama, bu doğruydu. Annen kapıyı açtığında ve içeride olduğunu fark ettiğim Ashton beni gördüğünde de böyle olmuştu. Konuşmama izin vermemişti, beni durdurmamıştı da. Sadece, gerçekten hızlı olduğunu düşündüğüm bir hareketle yerinden kalkmış ve kapıdan birlikte ayrılmamızı istemişti. 

İçeriye gelmemi istememişti, Calum. Ashton'ın neden orada olduğunu, neden beni istemediğini bilmiyordum. Ama senin denizinin içinde artık su yuttuğumu fark edebiliyordum.

Ve ben bilincimi kaybediyordum, Calum.

Amy