Pink Haired Man~XiuChen

2.Bölüm●Tesadüf

Xiumin evinin kapısında anahtarı çevirdi. Nefes alabilen bir ceset gibiydi. İş onu çok yoruyordu. Ayrıca son zamanlarda fazlaca halsizlik durumu vardı. Bazen başı dönüyordu. Başını iki yana sallayarak eve girdi.Annesi koltukta oturmuş kitap okuyordu. Gülümsedi. Annesi kitap okuduğu zaman normal bir aile olduklarını hissederdi. Annesi babasının ölümünden sonra yıkılmış ama güçlü olmaya çabalamıştı. Xiumin babasının ölümünü umursamamıştı.

Hatta cenaze sırasında Xiumin arkadaşlarıyla barda hatta belkide kızlarla yatakta eğleniyordu. Oysa en büyük yıkımı Xiumin almıştı. Hatta babasından kalan apartman dairesinden bile taşınmak konusunda diretmişti. Ama artık o apartmanın kıymetini anlıyordu. Arsa sahipleriyle görüşmeyi aklının bir köşesine not etti.

"Naber annelerin en güzeliiiii. "

Minseok annesine arkadan sarıldı ve yanağına bir öpücük kondurdu.

"Xiumin?Tatlım neden bu kadar erken geldin?"

"Aaa-sey..."

"Yine neler oldu Minseok?"

Saçlarını karıştırdı. Sıkıntıyla nefesini dışarı üfledi.

"Başım dönmeye başladı. Bir de bacaklarım iş göremeyecek hale gelince.....Iste öyle annem benim."

Annesi başını iki yana sallayarak oğlunun gözlerine baktı.

"Minseok...Yani bunu...Düşünmek bile istemiyorum ama......Sence de o teşhisi ciddiye alsak daha iyi olmaz mıydı? "

Xiumin kalbini tuttu. Yüzünü burusturdugu sırada annesi kafasını iki yana salladı.

"Sen de birşeyler var Minseok."

Minseok kalbindeki acı geçince rahatladı.

"Birşeyim yok anne.Sadece fazla yoruluyorum."

Annesi gülümsedi.

"Haklısın. Soo yukardaydı. "

Xiumin gülümsedi. Ama aslında babasının ölümünden -yani yaklaşık bir 5 yıl kadar önce- sonra yaptığı gibi nefesi tıkanana kadr ağlamak istiyordu.Babası yokken tam anlamıyla bir aile olamıyorlardı.

"Soo?Uyudun mu?"

Xiumin aralıktan başını uzattı. Soo gülümseyerek tavanı seyrediyordu.

"Soo neye gülüyorsun?"

Kalp dudaklı olan gözlerini kapatıp iyice sırıttı.

"Soo?!"

Sonunda gözlerini açan Soo diklendi ve saçlarını dağıttı.

"Kai denen çocuğu hatırlıyor musun?"

Minseok bir anda durup düşündü. Chen denen çocuğun abisi değil miydi?Chen hastaneden çıkalı henüz 9 gün yeni olmuştu.

"Evet?"

Soo özlemle nefes aldı.

"Kendimi kız gibi hissediyorum ama ne biliyor musun Hyung?Konu aşk olunca ne hissettiğinin bir önemi olmuyor."

"Seni anlamadım. Ama çocukla sevgili olduysan mutluluklar. Şirketi aksatma velet!"

Kardeşine sarıldı ve ardından kendisini odasına attı. Telefonu çaldığında iş kıyafetleriyle yarı uyur vaziyetteydi.

"Alo?"

"Selam!"

Yatakta diklendi. Afallayarak bir müddet sessiz kaldı.