Eğer yaşamayı bilmiyorsan...
Yaşam senden uzaklaşır...
-----
23.Gün
Minseok...Unuttu.
Hayatı boyunca ilk kez...Altına kaçırmıştı. Bebekken bu normaldi ama şimdi koskocaman bir adamdı altına yapmıştı.
"Ağlamayı kes Minseok!Bu utanılacak birşey değil. "
Chen Minseokun üstünü giydirirken bir yandan da moralini düzeltmeye çalışıyordu. Minseok günden güne kötüye gidiyordu. Bu kendisini üzüyordu ama onun üzüldüğü kişi Minseoktu.
"Sil gözlerini Minseok."
Büyük olan bebek gibi davranıyordu. Demekki ölüm insanı çocuklaştırıyordu. Chen basparmaklari ile büyüğünün yanaklarını sildi.
"B-ben... Gerçekten bu berbat bir his."
"Önemli bir şey degil M-"
"Neden bahsediyorsun?"
Chen birşey söylemek için ağzını açtı ama sonra kapattı. Özlemli bir gülüşle büyük olanı öptü. Minseok git gide unutuyordu. Su içtikten sonra mutfaktan çıkıyordu ve bir saniye geçmeden geri giriyordu.
"K-korkuyorum..."
Chen şaşkınca büyük olana baktı.
"Neden?"
Xiumin gözlerinden akan yeni yaşları umursamadı.
"Ölmekten korkuyorum Chennie."
Chen birşey diyemedi. Ne diyecekti? Ölmekten korkma deseydi yine saçma olurdu. Ölmeyeceksin diyecek bir seçenek yoktu.
"Ben ölünce...Beni unutma."
"Seni unutmam."
"Unutursun!Ben unutulmaktan korkarken sen beni unutursan ne yaparım? "
Birbirlerine sarıldılar. Pembe saçlı olan gülümsedi.
"Bu kez beni sen kurtarsan olmaz mı?"
Chen hıçkırığını tutamadı. Büyük olan transa geçmiş gibiydi. Konuştukça konuşuyordu.
"Hala hatırlıyorum seni. Chanyeolü Baekhyunu, Soo ve Kai yi, Suho ve Yixingi.Ama bir haftaya kalmaz hepinizi unutmaya başlayacağım. Kendi ismimi unuttuğum gün için senden birşey istiyorum Chennie. "
Sessizlik...
"Bana adımı hatırlatmaya çalışma. Benim sizi acımasızca silip atmama sessiz kal. Ve birgün herşeyi unuttuğumda...Beni yargılama."
"Benimle ilgili herşeyi unutursan seni sikerim çocuk. "
25.Gün
"Minseooookkkk!!!Yemek hazır!"
Chen masadaki dostlarına baktı. Chanyeol parmaklarını masaya vurarak ritim tuttu.
"Ben çıkıp bir bakayım. "
Chanyeol kalkıp merdivenleri tırmanmaya başladığında üst kattan ses gelmediğini farketti. Üst katta koridorun ucunda yere oturmuş bedeni gördüğünde adımlarını hızlandırdı.
"Minseok?"
Yerde ki çocuk zorlukla nefes alıyormuş gibi gözüküyordu.
"C-chan-ye-ol..."
Chanyeol telaşla arkadaşının yanına çöktü.
"Neyin var!??"
Nefes alamayan çocuk göğsünü sıkarak gözlerini yumdu. Chanyeol ayaklandı.
BẠN ĐANG ĐỌC
Pink Haired Man~XiuChen
Fanfiction"Ben senin için nefes almayı bile bıraktım. Nefes almadan yaşarım ama sensiz yaşayamam dedim. Gözlerimi kapatıp tüm dünyaya kör oldum.Sadece seni görebilen irislerler satın aldım. Kulaklarımı sevdiğim ve beni ifade eten tüm şarkılara tıkadım. O tıpa...
