School life

Chapter 2

Με τη κουβέντα όμως.. άργησα να φτάσω.. Και τον βλέπω που με περιμενει.. με τα χέρια σταυρωμένα... φοράει μια μπλε βερμούδα.. μια μπλούζα Nike και αθλητικα παπούτσιαα... τα μαλλια του τα χει σηκωσει με ζελε.. και το μαυρισμα του απ τις καλοκαιρινες διακοπες έρχεται σ αντίθεση με τα ξανθά του μαλλια και το κανει να δειχνει τοσο ομορφο.. σχεδον αγνωριστο..
-Μπα... τον βρήκαμε το δρόμο?λέει με παιχνιδιάρικο τροπο
-Έλα μωρέ.. είναι αλήθεια είχα μια μικρουλα καθυστέρηση... έπρεπε να δείχνω ομορφη στη πρώτη μέρα του λυκείου...
-Μάλιστα.. λέει αυστηρα με τη πλέον βραχνη φωνή του.. την οποία απέκτησε τώρα αφού πλέον αρχίζει κ γίνεται άνδρας...αλλά όσο αυστηρά να το πει. πάντα με τρελενει ο τρόπος που το λέει... δεν ξερω τι έχω πάθει.. όλα τα βρίσκω τέλεια πάνω του
-Μάλιστα κύριε τελειε...εσείς που ποτέ δεν αργειτε κ που παντα ειστε στην ωρα σας... λεω με αυστηρο υφος κι εγω
-χαχαχαχα προχωρα γιατί θα αργήσουμε κι άλλο εξαιτια σου.. λεει με παιχνιδιαρικο ύφος κ χαμογελώντας.. εγώ τον χτυπάω ελαφρά στον ωμο.. Και μετά με παίρνει αγκαλιά ενω προχωράμε μαζί προς το σχολείο...
-Έτσι θα πηγαινουμε? σχολιάζω
-Γιατί δεν σ αρέσει?
-Μωρέ μ αρέσει... λέω με παιχνιδιαρικο ύφος.. αλλά.... υπάρχει κ αδιακριτος κόσμος...
-Ναι το ξέρω.. αλλά όταν πλησιάσουμε πολύ κοντά θα σ αφήσω.. άσε με τώρα όμως να σε χορτασω όσο μπορώ... απανταει
-Καλέ μου.. εδώ θα είμαι μια ζωή.. και θα με χορτάσεις...
-Ναιι αλλά ξες ποιο είναι το πρόβλημα?
-Ποιο είναι? λεω
-Ότι ποτέ δεν μου είσαι αρκετή.. ότι ποτέ δεν σε χορταίνω.. ότι πάντα μαζί σου θέλω κι άλλο...
-Ωωωωω ελα τωρα σταματά....ρε φιλε.. πως το κανεις... με κανεις συνεχεια να θελω να σε αρχισω στα φιλια...
-Ξεκινά τότε.. μου λέει με παιχνιδιαρικο και σοβαρο υφος ταυτόχρονα
και με το που το λέει φτάνουμε μπροστά στο σχολείο..
-Ουπςς... πολυ αργα.. φτάσαμε...
-Χμμμ.. τώρα μπορεί να μου τη σκαπουλαρες αλλά την επόμενη φορά δε μου τη γλιτώνεις....
-χαχαχα ότι πείτε... λέω με ναζί..
Με το που μπαίνουμε στο προαυλιο του λυκείου, δεν παρατηρώ καμία διάφορα το γυμνάσιο αφού είναι με τον ίδιο τρόπο χτισμένα και βαμμένα... Αμέσως βλέπω να έρχονται προς το μέρος μας.. Η φίλη μου η Abbi μαζί με τη ξαδέρφη της, τη Mary..