The dance (dutch 1D fanfiction)

Verdwijnen

Hanna P.o.v.

De avond van de verdwijning van Hanna.

Ik klop op de deur van Melanie en Ivey. Ze doen niet open. Ik weet dat ze wakker zijn. Ik voel het. Toch doen ze niet open. Ik weet wel waarom, Semmy en Renée hebben alles over mij verteld. Hoe ik dat weet? Ik lag onder mijn bed. Ik loop wel eens vaker weg via het kleine gat onder mijn bed. Zo beland ik in de kelder (we hebben onze kamer op de begane grond) en dan kan ik zo naar buiten. Nadat ik voor de deur bij Melanie een Ivey stond ben ik weer naar buiten gegaan, nar de boom toe. Het plekje achter de boom is mijn plekje. Niemand komt hier zo heb ik alle rust om na te denken of om verschillende situaties in mijn hoofd af te kunnen spelen. Of om met de stemmen in mijn hoofd te kunnen praten.
Ik zit te denken om terug mijn kamer te gaan om mijn spullen te pakken. Ik denk al een tijdje na over het weggaan van hier. Ik wil iets nieuws, wel tijdelijk. Ik kom heus wel terug, maar ik moet weer even wat anders om me heen hebben. Andere omgeving en andere mensen. Mensen die mijn achtergrond niet weten, dat ik het ze uiteindelijk misschien zelf ga vertellen en die me accepteren zoals ik ben. Ik hoop dat ik die mensen ga vinden. Als ik die mensen heb gevonden, als dat ooit gaat lukken, zou ik alleen nog maar hier terug komen voor mijn spullen. Want wat ik zojuist met de stemmen in mijn hoofd heb besloten is om weg te gaan. Zonder mijn spullen. Ik zal snel moeten zijn, je wordt hier namelijk nogal gauw gesnapt als je weg probeert te rennen. Maar als het goed is, als ik vanaf dit punt van de boom ga rennen en heel zachtjes ben, kunnen ze me niet vinden. Ook heb ik besloten geen briefje of iets achter te laten. Dat doe je als je dood gaat ofzo. Nou ga ik alleen even op, tja hoe moet je het noemen. Vakantie? Ja dat is het. Ik ga gewoon voor een tijdje op vakantie. Waarheen en hoe lang is een verassing. Dat zie ik nog wel. Ik hoop alleen dat ze niet achter me aan komen. Het zal wel weer, want een psychopaat is 'gevaarlijk' zeggen ze. Mijn moeder is bijvoorbeeld bang dat ik zelfmoord ga plegen. Ik ging toen voor het eerst even naar de stad om een leuk jurkje te halen en dat was ik vergeten tegen haar te zeggen. Ze had meteen alle alarmcentrales in heel Engeland gebeld en ik was gewoon een jurk aan het passen. Ik weet ook wel dat ik rare dingen in mijn hoofd kan halen, maar dat doet iedereen en ze hoeven niet meteen gevaarlijk te zijn toch?

Het is weer een uur later als ik uit mijn gedachtes weer in de realiteit belandt. Het is nu of nooit Hanna. Ik kijk nog even om me heen. Het is donker dus er valt weinig te zien, maar van wat ik kan zien is er niemand. Daar gaan we Hanna. Op naar de 'vakantie'. Op naar de vrijheid.

Dag Semmy
Dag Renée
Dag Melanie
Dag Ivey

Ik hou van jullie.