Bilgisayarımdan ileti sesini duydum. Masanın yanına gittim ve sandalyeye oturdum. Senden bir mesaj almıştım, Calum.
Calum: İzin günündesin değil mi?
Hemen cevap yazdım.
Robin: Evet! Bugün güneş bile daha parlak!
Sende benim gibi hızla cevap verdin:
Calum: Evet! Tabii! Herneyse! Bugün takılalım mı?
Robin: Eğer güzel bir planın varsa olur.
Calum: Sinemaya gidebiliriz. Mesela Fantastik Dörtlü'ye.
Robin: Olur. :)
Calum: O zaman bir saat sonra sinemanın önünde?
Robin: Olur. :)
Sonra çevrimdışı oldun. Bende hazırlanmak için kalktım. Önce kısa bir duş aldım. Sonra üstüme kotumu ve kolsuz tişörtümü giydim. Saçlarım kuruduktan sonra çıktım.
Sinema iki sokak aşağıda olduğu için şanslıydım. Hatta erken bile geldiğimi düşünmüştüm. Ama seni sinemanın karşısındaki bankta otururken gördüm. Beni görünce hızla yanıma geldin.
"Erken geldin," dedin memnuniyetle.
Güldüm. "Sen daha erken gelmişsin."
Cevap vermek yerine sende bana gülümsedin. Ve sonra beni içeri sürükledin. Elimi tuttuğunu kabullenebilmek zaman aldı.
Sinemanın büfesine kadar beni sürükledin.
Cebindeki son on doları çıkarıp ikimiz için büyük boy mısır aldın. Sırf ben değil büfenin ardındaki iki yaşlı kadında cebindeki son parayı benim için harcadığını farketmişlerdi. Bu yüzden kadınlardan biri sana gülümsedi ve iki teneke kola uzattı. Calum, utandığını bir kilometre uzaktaki bir insan bile görebilirdi. Ve sen utandığın zaman o kadar tatlı oluyordun ki, dolgun yanaklarını doyasıya sıkmak istiyordum.
Sonuç olarak içeceklerimizi de aldık ve salonumuza doğru ilerledik.
Kadınlardan biri arkamızdan, "Kız ne kadar şanslı," dedi.
Diğer kadın ise, "Onlar şanslılar," dedi.
Şanslı olduğumu biliyordum, Calum. Tıpkı ait olduğum yerin senin yanın olduğunu bildiğim gibi.
Peki ya sen, Calum? Sen şanslı hissediyor muydun? Sen kendini bana ait hissediyor muydun? Bilmiyorum.
Ama tahminimce cevap, hayır. Çünkü şimdi oturacak boş yer arıyorum.
Söylenenlerin aksine Fantastik Dörtlü benim için zaman kaybı yada hayal kırıklığı değildi. Ama önceki Fantastik Dörtlü'de değildi yani. Neyseeee :)
