O.40

1K 42 2
                                    

POV ZOLA

'Geniet van elkaar!' We knikken beide en bedanken de dokter, die ons net het goede nieuws heeft gebracht dat we na 2 weken ziekenhuis Lymée weer mogen meenemen naar huis! Helemaal de oude is ze nog niet, klinkt gek als je zoiets zegt over 'n baby van nog geen 3 weken oud maargoed, hopelijk kunnen we nu echt met ons gezin gaan genieten! Tussen Kaj en mij heeft het behoorlijk stil gestaan, niet dat we uit elkaar waren maar de spanning was soms echt om aan te snijden. Gelukkig hebben we erover kunnen praten en snapten we allebei dat op dat moment de kinderen even voor gingen. 'Ben je oké?' vraagt Kaj me als we de lift instappen. 'Ja, ben blij dat we naar huis kunnen' Kaj knikt en kust m'n voorhoofd als ik lekker m'n armen om z'n middel vouw en dicht tegen hem aan leun. 'Je bent de beste papa ooit..' Hij grinnikt even en lacht 'Dankje lieverd, ik doe m'n best' Een geluidje komt uit de kinderwagen, beide reageren we snel en smelten als ons een glimlach wordt geschonken. 'Hé, die had ik nog niet eerder gezien afgelopen weken! Ze is blij dat ze weg mag uit dit rotziekenhuis' Kaj buigt zich in de kinderwagen en vouwt zachtjes het babyroze dekentje over haar heen. De lift piept en samen, hand in hand lopen we naar buiten. Kaj z'n moeder staat ons op te wachten 'Hé, hé.. eindelijk naar huis' Ik knik als ik haar een knuffel geef 'Lief dat je ons wilde halen' 'Tuurlijk'. Onze superdaddy haalt de kinderwagen uit elkaar en ik neem plaats bij Lymée op de achterbank. 'Wat zal Lynn het fijn vinden, dat we strakjes weer thuis zijn met z'n allen' Kaj z'n moeder lacht 'Dioni is bij jullie thuis met haar, volgens mij zijn er meer dan 20 tekeningen geknutselt. 'Awh, lief!' 'Heb je alles?' vraagt Kaj nog voor de zekerheid als ie instapt 'Ja, denk het' 'Dan kunnen we gaan' M'n hand leg ik op het bewegende buikje van Lymée, Symbolisch vouwen haar kleine vingertjes zich om mijn vinger. 'Ik laat je niet los..' fluister ik zacht.

'Niets beter dan je eigen bank, je eigen bed!' Zucht ik als Kaj naast me komt zitten 'Lynn slaapt, eindelijk!' 'Enthousiastme.. geloof me, die is voorlopig nog niet wakker' ' Verleidelijk kijkt Kaj in m'n ogen 'Ik heb je gemist.. ' Hij kust m'n lippen, m'n handen sla ik om z'n nek. Kaj komt boven me hangen, ik bijt op m'n lip. 'Kijk niet zo sexy' lacht ie als ik 'm diep in z'n ogen aankijk. Ik trek aan de onderkant van z'n shirt en trek deze over z'n hoofd 'Niet hier...' fluister ik, waarna hij snel opstaat van de bank, m'n hand strengel ik in de zijne en belanden we in de slaapkamer. 'Ben je zeker?' Ik knik 'Als ik moet stoppen zeg je 't he!' Opnieuw beweeg ik m'n hoofd. Z'n handen glijden over m'n lichaam en hij legt ze op m'n billen, zachtjes knijpt hij. M'n hand laat ik rusten op z'n wang, als mijn tong de toestemming van de zijne vraagt. Zachtjes bijt hij op m'n lip. Langzaam kleed hij me uit, als op het laatst ons ondergoed zich ook op de vloer bevinden. Zacht laat ik me op bed vallen en komt Kaj boven me hangen. Kussend, beginnend bij m'n nek gaat ie steeds meer naar onder. Net onder m'n navel fluister ik zachtjes zijn naam. Hij lacht en komt weer met z'n hoofd naar m'n gezicht. Als hij z'n ding doet, lopen even de tranen over m'n wangen. Pijn.. 'Gaat het? Moet ik stoppen?' 'Neenee, het moet even wennen denk ik' Hij kust lief m'n wang en gaat verde rmet waar die gebleven is.

'Mama?' Beide kijken we met een snelheid opzij, trek ik dekens over me heen. 'Hé schat, wat is er aan dehand?' Nog nooit zo'n rode kop gehad kruip ik onder Kaj vandaan en ga, bedekt door het dekbed op de rand zitten. 'Ynn auw..' Haar handje houd ze tegen haar oor 'Mama komt eraan, ga maar even naar je kamer' Zo gezegd zo gedaan draait ze zich om en loopt ze terug naar haar kamer. Blozend kijk ik naar Kaj, die even niet meer bijkomt van het lachen. 'Is dit echt gebeurd net? Omg, zo heeft werkelijk een trauma' Kaj schud z'n hoofd 'Ze vroeg er niet eens na, schiet maar op.. kunnen we verder' De lach is niet van z'n gezicht te krijgen. M'n badjas haal ik uit de kast en trek 'm aan, zachtjes doe ik slaapkamer deur van Lynn open en zie dat ze huilend op haar bedje zit 'Oh lieverd, doet het zo'n zeer.. Kom es bij mama zitten' Knikkend komt ze huilend bij me zitten, als ik bij haar oor ga kijken zie ik indd allemaal pus in haar oor. 'Volgens mij heb je last van ooronsteking lieverd, morgen gaat mama even met de dokter bellen goed?' Ze knikt. Opnieuw stop ik haar onder de dekens en geef d'r een kus 'Neee, mama slapen!' 'Wil je bij mama slapen?' Ze knikt, ik zucht. 'Nou vooruit'

'Playtime is over.. dikke oorontsteking' Zeg ik tegen Kaj als ik met Lynn in m'n armen terug de slaapkamer binnenloop 'Oh, okee.. kan ze niet in haar eigen bed slapen dan?' 'Net alsof jij nooit tussen je ouders hebt ingeslapen als je ziek was' 'Ja, oke.. ' 'Sorry schat, ik maak het goed met je oké?' Binnen 2 minuten zijn papa en Lynn in diepe slaap, mama nog lang niet. 

Ik laat je niet los..  ft. Kaj van der VoortWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu