Ateşten Küle

Siyah'ın Yok Oluşu.

☆

Siz hiç uykuyu seven bir adama aşık oldunuz mu? Ben oldum. Ben en çokta sabah uykusuna aşık olan bir adama aşık oldum. Ben uykuya aşık bir Ateş'e aşık oldum.

Ben, Ateş'in gözlerimin önünde kül oluşunu seyrettim. Bana sen Kül'sün diyen adam, içimde kül oldu. Sonsuzlukta, kendi ateşinde kavruldu.

Aşk, bugün toprak oldu. Elma kokulum diye sevdiğim adam, bugün toprak kokmaya başladı.

Siz hiç birini Nefes'im diyerek sevdiniz mi?

Ben sevdim... Ona her Nefes'im dediğimde, nefes alabildiğimi hissettim. İki bedende tek nefes almıştık biz. Şimdi benim nefesimde onunla birlikte toprak oldu.

Siz hiç, 'Senin umudun benim.' Diyen bir adama umut bağladınız mı?

Ben bağladım. O kadar çok umut bağladım ki, benden yavaş yavaş gidişini göremedim.

İnsanın umudu toprak olur mu?

Benim umudum toprak oldu .

Boğazınızda bir düğüm oluştu mu hiç? Nefes aldırmayan bir düğüm. Hatta konuşmanıza engel olan.

O düğüm boğazımdaydı onun yok oluşuna yakın. Kendimi kelebeğe aşık bir karga gibi hissetmeye başlamıştım. O ölüyordu ve ben bir şey yapamıyordum. En kötüsü de bin yıl yaşayacak olmamdı!

Sonra ne oldu biliyor musunuz? Sessizliğimde attığım çığlıklar, boğazımdaki düğümü parçaladı. Boğazımdan oluk oluk kan akmaya başladı. Gözyaşlarım gibi... Ağlayamadım, gözyaşlarımın hepsi içime içime aktı.

Kan kokmaya başladı. İçimin parçalanışını hissediyordum. O her ne kadar, "Kanayan yaralarından öpüyorum." dese de, sadece o öptüğü an kan durdu. Sonrası yine aynı...

Ateş söndü, kül buz tuttu.

1 Eylül.

Doğum günün kutlu olsun Ateş.

☆