တက္ႂကြၿမိဳင္ဆိုင္ေသာ ဂီတစည္းခ်က္သံ တဒုန္းဒုန္းႏွင့္အတူ ငယ္ရြယ္ေခ်ာေမာေသာ လူငယ္ရွစ္ေယာက္တို႕က နီယြန္မီးေရာင္တို႕ျဖင့္ တလက္လက္ေတာက္ပေနေသာ စင္ျမင့္ထက္တြင္ အားမာန္အျပည့္ႏွင့္ ညီညာသြက္လက္စြာ ကျပေဖ်ာ္ေျဖေနၾကသည္။ လြန္ခဲ့ေသာတစ္နာရီခန္႕က ကၽြန္ေတာ္တို႕နားေနခန္းသို႕ဝင္လာၿပီး ခါးက်ိဳးမတတ္ ေခါင္းငံု႕၍ႏႈတ္ဆက္သြားေသာ မေန႕တစ္ေန႕ကမွ Debut လုပ္ထားသည့္ တက္သစ္စအဖြဲ႕တစ္ဖြဲ႕ပင္ျဖစ္သည္။ သူတို႕ကိုျမင္ေသာအခါ ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕ Debut လုပ္ၿပီးကာစအခ်ိန္ကို သြားသတိရမိလိုက္သည္။ Senior ႀကီးမ်ား၏ နားေနခန္းမ်ားအား တစ္ခန္းဝင္တစ္ခန္းထြက္ လိုက္လံႏႈတ္ဆက္၍ CD ေခြမ်ားကို ကမ္းေပးခဲ့ရသည္က မေန႕တစ္ေန႕ကလိုပင္။ အၿပိဳင္အဆုိင္မ်ား၊ မနာလိုကုန္းထိုးမႈမ်ားၾကား မနားမေနႀကိဳးစားရင္း နယ္ေျမတစ္ခု၌ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းေနရာတစ္ေနရာကို ရရွိလိုက္ခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကိုယ္၌ပင္ သတိမထားမိလိုက္ဘဲ အမ်ားမွေလးစားဦညြတ္ရသည့္ Senior ေနရာသို႕ေရာက္ရွိေနၿပီျဖစ္ၿပီး ေလးႏွစ္တည္းဟူေသာအခ်ိန္တို႕က မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းတြင္ ကုန္လြန္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
စင္ေပၚမွေကာင္ေလးမ်ား အစမ္းေလ့က်င့္ေနၾကသည္ကို အကဲခတ္ရင္း စိတ္ထဲမွ ေတာ္ေတာ္မဆိုးဘူးဟု ေတြးလိုက္မိသည္။ အရြယ္ေရာက္ၿပီးကာစ လူငယ္မ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကကြက္မ်ားကအားပါသည္၊ အဖြဲ႕ဝင္အေရအတြက္ မ်ားျပားသည္ကိုအသံုးခ်၍ ကကြက္ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးထြင္ကာ လ်င္ျမန္သြက္လက္စြာ အေျပာင္းအလဲလုပ္ရင္း ကျပေနေသာေၾကာင့္ အျမင္ဆန္းသည္။ ထို႕ေနာက္ အေရးအႀကီးဆံုးအခ်က္တစ္ခ်က္က အသံႏိုင္သည္။ အနည္းငယ္ၾကမ္းတမ္းသည္ဟုပင္ဆိုႏိုင္ေသာ ကကြက္အေျပာင္းအလဲမ်ားၾကားတြင္ပင္ အသံတစ္ခ်က္ယိုင္မသြားေပ။ နာမည္ႀကီးလာရန္ အခ်ိန္သိပ္ၾကာမည္ဟုမဟုတ္ ေတြးလိုက္မိရင္း ေဘးမွ Suho Hyung ႏွင့္ Baekhyun တို႕ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူတို႕ကလည္း မေခဘူးပဲဟူေသာအၾကည့္တို႕ျဖင့္ စင္ေပၚသို႕လွမ္းၾကည့္ေနၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕ အခုေလးတင္ အစမ္းေလ့က်င့္ၿပီးသြားၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း သြားမနားႏိုင္ေသးပါ။ အလုပ္သေဘာအရ အျခားအဖြဲ႕မ်ား၏ ကကြက္၊ ဝတ္စားဆင္ယင္ပံုတို႕ကို အၿမဲပင္ မ်က္ေျခမျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာေနရသည္။ ေနာက္ဆံုးတီးလံုးသံႏွင့္အတူ ခပ္မိုက္မိုက္ Pose တစ္ခုျဖင့္ ေကာင္ေလးတို႕က သီခ်င္းကိုအဆံုးသတ္လိုက္သည္။
