Karşımda kendinden emin, bir adam bana elini uzatmışken ne yapacağımı bilmiyordum. Bu muydu yani? Evleneceğim kişi bu adam mıydı?
Uzattığı elini ürkekçe sıktığımda, gözlerimin irisinin bile titrediğini hissediyordum. Bu adam, benim canımı çok fazla yakardı. Bu adam beni hiçe sayardı.
"Meyra," dedim gözlerimi kahverengi gözlerinden almayarak. Elimli elinin içinden çektiğimde, avucumun içinin terlediğini hissettim. Teri gidermek adına, giydiğim kotun üzerine sürdüm terli elimi.
"Meyra ha?" dedi kaşlarını havaya kaldırarak.
"Hı hı," dedim yerimde kaybolmak isterken. Bu adam çok değişikti. Bakışları, konuşması, ses tonu.
"Bak Meyra," dedi kollarını masaya dayayıp bana yaklaşarak. Sıcak nefesi yüzüme çarpıyordu. "Evlenmek falan istemiyorum ama babama karşı da gelemiyorum. Bilmem anlatabildim mi?"
Bu yakınlık beni rahatsız ederken, biraz geriye gittim ve aramızdaki mesafeyi açtım.
"Anlamadım."
"Şöyle anlatayım," dedi. "Sağım solum belli olan biri değilimdir. Bir gün benden iyisi olmaz, ertesi sabah tüm kötü tarafımla karşılaşırsın. Kendimi biliyorum, eğer bana bulaşmadığın sürece hayatını yaşarsın. Gezersin, tozarsın, istediğini yapabilirsin. Ama bana bulaşırsan, inan o zaman hayal etmediğin biri olurum. Demem o ki; gerçek bir evlilik istemiyorum."
Söylediği her kelime zihnimin duvarlarına çarpıp, zihnimde yankılanırken ne dediğini idrak etmeye çalıştım. Gerçek bir evlilik istemiyorum de ne demekti?
"Yani?" dedim kollarımı göğsümün üstünde birleştirerek.
"Yani, seninle küçük bir anlaşma yapmak istiyorum. Kabul eder misin orası sana kalmış bir şey."
"Ne anlaşması?"
"Bir yıl, sadece bir yıl evli kalacağız sonra sen yoluna ben yoluma. Merak etme, istediğin tazminatı alabilirsin. Ev, araba ne istersen."
"Para falan istemiyorum, evinde senin olsun arabanda." dedim sinirle.
"Kabul etmiyorsan, buradan gittikten sonra babana ve babama beni istemediğini söylerim olur biter."
Gözlerimi kapatıp bir derin bir nefes aldım.
"Pekâlâ," dedim gözlerimi açtığımda. Kahverengi gözleri gözlerime değdiği an içimdeki damarlar koptu, tüm kanım ruhuma aktı. Orayı kan gölü yaptı, ruhum o kan gölünde boğuldu.
"O zaman kurallara geçelim."
"Kurallar mı?"
"Bak güzelim," dediğinde garson yanımıza geldi.
"Bir şey alır mıydınız efendim?"
Gözlerini gözlerimden almayarak, "Hayır," dedi.
Garson gittiğinde devam etti yarım kalan cümlesine. "Bu evliliğin babamlarda dahil olmak üzere gerçek olmayacağını kimse bilmeyecek. Bilmemeli."
"İki arkadaşıma söylemek zorundayım," dedim arkama yaslanarak.
"Öyle bir zorunluluğun mu var?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UMUT DENİZİ |KİTAP OLDU|
General Fiction[KİTAP OLDU] Bir masalın baş kahramanlarıydık biz. O, gargamel, ben şirine. O, siyah, ben beyaz. O, gece ben gündüz. O, ay, ben güneş. O, ateş, ben su. O vardı, bir de ben. Biz yoktu. Bu masalda mutlu son yoktu, pinokyonun yandığı, uyuyan güze...
