KÜÇÜK SEVGİLİM

Adsız Bölüm 15

15. BÖLÜM

iyi okumalar. Desteklerinizi ve yorumlarınızı bekliyorum. Vote vermeyi unutmayın :)

Hatam varsa affınıza sığınıyorum. :)

Kenan okuluna gitmiş üzerinden 1 ay geçmişti bile. Ayça o günleri hatırlamak, onu hatırlatacak bir durumun oluşmasını dahi istemiyordu. Dedesinin küçük hatırlatmaları, anne ve babasının iğnemelerini saymazsak sinirlerini bozacak hiçbir durum yoktu. Mağazadaki işine devam eden Ayça eski duruma dönmüştü.

Günler günleri hızla takip ederken iş çıkışı önünde duran Range Rover'ı görünce heyecanlanmıştı. Onun adını bile ağzına anlamak istemezken o araçtan Kenan'ın inmesini deli gibi istiyordu. Birden aracın arka kapıları açıldı. İnen ise Kenan'ın Ağabeyi, Kemal beyin asistanı Erdem.

"Benimle gelmeniz gerekiyor. Buyrun lütfen." Dedi. Ayça ise baştan aşağı süzdü bu takım elbiseli genç adamı hatırlamıştı. Kenan'ı almaya gittiğinde o da oradaydı. Ancak bu durum karşısındaki adamı güvenli kılmıyordu.

"Ne gerekçeyle karşımda dikiliyorsunuz?"

Kol düğmeleriyle oynayan adam kendini ağırdan satıyordu. Oysa ilk gördüğünde hoş görünümüyle neredeyse etkilenmişti bile.

"Lütfen zorluk çıkarmayın."

Olası sahneler birer birer gözünün önüne gelmiştir. Araçtan çıkan siyah elbiseli adamlar kısa sorular sorar. Ardından olumsuz verilen her cevap sonrasında adamların tavırları sertleşir sonrasında arabaya zorla bindirilerek götürülür. Bütün bunları bile düşünmek ürkütmüştü genç kızı. Düşünceleri yoğunlaştıkça vücut dili de canlanmaya başlamıştı. İlk önce bakışları değişen Ayça'nın daha sonra kolları da hareketlenmeye başlamıştı. Kollarını göğüsüne çapraz bağlayarak savunma mekanizmasını devreye sokmuştu bile. Erdem ise Ayça'yı sabırla izliyordu.

"Beni zorla hiçbir yere götüremezsiniz. Şurda bir bağırırım görürsünüz o zaman."

"Kemal Bey konakta sizi bekliyor."

'Kemal bey mi? Hangi Kemal? O da kim? ' diye tarttı kendi kendine.

"Kenan Beyin de haberi var. Endişelenmeyin."

Şuan cinnet geçirebilirdi. Televizyonlardaki gibi siyah giyinen adamlar Kenan yüzünden karşısındaydı. Bela kokusunu alır gibiydi artık. Korkmaya başlamıştı. Gitmekten başka çaresi yoktu sanırım. Kenan'ın abisi kardeşine yaptıklarını kesin öğrenmişti ve Ayça'dan intikam alacaktı. 'Çenesi düşük anlattı demek her şeyi.' Diye geçirdi içinden.

"Ben gelirim. Yolu biliyorum."

Kısa bir laf dalaşının ardından galip gelen Ayça olmuştu. Erdem gitmiş Ayça ise konağa doğru ilerleyişine başlamıştır. Yol boyunca tekrar tekrar teoriler üretmiştir. Neden çağırıldığını tahmin ediyor. Gelecek tepkiden korkuyordu. Zenginleri avlayan para avcısı olarak görünmek istemese de görünen tam da oydu. Türlü düşünceler içinde Konağın kapısına kadar gelmiştir. Zile uzanan eli titriyordu. Sonunda kapıyı beyaz gömlek siyah etekli bir kadın açmıştı. Hemen bekleme salonuna alındı. Kadının talimatıyla deri koltuklu bir odaya giren Ayça kadının gitmesiyle odayı keşfe başladı. Etrafında kısa bir tur attı. Devasa bir avize, yüksek tavan, tablolar, deri koltuklar, küçük bir toplantı masası ve sandalyeler. Kasvetli bir havası vardı buranın ve her yer zenginlik kokuyordu. Kapının açılması ile birlikte ilk önce Erdem girdi içeri sonra Kemal Bey ardından geldi. Ayça'nın tam karşısına geçerek selamladı. Ayça ise daha farklı bir karşılama bekliyordu. Oysa bu çok yumuşak bir karşılama olmuştu.