MAVERA

Çöller yalnız, kimsesiz çöller sessiz.
Kimsesiz, bu sürgün yerine gelişimiz.
Kimsesiz arşınlanan yollarda tükeniş.
Kimsesiz, sahipsiz, çileli direniş.
Bu sonsuz yürüyüş kör, sağır, dilsiz.
Anlamsız tüm anlamlar, sensiz.

Sonsuzlukta seni bilmek,
Seni bulmak varlıkta ve yoklukta.
Seni dinlemek sessizliğin sesinde.
Seni görmek gecenin kör renginde.
Var ettiklerinin varlığında,
Her hayatın başında ve sonununda.

Oysa insan görmez, bilmezdi seni
Bilmezdi, sendin hayatın tek gerçeği
Bilmezdi, insan, içindeki cevheri
Bilmezdi, ölüm kime, hayat kimden
Yollar sonunda ölüme çıkardı madem
Bu çaba, bu kavga, bu acı neden

Mancınıktan atılınca insanlık onuru
İnsanlık linç etti, ateş yakmasa da onu
İnsanlık, biraz kan, biraz çamur
İnsanlık, biraz kin, biraz gurur
Sefillik mağduru, akılsızca mağrur
Ancak ölümle, bu hayat anlam bulur

Ölmek için yaşamak vardı yazgımızda
Yaşamak, nefessiz kalarak yollarda
Yaşamak, bilmeden, yollar nereye çıkar
Yaşamak, anlamları zorlarcasına, bizar
Hangimiz kınından çıkardıysa kılıcını
Bir yaşamak sevdası kesti hep yollarımızı

Atakent - Kasım 2012