hi, sunshine! •ziam• ✓

☆2☆

Dakikalarca süren bakışmamızdan sonra mırıldandı "n-neden ö-öyle b-bakıyorsun"
"çok güzelsin" gözlerini kırpıştırıp bakışlarını kaçırdığında onu korkuttuğumu farkettim. "y-yani şey dalmışım üzgünüm, merhaba Zayn!"
"merhaba"
"adım Liam, benimle arkadaş olmak ister misin?"
Zayn karşısında duran adamdan ilk başta korksada gülümseyerek kafasını salladı pek fazla arkadaşı olmadığından dolayı Liamın onunla arkadaş olmak istemesine sevinmişti.
"güzel, şimdi uyu yarın sabah görüşürüz iyi geceler Zaynie" dedi ve odadan çıktı. "iyi geceler Liam" diye fısıldadı Zayn ama Liam duymamıştı.
Odadan çıkar çıkmaz mutfağa gitti ve su içti. Kalbi tekliyordu. Zayn e üzülmüştü hayatında üzüldüğü ilk insandı belki de Zayn. Ona bağlanmadan gitmeliyim diye düşündü ancak elaları aklında çıkarabilceğini sanmıyordu.

*

Güneş ışıklarını etrafa yeni yeni saçarken kalktı Liam gitme vaktinin geldiğini düşünüyordu. Sessiz adımlarla Zayn in odasına girdi ve saçlarına veda öpücüğü bıraktı. Son kez eve göz gezdirdi ve kapıyı sessizce kapatmaya özen göstererek çıktı. Sonbahar olduğundan dolayı sabahta olsa hava soğuktu ve üzerinde ince bir tişörtten başka birşeyi yoktu yinede üşüdüğünü hissetmiyordu şuan kalbinin yanan tarafıyla meşguldü.

Birkaç aydır kaldığı arkadaşının evine geldiğinde anahtarı olmadığı için kendine lanet etti. Bu saattle uyanık olmadığını tahmin etmek zor değildi. Apartmanın girişindeki taş merdivenlere oturup bekledi birkaç saat geçtikten sonra sokaklar dolmaya başlamıştı. Yerinden kalktı ve zile bastı bir kaç kez daha bastıktan sonra kapı açıldı ve hızlıca aparmana girdi. Merdivenleri koşarak çıktı dairenin olduğu kata geldiğinde nefesini düzene sokmak için durdu. Kafasını kaldırdığında sol gözü mosmor olmuş ve dudağı patlamış bir Niall görmeyi beklemiyordu. Hızlı adımlarla eve girdi ve kapıyı kapattı.
"Bu ne hal?"
"senin yüzünden dayak yedim sorduğun soruya bak!" diye cırladı Niall.
"üzgünüm"
"üzgün olman bir işe yaramaz Liam eşyalarını topla ve git lütfen!"
"peki, gideceğim" dedi Liam Niallın haklı olduğunu biliyordu. kaldığı misafir odasına ilerledi.
"Üzgünüm dostum, bu hale gelmeni istemezdim" diye mırıldandı eşyalarını toplarken. İşini bitirmesi kısa sürmüştü pek fazla eşyası yoktu. Kapıdan çıkarken mırıldandı Niall "kendine dikkat et"
"sende" diye karşılık verdi Liam. Apartmandan çıktı ve dolaşmaya başladı işte şimdi gerçekten gidecek kimsesi yoktu. Biraz birikmiş parası vardı ama ev kiralamaya yetmezdi. Otele gitmeyi düşündü ancak son parasını birkaç günlük yer için harcayamazdı ayrıca ortalarda dolanmaması gerekiyordu. Aklına gelen tek şey Zaynin evine gitmekti. Doktor değildi belki ama Zayne yardım edebilirdi değil mi. Zaten Zaynin ilaçlara ihtiyacı yoktu onun tek ihtiyacı sevgiydi. Liam duygusal biri değildi belki ama ilk defa birine karşı birşeyler hissedebilmişti. Birkaç gün deneyebileceğini düşündü.

Sabah sessizce terk ettiği eve baktı ve tıpkı dün ki gibi kapıyı çaldı. Kapı açıldığında bu kez ağlayan elalar onu karşıladı ve sımsıkı sarıldı.
"g-gittiğini s-sanmıştım" dedi ve hıçkırdı. "seni bırakabileceğimi sanmıyorum Zaynie" dedi ve sarılışına karşılık verdi. Liam ilk kez kalbi olduğunu hissediyordu.