The Famous Fvcker

Mr. Famous Fvcker's Babies

Ito na! Ito naaaaaaaaaaaa! Makikilala nyo na po ang mga anak ni Jiggy! :D 

Maikli lang po itong Update nato :)

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Jiggy's POV

Ang bilis nga naman ng araw. 7 months nang wala si Sam. at 7 months na rin syang hindi nagpapakita.  

*DINGDONG*

Oh? ang aga naman ata para mag expect ako ng mga bisita? Napatingin ako sa side table ko. 6:00am.

*DINGDONG*

*DINGDONG*

 

*DINGDONG*

 

Ano ba to? Hindi makapaghintay. Nagmamadali akong pumunta sa Main door. Pagbukas ko ng pinto, Ha? Walang tao? Tumingin pa ako sa paligid. Wala talagang tao. Tingin ulit sa magkabilang side.

<.<

>.>

Wala talagang tao. Ano to? Prank? Tsk. Isasara ko na sana ang pinto ng may marinig akong baby na umiingit. Ha? Baby? Tingin ulit sa paligid, Wala talaga. I was about to close the door again when i heard that sound again but this time, iyak na talaga ng sanggol ang naririnig ko. Napatingin ako sa baba.

\OoO/ Yan ang reaction ko. May babies?!!! dalawang baby na nakalagay sa basket at walang saplot! Sinong boang na magulang ang mag iiwan ng sanggol sa tapat ng isang pinto at wala pang saplot? Patuloy pa rin sa pag iyak yung isang bata. Yung isa naman natutulog lang. halatang bagong anak palang sa kanila dahil sa pusod. Palagay ko wala pang 3 araw ang mga batang ito. Napansin kong may note na nakaipit sa gilid ng basket. Kinuha ko ito at binasa.

"Mr. Famous Fvcker, They are you're babies"

WTF?!! At kelan pa ako nagka anak?! Shete naman oooh! I always make sure na kapag may ikinakama akong babae gumagamit ako ng proteksyon. Shocks! Kinuha ko yung mga baby tsaka ko tinawagan sila brent at kurt pero parehong naka off yung cellphone ng dalawa. The hell?! Anong gagawin ko? Umiiyak na sila pareho! Binuhat ko yung isa. Sinilip ko sa diaper diaper yung boy ba sya o girl and there, babae sya. Ewan lang pero iba yung pakiramdam ko nung binuhat ko yung bata. Parang ang sarap sa pakiramdam ng hawak hawak ko sya tsaka yung iyak nya hindi nakakairita, her cry is like a music to my ears, parang gusto kong maiyak at tumalon sa tuwa. Aish! Anong ba tong naiiisip ko. Patuloy pa rin sila sa pag iyak, alangan namang pabayaan ko lang. I have to choice but to call her, sya lang ang alam kong makakatulong sakin. Dinial ko ang number nya at after 4 rings, sinagot nya na ang tawag ko.

"Hello mom? Where are you? Pwede ka bang pumunta dito sa condo ko? ASAP." bungad ko kay mommy.

"Nasa bahay natin  iho. sa Quezon City. May problema ba?" Argh! Nagtanong pa.

"Yes mom, so please be here as soon and fast as you can. And yes, may malaking proble--" She cut me in and said.