(ASKIDA) HAYALLERDE BOĞULMAK #VYM_2016

9) FEDAKARLIK...

Herkese iyi okumalar yazım hatalarım varsa affola...

Pelin...

Balkondan aşağı bağıran benim arkadaşım mı? Canım arkadaşım, sevinçten ne yaptığını şaşırdı. Şaşkınlıkla ona baksam da, şu anda yüzüme bir tebessüm yerleştirmekten kendimi alıkoyamadım. Ama aklıma gelenler yüzünden tebessümüm yüzümde dondu. Babamla konuşmam lazım. Kuzenleri baş başa bırakıp, babamı aramaya gittim. Arka odada Mete amcayla konuşuyorlardı.

"Mete abi, bu ev kirasını ve aidatı nasıl yapalım. Kızların hesabına mı yatıralım, yoksa direk ev sahibinin hesabına mı yatırsak."

"Erdinç biliyorsun, birbirimizi yıllardır tanıyoruz. Ben sana gözüm kapalı kızımı emanet ederim sende bana değil mi?"

"Evet abi öyle tabi ki, Aylin'i bende kızım gibi seviyorum."

"O zaman itiraz istemiyorum. Ev kirasına, aidata karışmayacaksın."

"Ama abi olmaz öyle.." Derken Mete amca babamın sözünü kesti.

"Bak bana abi diyorsun Erdinç, sana abilik yapmama da izin vermen lazım. Benden bir şey saklamana gerek yok."

Mete amcanın neden bahsettiğini anlamıştım. İçim burkuldu bir anda. Babamın işleri bu sıralar da kötü gidiyordu ve bu evin kira ve mobilya masrafları bizim bütçemizi sarsardı. Zaten balkon da bu yüzden canım sıkılmıştı. Bunları babamla konuşmaya gelmiştim aslında. Ben iç dünyama dalmışken Mete amca konuşmaya devam etti.

"Şirketinizin durumundan az buçuk haberim var. Daha fazla ayrıntıya girmeyeceğim. Ev eşyalarını da babam halledecek. Torununa sözü vardı ve babama engel olmanın nelere mal olacağından bahsetmek bile istemiyorum."diyerek sevecen bir gülümseme ile babamın omzuna elini koydu. Ama bu beni gerçekten rahatsız ederdi. Araya girmekten kendimi alıkoyamadım.

"Mete amca babam kabul etse bile, ben kabul edemem." Tebessüm ederek bana döndü.

"Gel kızım seninle de konuşacaklarım vardı." Tam karşısına geçtim. "Bak kızım, seni Aylin'den ayrı tutmam biliyorsun. Şu zamana kadar yaptığın fedakârlıkların da farkındayım."

Hemen Mete amcanın sözünü kestim;

"Ben hiçbirini karşılık bekleyerek yapmadım Mete amca." Elimi kaldırıp beni susturdu.

"Biliyorum kızım. Babanlarla sizi ben davet etmiştim bizim siteye. Amacımız senin onunla arkadaş olmandı. Ama sen biz sana daha bunu söylemeden kızımın kalbini kazanmıştın. Hem de yapmacık ve yalan olarak değil gerçekten ona candan bir dost oldun ve onu girdiği bunalımdan kurtardın."

"Ama ben bunları Aylin'i sevdiğim için yaptım Mete amca." Tebessüm ederek yine susturdu beni.

"Asıl söylemek istediğim bu değildi zaten kızım. Aylin'in üniversite hayalinin şehir dışında olduğunun farkındaydım. Şehir olarak sadece Bursa'ya gidebileceğini hepimiz biliyorduk. Ama sen sırf Aylin için Bursa'yı yazdın. İşletme bölümünü Bilkent ya da Boğaziçi'nde okuman daha okula başlamadan seni bir sıfır önde başlamanı sağlardı. Yanlış mıyım?"

Haklıydı. Bu soruya verecek cevabım olmadığı için başımı öne eğdim. Zaten cevap beklediğini de zannetmiyordum. Bir süre beni süzdü ve konuşmaya devam etti.

"Puanını da biliyorum kızım. Diğer üniversitelere rahatlıkla gidebilirdin. Aylin için Uludağ işletmeyi ilk sıraya yazdığını da biliyorum. Şimdi sen bunları yapmışken ben köşemde oturup izlemem sence doğru olur mu? Ben bunları karşılık beklemeden yaptım diyeceksin. Biliyorum ama ben bunları sana karşılık olarak vermiyorum. Kızıma bizden bile çok desteğin olduğu için teşekkür mahiyetinde, kabul et lütfen. Üzme beni olur mu ve bu konu bir daha açılmamak üzere kapatıyoruz anlaştık mı Pelin kızım?"

Ne diyebilirdim ki. Karşı çıkacak kapı bırakmamıştı Mete amca bana. Bende babamın yüzüne baktım. Tebessüm ederek bana bakıyordu. Sanırım babamda onaylamıştı. Bende "Siz bilirsiniz" diyebildim sadece ve balkonda akşam manzarasını izleyen kuzenlerin yanına gitmek için babamların yanından ayrıldım.

İlk Aylin'i gördüğüm zamanı dün gibi hatırlıyorum. İnsanlarla konuşmaya çekinen hırçın bir çocuktu. Onun, o hırçın Zeyna'sının altında korkan çocuğu görebilmiştim. Hala daha orada biliyorum ama her zamanki güçlü kızımız onu bastırmayı başarıyor işte.

Mete Amca haklıydı. Bilkent yada Boğaziçi işletmeye gitseydim çok daha yararlı olurdu ama biricik arkadaşım söz konusuydu. Hala içindeki korkak çocuk onun insanlarla iletişim kurmasına engel oluyor, bunun farkındaydım. Benim dışım da kimseyle arkadaş olamadığına yıllarca şahit oldum. İnsanların ön yargıları çok fazlaydı. Bu yüzden hepsi onu yanlış yorumlayıp, önyargıları ile sırtlarını dönüyorlardı. Aslında tanısalar çok severlerdi.

Aylin kendi ihtiyaçlarını umursamadan hep yanıma koştu, çılgınlıklarıma ve moda tutkunluklarıma katlandı. Şımarıklıklarıma her zaman olumlu yaklaşıp beni düzeltmeye çalıştı. Beni erkeklerden bile korudu. Bugün olduğu gibi, küçük bir tebessüm dudaklarıma yayıldı. Bana hiç olmayan abim, kardeşimmiş gibi destek oldu.

Dışarıdan bakan herkes benim ona destek olduğumu sanıyor, ama aslında o bana destek oldu ve bu sayede kendi yaralarını sardı. Balkonda yüzünde tebessümle duran suratının arkasında hala korku var biliyorum. O benim için bunları yapmışken üniversiteyi birlikte okumak için Bursa'yı yazmışım, çok mu yani! Abartıyorlar. Dostlar bu günler için vardır. Aylin mümkün oldukça seni yalnız bırakmayacağım, senin beni koruduğun gibi diyerek gidip dostuma arkadan sarıldım. Tabi içimden söylemiştim.

"Hayırdır Pelin"

"Hayallerimiz gerçek oldu kanka, sevincimi senin gibi balkondan aşağıya bağırarak gösteremezdim değil mi?"

"Haklısın o ayrıcalık kuzene mahsus." Diyen Poyrazdı. Ona da bugün fena saydırdım. Şu anda umurumda değil ama. Evet cümle âlem duyun ben Poyraz'dan hoşlanmıyormuşun. Yani sanırım. İç sesimle tartışamam şu anda. Duygularımı şimdilik bir kenara bırakıp, bende akşam manzarasının tadını çıkarayım. Nasılsa Bursa'dayken düşünecek çok zamanım olacak. 

.....................

İçeride iki baba hala konuşmaya devam ediyorlardı.

"Pelin de gittiğine göre Erdinç diğer konuyu da konuşabiliriz. Pelin'in tüm okul masraflarını ben karşılayacağım itiraz istemiyorum."

"Ama Mete abi bu fazla olur artık."

"İtiraz istemiyorum dedim. Kefenimizin cebi olmadığına göre paralar bankada duracağına, gelecek için parlak iki genç yetiştirmek daha hayırlı. Bana Pelin'in banka hesap numarasını yolla ve bir daha bu konuyu açma. Yoksa bozuşuruz ona göre." Diyerek sevecen bir gülümseme yolladı Mete.

Kızı için yapmayacağı şey yoktu. Umarım hayat ona bundan sonrası için adil davranır...