I Want To Be Mrs Horan || N.H. tłumaczenie pl ✔

30. Pomiędzy mną, a Tobą. [2]

NIALL'S P.O.V.

Łzy spływały po mojej twarzy i nie mogłem na to nic poradzić, a nawet kontrolować. Nie czułem się tylko odrzucony. Byłem rozczarowany i czułem się głupio. Najbardziej z tego wszystkiego, bałem się jak moje kontakty z Megan, a w szczególności z Amy będą po tym wyglądały. 

Zayn przyciągnął mnie do siebie, a moje łzy spływały na jego ramię. Ale otarłem je i odsunąłem się od niego, kiedy usłyszałem Amy:

- Pa, pa. Chcę spać.

Przytuliła chłopców po czym stanęła przede mną wysuwając swoje ręce do mnie. Podniosłem ją i pocałowałem w czoło.

- Dobranoc kochanie.

- Tatusiu. - odezwała się i popatrzyła na mnie badawczym wzrokiem. - Wszystko w porządku?

- Tak, wszystko w porządku. Jestem tylko śpiący. - skłamałem.

- Okay. Więc też musisz pójść spać. - zarządziła.

- Pójdę za chwilę. Ty pójdziesz pierwsza. - powiedziałem i pocałowałem ją w policzek zanim wysłałem ją w kierunku schodów. Amy pomachała mi, kiedy dotarła już na górę zanim pobiegła do pokoju Megan.

- Opowiedz nam o tym. - powiedział Liam, kiedy upewnił się, że zostali tylko chłopcy. Harry już wrócił i dołączył do nas. Zayn pchnął mnie w kierunku kanapy i usiadłem. Schowałem twarz w dłoniach, ale czułem na sobie wzrok chłopaków.

Poczułem jak ktoś pociera moje ramię i spojrzałem w górę, żeby znaleźć uśmiechającego się Louisa. Westchnąłem wiedząc, że tak czy tak będę musiał im powiedzieć, bo ich naprawdę to obchodziło.

- Powiedziałem jej. - zacząłem. - A później pocałowałem.

Znowu schowałem twarz zawstydzony tym co zrobiłem Megan. Zachowałem się jakbym nie miał do niej żadnego szacunku, a on teraz musiała mnie nienawidzić. To zniszczyło nasz przyjazny i kochający się związek, jak sądziłem, jako rodziny.

- A później? - spytał Harry.

- Odepchnęła mnie i chciała odbiec. Złapałem ją, oczywiście. Nie zna w ogóle tej okolicy. Ale chodzi o to, że pokazała mi, że nie odwzajemnia moich uczuć. I teraz po tym, nie będę mógł jeździć z nimi na wycieczki tak jak co weekend.

- Straciłem ją, chłopaki. To znaczy, że tracę Amy. - powiedziałem. Zayn przyciągnął mnie do siebie i zaczął mamrotać, że wszystko będzie dobrze i będzie lepiej. Chciałem mu wierzyć, ale nie. Wiem, że rzeczy nigdy nie będą takie same i jest daleko od dobrego.

- Myślę, że jesteś zmęczony. - powiedział Liam. - Idź do łóżka.

Wstałem z miejsca, chłopaki poszli za mną. Wiedziałem to, bo słyszałem za sobą kroki. Wspiąłem się po schodach i spojrzałem na pokój obok mojego. Megan była w środku i tylko Bóg wiedział co tam robiła. Żałuję, że nie jest już wszystko w porządku. 

Nie powinienem był jej tego mówić. To był błąd.

MEGAN'S P.O.V.

Obudziłam się w niewygodnej pozycji. Zdałam sobie sprawę, że Amy nie ma obok mnie i trochę spanikowałam. Sięgnęłam po telefon z szafki nocnej i popatrzyłam na ekran, było już w pół do jedenastej. 

Chciałam zobaczyć co się z nią dzieje, ale czułam jak moje ciało jest sztywne. Popatrzyłam w dół i uświadomiłam sobie, że wciąż jestem w ubraniach z zeszłej nocy. Prysznic mógłby pomóc, plus na mojej twarzy były zaschnięte ślady mascary od wczorajszych łez.