ADK I : A Secret Prophesy (✔️)

iii. s a v i o r

Everything seemed so perfect before she left here. Parang kanina lang ay pinagtaguan niya pa ito, bakit ganito kabilis mangyari ang trahedya at sa pamamahay pa talaga ng tita niya?

Feeling numb and helpless, hindi alam ni Cassandra kung ano ba ang dapat gawin sa mga oras na ito.

There were three strange men inside her Aunt Nimfa's house. Nasa loob ang kaniyang tiyahin. At nasa labas naman siya ng bahay. Nakamasid sa may bintanang hindi naman kalayuan sa main door, tinitingnan niya nang patago kung sinu-sino ang mga nag-iingay sa loob. Ramdam niyang may kakaibang nangyayari. Sa mga mata at kilos pa lang nila, alam na alam na niya na hindi ito bisita sa bahay. She looked closely and she realized that those were the bastards she'd encountered with.

Panic quickly ran through her nerves. She was in danger again. They were in great danger

Her heart pounded so fast all of the sudden. Hindi siya makapaniwala sa kaniya mga nakikita ngayon. Paano nangyari ito? Nasundan ba siya? Nakilala ba siya? Paano?

Napailing si Cassandra sa masamang bangungot. Sobra naman kung manukso ang tadhana. Sa kadami-daming pwedeng guguluhing bahay, bakit bahay pa ng tita niya?

Sa sobra niyang pag-aalala, gustong-gusto na niyang itapak ang kaniyang mga paa papalapit sa may pinakamalapit na pinto. Batid niyang hindi na niya inaalala pa ang kaniyang sarili. Mas nananaig sa kaniyang kalooban ang kaligtasan ng kaniyang minamahal sa buhay.

Kinakapa-kapa pa ni Cassandra ang kaniyang bulsa. Napamura siya ng malutong sa kaniyang isipan. Wala siyang bitbit na cellphone. Iniwan niya ito sa drawer ng room niya bago siya umalis kanina. Hindi naman niya kasi aakalain na may ganitong mangyayari.

God. . . masyado na akong kampante.

Napapikit si Cassandra sa sobrang pressure at stress. Kung aalis siya at tatawag ng tulong, maabutan pa kaya niyang ligtas ang tiyahin niya? Kung hindi naman siya aalis at susugod sa bahay, mas lalong wala siyang mapapala. Ayaw muna niyang mag-isip nang kung anu-ano. Kailangan niyang magpokus.

Pero, paano nga ba magpokus?

Para siyang mabibingi sa isang pamilyar na tunog na narinig niyang muli.

Another gushot from the inside. Awtomatikong napalingon si Cassandra sa bahay, naglakad nang kusa ang kaniyang mga paa, at sumilip sa bintana nang palihim. Napahinto. Nanlambot ang kaniyang mga tuhod sa masalimoot na senaryo na kaniyang pinagmamasdan. Napatakip siya sa bibig, nanlaki ang kanyang mga mata sa kanyang nakita.

Duguan at nakahandusay sa sala ang kaniyang tita. May tama sa braso habang nagmamakaawa ito sa mga lalaki na huwag siyang papatayin. Nanlambot lalo si Cassandra sa may awang ng bintana.

Kailangan niyang kumilos.

Kailangan na niyang gumalaw kundi baka wala na siyang maabutan.

Wala siyang narinig mula sa labas, pero kitang kita niya ang pagtutok muli ng baril ng isang lalaki sa Tita niya. This time, nakatutok ito sa ulo. Malamang para tuluyang mamatay na ang tita niya. Walang mga awa, nakaratay na nga sa sahig, papaslangin pa.

To save her aunt was to buy time.

Halatang hindi bibigyan ng awa ang tita niya.

"Maawa kayo kay Tita!" malakas na sigaw ni Cassandra.

Kailangan niya ng distraction.
At siya mismo ang distraction.

At nagtagumpay si Cassandra. They all heard her voice. Nagtama pa ang kanyang mga mata sa lalaking nakaharap pa kanina lang. Medyo ngumisi pa ito na parang tuwang-tuwa pa na makita siyang muli.