Gedwongen liefde

71.

"Je moet me alles vertellen van A tot Z zonder een fucking detail te vergeten want dit lijkt me niet goed te praten Charissa, wat als mijn ouders het gezien hadden  of als het op internet kwam te staan? Dat was ik nu serieus dood en mijn moeder zou er kapot van zijn, wollah zij zou echt doordraaien."

"Ik weet het Aicha maar.. Het lijkt me toch beter als je met eerst met Soufouan hierover praat." Zei ze en stond op van het bed, "Hoezo?"

"Je weet toch dat het tot een paar weken geleden echt bergafwaarts met hem ging. Had echt medelijden."

Ik keek haar verward aan, "Ik weet dat hij echt maar dan ook echt diep in de shit zat en dat mijn moeder hier ook onder leed maar nu niet meer toch?"

Ze slaakte een diepe zucht en richtte haar blik op mijn ring, ik keek van haar naar de ring, gelijk vormde zich een grote brok in mijn keel.

Hakeem..

Hakeem, ik heb hem verraadde. Echt vies ook, na alles wat hij voor me gedaan heeft, heb ik hem gewoon diep in zijn rug gestoken.

Gaat hij me dit ooit kunnen vergeven? De vraag is ga ik me zelf ooit kunnen vergeven? Ik weet het niet..

Maar denk het wel, hahahahaha.

Ik wou me moeder gewoon geen pijn doen door te zeggen dat ik met hem had afgesproken. Ik weet dat ik haar diep teleurgesteld heb door het feit dat ik..

Ik slaakte nogmaals een diepe zucht en blies alle stress van me af, ik wil Charissa's verhaal horen.

"Waarom huil je?" Ik keek op en droogde mijn tranen snel weg, "Had het niet eens door, sorry."

Ze wreef over mijn schouder, "Je moet eerst met Soufouan praten Aicha, ik kan het niet zomaar vertellen zonder dat hij je niet eerst zijn kant van het verhaal verteld heeft. Misschien.. Ewaja.. Weet je, ik wil gewoon niet tussen broer en zus komen Aicha. Begrijp dat."

Ik knikte langzaam en dacht diep na, wat zou Soufouan ermee te maken hebben? Ondanks alles verteld hij me toch alles? Hij vertrouwd mij wel..

"Je hebt gelijk, ik zal eerst goed met Soufouan praten. Hij wou me nog spreken toen ik het ziekenhuis lag maar telkens als hij wat wilt zeggen komt er wat tussen." Ze knikte hevig.

"Of hij wilt gewoon niet." Zei ze en liep naar mijn kledingkast, ze gooide deze open en haalde er kledingstuk uit.

"Hoezo zou hij het niet willen? Wat niet willen?" Vroeg ik verward, "Hij wilt je de waarheid niet vertellen Aicha, de waarheid is tranga, faya & gaat je letterlijk broko maken. Pfoeee."

"Wat is er dan?" Vroeg ik en stond op, ik griste mijn djellaba uit haar handen en keek haar doordringend aan."Dat zou je toch eerst met Soufouan bespreken."

Ik knikte langzaam en gaf haar de djellaba terug, "Ik wil niet weer in mijn rug gestoken worden, al helemaal niet door mijn eigen broer. Zeg me alsjeblieft dat hij niks met die foto te maken heeft Chariss?"

Ze haalde haar schouders op en trok haar trainingspak uit, ze wisselde deze in voor mijn donker blauwe djellaba.

"Ik ga vandaag hier sribie." Zei en deed haar krullen in een knot, "Wie zegt dat ik dat wil?" Ze keek me vies aan en dook in mijn bed, "Laten we alles achter ons laten, het spijt me ja? Maar het is nogmaals niet mijn schuld, als je met Soufouan hebt gesproken kunnen we dit goed goed bespreken swa."

"Maar wat je eigenlijk wilt zeggen is dat je gedwongen werd door Saiffedine om die foto te maken en daarom ook waar ik bij was had gezegd dat je die foto had gemaakt en mij voor hoer uit maakte?"