Emotieloos

6. Maia

And then I'm up with the birds.
Might have to go where they don't know my name
Float all over the world just to see her again
And I won't show or fear any pain,
Even though all my armor might rust in the rain

Coldplay, Up With The Birds.

Maia had gym op het moment dat het plotseling ontzettend rumoerig werd. Maar ze vertelde zichzelf te blijven rennen. Volgende week, als ze hier een cijfer voor kreeg, mocht ze immers volgens de docent ook niet stoppen.

Ze rende met één oortje in haar oor, de ander bungelde naar beneden en ketste zo nu en dan af tegen haar buik. Ze rende achter twee meisjes die ongeveer hetzelfde tempo aanhielden, zodat ze zelf geen behoefte had hen in te halen, zoals de meeste jongens wel deden. En er was nog een reden dat ze dat niet deed.

De twee beste vriendinnen waren erg luidruchtig aan het praten over Cosmo. Bij Cosmo dacht Maia zelf automatisch aan Elliots jongere broer, die net als zij, erg gepest werd. Dat had Elliot haar niet verteld, maar ze had het zelf al opgemerkt.

Toen ze Elliot tegen kwam in het Schmitz Park, moest hij ook snel weer naar huis, omdat hij gebeld werd door zijn broer. Vandaag zou hij met Gloria en haar vriendinnen naar de KFC gaan, en dat was hij waarschijnlijk ook geweest, maar hij scheen volgens de twee voor haar, meteen naar gymzaal vijf zijn doorgelopen.

'Op dat moment hadden junior students dus pauze en freshman en sophomores hadden les. Cosmo moet dan dus gym hebben gehad.' zei de blonde, die links rende. 'Ik heb hem zelf niet gezien, maar ik ving wel weer op dat zij dus broers zijn.'

'Waarom zou hij anders zo snel van de KFC hierheen rennen? Of nou ja, rijden - whatever.'

Normaal gesproken haatte Maia het roddelcircuit. Bijna iedereen nam er deel aan, waardoor elk nieuwtje heel snel door de school verspreid werd. Maar waak werden roddels veranderd, zodat het totaal niet meer leek op wat het in het begin was. Wat in het begin Maia is finaal op haar bek gegaan in de aula was, werd daarna: Maia is verliefd op James.

Ze was deze roddels intussen wel gewend en wist dat wat ze hoorde, ze niet zo maar moest geloven. Maar toch... dit verhaal leek een vleugje waarheid te hebben. En dat ze niet erg sociaal was wilde niet zeggen dat ze niet nieuwsgierig kon zijn.

Ze versnelde haar pas richting de meisjeskleedkamers. Daar pakte ze eerst haar waterflesje, die ze vulde, en daarna ging ze naar het rumoer op de gang. Ze draaide haar hoofd naar links en naar rechts, alsof ze uitkeek naar het verkeer dat er aan kwam, en toen zag ze twee jongens door de deur heen breken. Met veel geschreeuw vielen ze de kleedkamer binnen.

Met open mond hoorde ze aan hoe iemand als een speenvarken begon te gillen. Noem het laf, maar Maia trok zich terug. Ze wilde niet zien wat ze met hem van plan waren. In dat opzicht begreep ze de mensen uit haar klas wel. Niemand durfde tegen Gloria en James in te gaan, maar zelfs als ze dat wel zouden durven, op het moment zelf waren ze te verbijsterd. Dat had zij nu ook.

Geruisloos ging ze op één van de banken zitten en nam kleine slokjes water, met achter haar een bonkend geluid en nog steeds dat gegil. Het verschil met daarnet was dat de twee jongens nu ook echter heel hard lachten.

Ze werd steeds zenuwachtiger. Waarom kwam er niemand? Was er dan niemand die Cosmo kon helpen, en als het Cosmo niet was, wie die arme jongen dan kon helpen? Zij kon er zelf wel naartoe gaan, maar erg veel zin had het niet. Wie weet pakten ze dan haar wel.

Ga terug naar de gymzaal. Je moet je niet bij meer betrekken dan nodig is. Straks komt Elliot en dan is alles wel weer goed, zei ze tegen zichzelf.