Emotieloos

10. Elliot

And every night my mind is running around her
Thunder's getting louder and louder

Electric Love, Børns

Twee weken gingen voorbij en november brak aan. Elliot ging veel met Gloria, James en hun groepje om. Maia had haar oude positie teruggekregen, zoals zij dat noemden, maar werd niet meer fysiek gepest. Er hing een soort aura om haar heen waardoor het gewoon niet gebeurde. Of omdat ze nu wisten dat Elliot in zou grijpen.

De meisjes flirtten altijd met hem, maar hij hoopte dat hij daar niet al te veel op antwoordde. Als hij bij de jongens bleef, griste hij gewoon zijn telefoon uit zijn broekzak en deed zelden mee aan het gesprek, maar wel vaak genoeg om hen tevreden te stellen. Zo had hij net een tijdje gepraat over Ed Sheeran, en daarna vond hij het wel weer genoeg gepraat over die hobbit.

Het introductiefeest kwam steeds dichterbij, zodat de meisjes alleen nog maar praatten over hun schoenen en kapsels, en de jongens alleen nog maar over bij wie ze zouden indrinken. Ze waren allemaal nog geen achttien, maar niets weerhield hen van een "goed biertje" of een mixdrankje. Hij werd uitgenodigd wel bij ze in te komen drinken, maar dat weigerde hij ook.

Ze hadden ook allemaal al een date en zaten hem altijd te stangen dat hij met het Jézus-wat-goed!-meisje moest gaan. Maar Elliot had geen behoefte aan dat feest. Met niemand niet. Niet nu, niet op de dag van het feest zelf - wat tevens een zaterdag was. Dan moest hij toch meestal sporten.

Met een pen bungelend tussen zijn wijs- en middelvinger van zijn rechterhand probeerde hij zich te concentreren op zijn huiswerk. Erg goed ging dat echter niet, want de docent was groot fan van stencils, zodat hij totaal geen overzicht meer had op welk stencil hij moest gebruiken en welke er gewoon voor niets bij lag. Maia zat drie tafels verder aan hetzelfde te werken, maar hij had zichzelf aangeleerd niet meer zo veel over haar na te denken.

Hij was zo druk bezig met allerlei dingen behalve geschiedenis, dat hij niet eens merkte dat Gloria tegenover hem kwam zitten. Verveeld tikte ze met haar nagels op het tafelblad en na twee minuten daar zo gezeten te hebben, schraapte ze luidruchtig haar keel, want het duurde haar allemaal te lang. Toen pas viel het hem op dat zij ook aanwezig was.

'Sorry,' zei hij. 'Ik was zeer geconcentreerd bezig, geloof ik. Zei je iets?'

Gloria had haar haar opgestoken in een losse knot zoals dat alleen bij zulk soort meisjes mooi was. Ze draaide een losse pluk rond haar vingers terwijl ze praatte: 'Nee, ik zat hier gewoon te wachten totdat je in staat zou zijn te antwoorden op mijn vraag. Desnoods een heel uur. Maar langer dan dat kan ik echt niet wachten, weet je.'

Elliot krabde zijn achterhoofd. 'Wow, dat klinkt belangrijk. Eh, ik ben in staat, geloof ik?'

Gloria boog op een samenzweerderige manier naar voren en keek om zich heen. 'Ik wil dat je met mij meegaat naar het introductiefeest.'

Elliot was lichtelijk verward. 'Wat?'

'Je hoorde me wel.' ze boog weer terug, geeuwde, en ging iets verzitten. 'Alle campagnes zijn voor niks geweest, weet je. James heeft besloten dat hij het niet meer wil. Net nu, drie dagen voor het feest! Ik heb het zojuist uitgemaakt, maar natuurlijk niet zonder een plan. Ik maak nog kans om mijn droom waar te maken; als jij met me meegaat.'

Alsof dat alles was wat ze van plan was te zeggen, stond ze op. Elliot greep echter haar pols beet en dwong haar weer te gaan zitten. 'Dit kun je niet menen.' siste hij. 'Je weet dat ik niet ga, omdat ik feesten sowieso niet leuk vind, en om ook prins te worden kun je al helemaal niet van me vragen. Ik ben daar niet geschikt voor. Waarom kies je Josh niet, of Chris?

'Kom op zeg. Het is maar twee keer voor een groot publiek staan, en dan hoef je niet eens te spreken. Daarbij heb je ereplaatsen bij het concert, krijg je respect van mensen, en een plek op de erepagina in het jaarboek. Zo heel veel stelt het toch niet voor?'