NAZLI
Sabah uyandığımda hemen yatağından çıkıp telefonumu elime aldım ve Selini aradım.
"Alo Selin hadi eve gel"
"Tamam ablam yoldayim zaten geliyom"
"Tamam ablacim bekliyorum"
(Aslında Selin evde dir Nazliya şaka yapacaktir)
Selinle konuştuktan sonra babamı aradım.
"Alo baba"
"Kizim"
"Gunaydin nasilsin"
"Iyiyim sen"
"Iyi"
"Bugün bulusalimmi"
"Tamam bana gel evin adresini konum atarim"
"Tamam baba cim benim"
(Selin Nazlinin son söylediği şey duymustur)
Telefon kapandıktan sonra aşağı inmek için kapiyi açtım. Ufak bi çığlık attım vçünkü Selin karşımda duruyordu ve hüzün sinir karışımı bi ifade vardı yüzünde.
"Odumu patlattı Selin"
"Kimdi o telefonda konustu gun kişi"
"Sen beni mi dinledin"
"Abla sana bi soru sordum"
"Sanane"
"Abla Bab dedin"
"Selin cik onumden"
Onu kenara iterek merdivenlere doğru yürüdüm.
Tam merdivenin basinda kolumdan tuttu.
"O kimdi!!!"
"Selin beni kizdirma!!"
"Kimdi!!"
"Selin cildirtma beni"
"Sana kimdi dedim abla!!"
"Selin yeter artık!!"
"Söylemeden gidemezsin"
Tam inecektimki tekrar beni tuttu
"Ya birak san Selin kolumu"
"Söylemeden gidemezsin abla"
"Ya birak" kendimi Selinden kurtarmaya calisiyordum. Kolumu hizla cekince merdivenlerden dustum ve sonu karanlik.....
SELIN
Allahım ben ne yaptim. Abla merdivenlerden düştü. Hemen yanına indim. Gözleri kapalıydı ses vermiyordu. Suan kendimi olu gibi hissettim çünkü ablam olu gibi yerde öylece yatıyordu. Hemen telefonla ambulansı aradım. Bikac dakika sonra ambulans geldi. Hemen hastaneye goturduk. Doktorlar muayne ettikten sonra ozel bi odaya aldilar. Doktor çıkınca hemen yanına gittim.
"Ablam nasıl doktor bey"
"Önemli bisey yok. Fakat..."
"Fakat ne?!"
"Hafıza kaybı gecirebilir"
"Nasıl yani"
"Size şöyle aciklayim. Ara sıra hafızası gidebilir fakat çok gecmeden geri gelir"
"Yani ara sıra gel git olucak oylemi?"
"Evet. Ama şiddetli bir sok gecirirse sonsuza dek hafızası gidebilir"
"Peki bi tedavisi yokmu"
"Maalesef"
"Ne zaman gorebilirim"
