The Jerk's Wife

The Jerk's Wife: 23

"How often it is that the angry man rages denial of what his inner self is telling him."

---------------Frank Herbert

***********************

CHAPTER 23: FAMILY

Bigla siyang napabalikwas ng bangon nang maramdamang wala na ang mga bata sa kanyang tabi.

"Lilly! Stevey!" Paulit ulit niyang tawag sa mga anak. Lumabas siya sa kwarto at dali-daling tinungo ang living room. Naiwang bukas ang TV sa sala.

Nasaan ang dalawang yon? Kinakabahan niyang tanong sa sarili.

May naulinigan siyang boses ng mga bata sa may dining area. Kaya mabilisan siyang tumungo doon. Huwag naman sanang nakialam ang dalawa sa mga cooking utensils lalo na ang matutulis na bagay like kutsilyo.

Napahinto siya nang makitang sinusubuan ni Geus si Lilly while Stevey was eating alone. They are having conversation about children's stories. Natameme siya at para siyang naengkanto sa nakita. Natigilan siya when she saw them—like a family. Hindi niya sukat-akalain na ganito ang madadatnan niya sa isang umaga. She can't believe it's happening now. Masaya ang usapan, tila walang namagitang anim na taong pagkawalay sa mga ito. Geus talks like he knows them very much. And about the kids, hindi man lang niya nakita ang pagkailang at hiya sa mga anak. Iba talaga kapag lukso ng dugo ang pinag-uusapan, mas nanaig ang pagiging ama-anak na relasyon sa isa't-isa. The kids recognized him immediately as their father. Sabagay, binigyan niya ang mga anak ng larawan ng kanilang ama kaya siguro nareconize agad ng mga ito.

Seeing Lilly's smiles and Stevey's eyes.. nandoong ang hindi maipaliwanag na saya. She could see the happiness in their eyes. Nandoon talaga ang pagmamahal lalo na kay Geus sa mga anak nito.

"Mommy! Good morning!" Biglang sigaw ni Stevey nang makita siya. Kaya lahat ng atensyon nakatuon sa kanya.

Napaawang ang bibig niya sa gulat. Napakurap siya ng ilang beses bago ngumiti sa gawi ng mg anak. Tumikhim muna siya saka gumanti ng pagbati sa mga anak. Halos hindi siya makatingin ng deretso sa asawa. She felt so guilty.

"Mommy, nag-cook ng breakfast si Daddy for us." Nakangiting sambulat ni Lilly. Ngumiti siya sa anak. Sinulyapan niya si Geus na seryusong seryuso ang itsura na nakatitig sa kanya. Napalunok siya ng wala sa oras nang makita ang mapanuri nitong mga mata. May galit, panunumbat at pagkadismaya ang mga tingin nito. She could not blame him. Kasalanan naman niya ang lahat ng ito. Naglihim siya. Alam niyang hindi nito kayang magalit sa harapan ng mga anak niya. Kaya dinadaan na lamang nito sa klase ng titig.

"Mom, kain ka na po. You didn't comb your hair." It was Stevey. Napansin siguro nito na tulala lang siya sa tabi. Saka niya napansin ang sarili. Sinuklay niya ang magulong buhok sa kanyang mga daliri. Nanatiling walang imik si Geus. Ang mga bata lamang ang nag-iingay.

Walang namutawing salita sa bibig niya, and Geus does not want to talk to her basi sa pinapakitang pananahimik nito. She ate her breakfast, then washed all the plates. Habang nagliligpit siya, nag-iingay naman ang mag-ama sa sala. The kids are having their time with their father. Aliw na aliw ang mga ito sa kanilang ama—sa mga kwento nito at sa mga larong pambata. Syempre, nawalay ng mahigit anim na taon kaya alam niyang nananabik ng lubos ang kambal sa ama. Kahit si Stevey na medyo aloof sa mga tao ay napapaamo mismo ng tatay. Maybe because ganoon nga siguro ang instinct ng isang ama sa kanyang mga anak, nagkakaroon agad ng familiarity sa isa't-isa.

Geus treat them like he knew his kids for a long years. It was as if, he knows the twins' attitudes and interests. Alam na alam agad nito ang kiliti ng mga bata at first met pa lamang, which is sometimes unusual sa ganitong pagkakataon. Nahahalata din niyang umiiwas ito sa kanya. At hindi naman siya tanga para hindi malaman ang dahilang 'yon.