JE T'AİME

28-"Kızımı istiyorum..."

İyi okumalarr :)

-------------------------------------------------

Sabah şiddetli bir baş ağrısıyla gözlerimi açtım. Gözlerim güneş ışığına isyan edercesine kapanıyordu. Üzerimde hissettiğim ağırlık ile bakışlarımı yanıma çevirdim. Leonardo muhteşem vicuduyla yanımda yatıyordu... Bir dakika... ne ! Muhteşem vicut... Leonardo'nun üzerinde neden bir şey yoktu!

Bakışlarımı kendi üzerime çevirdim. Aman tanrım! Dün giydiğim kıyafetler yoktu. Leonardo'nun uzun bir tişörtü vardı sadece ! Dün gece neler olmuştu.

" Tanrım lütfen tahmin ettiğim şey olmasın lütfen.."

" Oldu bile. " Leonardo'nun sesiyle dua etmeyi kestim. Oldu bile derken başka bir şey kastediyordur herhalde...

"N-nasıl yani... ne oldu...ne olmuş olabilir ki..." dedim yutkunarak.

" Aaa sevgilim.. Ateşli gecemizi nasıl hatırlamassın!"

"Ne!!! Ne ateşlisi be... Leonardo lütfen sarhoş bi kızdan yararlandığını söyleme bana! Lütfen! Öyle bir şey yok dimi... Yani ben yapmış olamam dimi... Yani be-" sözümü dudaklarıma kapanan dudaklar kesmişti. Ne yapacağımı bilmez halde dururken Leonardo benden ayrılıp muzip bir ifadeyle yüzüme baktı.

" Ah.. Benim saf Lidyannamm... Sence ben sen istemeden öyle bir şey yaparmıyım?"

" Yapmassın... a-ama ben neden bu kıyafetleyim..?"

" Akşam kötüydün. Bütün miğdeni kıyafetlerine boşalttın bende Victoria 'ya rica ettim o da üzerini değiştirdi."

"Ah... Bende neler kurdum kafamda.." biraz bekleyip Leonardo ' nun boynuna atladım.

"Teşekkür ederimmm ve Özür dilerim. " dedim.

"Neden Özür diliyorsun?"

" O iğrenç sahnelere tanık olduğun için."

" Ben senin her halini beğenirim. Her halini severim. Benim için hiç bir şeyin önemi yok artık. Sadece sen varsın..." Leonardo 'nun sözleri beni adeta büyülemişti.

Onu seviyordum gerçekten ona aşıktım. Tam o güzel dudaklarına bir buse konduracekken kapı gürültüyle açıldı. bakışlarımızı kapıya çevirdiğimizde bize telaşla bakan Lucas ' ı gördük.

"Leonardo... Annen..." Leo bir hışımla yataktan fırladı ve Lucas'ın karşısına dikildi.

"Ne oldu lan ! Bir şey mi oldu anneme?" Lucas konuşamayınca Leonardo yakasına yapıştı.

" Ne oldu diyorum lan söylesene!" diye bağırdı.

"Baban... Yani büyük abi.. Anneni tedavi merkezinde yakalamış. Senin olan her şeyi almak için anneni ikna etmeye çalışmış ama başaramamış. Anneni tehtit etmiş ve..."

"Ve...? Söylesene lan !!"

" Ve... anneni alıp götürmüş ama nereye olduğunu kimse bilmiyor... İzini kaybetmişler.."

Duyduklarım doğru olamzdı değil mi! Bir baba bunu nasıl yapabilirdi ki... Insanlar nasıl bu kadar kötü olabilirdi... Leonardo 'yu çok iyi anlıyordum çünkü ben de gerçek babamı görmemiştim daha doğrusu hatırlamıyordum. Benim de üvey babam iyi bir insan değildi... Leonardo sinirle elini yumruk yapıp duvara vurdu.

" Kahretsin!!" diye bağırdı ve hemen telefona koştu.

"Hoparlörlere al." dedi Lucas. Lucas biraz bekledikten sonra telefonu kulağından çekip hoparlöre aldı ve o iğrenç adamın sesi duyuldu.

" Ooo... Canım oğlum. Sen beni ararmıydın ya.."

" Kes lan sesini adi Piç! Nerde lan annem ha nerde! Yetmedi mi Şerefsiz, hayatımızı zehir ettiğin yetmedi mi!?"

"Şşşşş...Sakin ol oğlum. Biricik karıma bir şey yapacak değilim ya... ama beni biliyosun. Eğer beni kızdırırsan biricik annen elimden gelecek her şeye katlanmak zorunda kalır."

" Ne istiyorsun lan söyle! Tek istediğin para mı lan ! Benim mallarım , benim varlıklarım , benim sahip olduklarım mı lan! Al hepsi senin olsun! İstemiyorum yeterki bizden uzak dur."

" Hahah ! Oğlum. Bu kadar çabuk pes edeceğini bilmiyordum... ama bunlar yetmez... Ben bir şey daha istiyorum. Benim kanımdan olan bir şey..."

" Ne Lan ne!! Daha ne istiyorsun!"

" Kızımı istiyorum.."

Gözlerim kocaman olmuş gözlerimle Leonardo ' ya baktım. Babasının son söylediği şey üzerine durmuştu. Çenesi sinirden kasılıyordu. Sesiz sessiz küfürler ediyordu.

" Bunca yıl aklına bile gelmeyen kızın nasıl oldu da birden aklına geldi ! Asla onu sana vermem anladın mı beni!! O benim kardeşim. Bu her zaman böyle oldu ama o senin kızın değil! "

"Vereceksin Leonardo. Mia'yı bana vereceksin. O kız benim işime yarayacak. Çok önemli bir mafya lideri ile görüşme yaptım. Mia'yı iğleştirecek ve onu baştan yaratacak.. Bende çok para kazanacağım."

Leonardo telefonu bir hışımla duvara fırlattı. Yanaklarıma inen gözyaşlarıyla yutkundum. Lucas

"Baştan yaratacak derken ne demek istedi?" diye sordu. O an Mia'nın güçsüz çıkan sesiyle bakışlarımızı kapıya çevirdik.

" Fahişe yapmak istiyor..."

Mia tekerlikli sandalyesinde oturmuş abisine bakıyordu. Usulca yanağından dökülen Gözyaşları yere düştükçe tok bir ses çıkarıyordu. Leonardo acı gülümsemesi ve titreyen sesiyle Mia'ya döndü.

"Seni asla bırakmam... Sen benim küçük kız kardeşimsin... Annemizi de kurtaracağız. Merak etme... " dedi ve sarıldı.

"Peki ne yapacağız?" diye sordu Lucas.

" Onu öyle bir tuzağa düşüreceğim ki yaptıklarının hesabını teker teker ödeyecek. Hemde ölümle." dedi Leonardo. Tam o sırada benim telefonum çalmaya başladı. Ekrana baktığımda kaşlarım çatıldı. Abim Mucel arıyordu.

"Efendim abi?"

"Lidyanna.. Nerdesin.?" dedi titreyen sesiyle.

"Abi ne oldu!! İyimisin? "

"Babam Lili.. Babam trafik kazası geçirmiş... Az önce kurtaramadılar onu... Kaybettik..."

Neden böyle oluyor hayat? Bir anda mutlu oluyor bir anda üzülebiliyoruz. Ansızın bir ok saplanırken kalbimize ansızın bir ışık vurabiliyor yüzümüze... İleride ne olacağını bilmediğimiz bir yer burası. Kendimizi hem kaybedip hem bulacağımız bir yer...

---------------------------------------

Merhaba arkadaşlar. Umarım bölümü beğenmişsinizdir. Size bir haberim varrr. Finale 2 BÖLÜM kaldı. Biraz erken bitiriyorum bu kitabı. Bundan sonra GÖLGE, BENİ UNUTMA SEVGİLİM vee süpriz bir kitapla devam edeceğim Wattpad'a. Sizi seviyorumm... :)